Eeuwige liefde… da’s iets waar ik heilig in geloof. Ik wilde al langer eens aan de slag met flock- of flexfolie, en toen mijn creatieve vriendin Liesbeth een Brother Scan ‘n Cut kocht, zag ik mijn kans schoon. Ik zocht en zocht naar de juiste afbeelding, naar iets wat paste bij mij. Infinite Love… dat leek me op mijn lijf geschreven. Niet enkel zie ik mijn ventje, sinds meer dan 17 jaar, liever dan wie ook in mijn leven… mijn naaisels worden ook met ontzettend veel liefde gemaakt.

Met een leuk sterrenstofje, gekocht op het Stoffenspektakel, maakte ik een dun lentetruitje met raglanmouwen. Het patroon was niet aan zijn debuut toe: de Kyotojurk van La Maison Victor hertekende ik al maanden terug tot een truitje. De pasvorm is perfect, dus gebruik ik het telkens weer. Af en toe sukkel ik eens met de kraag. Ik werk niet vaak met boordstof, en dan durft de boord wel eens openstaan. Ik koos er deze keer dan ook voor, de halsopening simpelweg te overlocken, om te vouwen, en door te stikken met een tweelingnaald. De hals werd er iets dieper door, maar dat vind ik net wel heel vrouwelijk. Liesbeth printte en knipte de tekst (dankjewel lieve meid!), ik streek hem er voorzichtig op, voor- en achteraan, et voilà, mijn truitje was klaar.

Een restje stof was net groot genoeg om mijn neefje van een harembroek te voorzien, maar daarover later meer…

Het naaien op zich, is zelden een probleem… maar ik moet mijn ventje telkens lastigvallen om leuke foto’s te maken. Het is heel vaak een superleuke samenwerking, maar deze keer heb ik het hem extra moeilijke gemaakt met mijn locatiekeuze. Ik wilde eens iets totaal anders, iets wat paste bij mijn sportieve t-shirt. Dus schommelen, glijden, hangen en klimmen… mijn schat moest zijn uiterste best doen om mij scherp in beeld te brengen. Maar ik ben zooooo blij dat hij dat voor mij wil doen! Dankjewel schat, dit is infinite love!

Werk jij soms met flex- of flockfolie? Vind je dit geslaagd?

Tot snel,
Lieve