Enkele maanden geleden besloot ik er dan toch voor te gaan…. het eerste kleedje voor mezelf naaien. Aangezien ik goed voorzien ben van oren en poten, ging ik op zoek naar een patroon dat mijn voller figuur toch op de juiste plaatsen zou accenturen en mijn rondere zones (lees buik en billen) niet teveel in de verf zou zetten. Mijn oog viel op de Elisa jurk van La maison Victor (winter 2014), een mooie wikkeljurk in soepele tricot met speciale schouderstukken.

Bij toverstof in Destelbergen raakte ik instant verliefd op een leuk (kinder-) tricotstofje in zachtgrijs, met gansjes. De eerste uitdaging was het patroon aanpassen aan mijn figuur, en dus het rokgedeelte een maatje groter maken en verlengen. Met de hulp van Katrien van Boho naaiatelier lukte dat vrij gemakkelijk. Vervolgens moest ik goed nakijken hoe ik de stof knipte om de gansjes niet per ongeluk een omgekeerde vlucht te bezorgen. Blijkbaar interpreteerde ik het patroon verkeerd voor de riem, waardoor ik deze te kort knipte en bijgevolg plots geen knoop meer zou kunnen maken, als de delen in elkaar staken. Het naaien ging erg traag, ik was duidelijk bang om fouten te maken, en bij een eerste doorpas bleken de speciale schouderstukken plots meer op gapende openingen. Ik snoerde ze letterlijk de mond. De mouwen moest ik ook versmallen en na  twee maanden was hij dan eindelijk klaar.

Helaas werd het toen herfst en een beetje te koud om mijn wikkeljurk te dragen. Hij verdween in mijn kleerkast, tot ik een baksteenrode sous-pull vond met bijpassende kousen, en mij aan een wintercreatie met gansjes waagde. Met succes want de complimentjes bij de collega’s bleven niet uit en mijn ingewikkelde Elisa vond zo toch haar weg uit mijn kleerkast!

Vond je Elisa ook zo ingewikkeld, laat het mij gerust weten!

 Tot schrijfs,

Tatiana