Post krijgen in operatie (militair jargon voor een buitenlandse opdracht) is altijd leuk. Ondanks de skypegesprekken en de chats, kan er eigenlijk niets tippen aan een pakje en een kaartje vanuit Belgenland. Aangezien ik hier al een paar schitterende pakjes heb gekregen van vrienden en collega’s, maar ook van de girls, dacht ik: “Misschien is het nu eens mijn  beurt om een pakje op te sturen”.

Maar een pakje met wat? Ah, stofjes natuurlijk, en daar hebben ze er in Mali veel van. Ik kijk al maanden mijn ogen uit, hoe elegant de Afrikaanse dames hier gekleed lopen. Lange rokken of strakke kleedjes met de meest drukke en fleurige prints…  ze staan er schitterend mee. Yep, de trots en fierheid van een Afrikaanse vrouw, we kunnen er soms nog iets van leren. Ik voel me altijd een boerin in mijn militaire, niet-getailleerde  woestijnkloffie met bottines. Niet echt de meest elegante kledij.

Soit, Afrikaanse stofjes fascineren me dus. De gekste kleurencombinaties, de meest schreeuwerige patronen, je ziet het hier allemaal liggen en hangen op markten en in winkels. Om te watertanden. Maar… mocht ik met sommige van die prints rondlopen, zouden velen me hoofdschuddend nakijken. Ik sta niet met grote dessins, en geef me geen geel of oranje, want ik zie er onmiddellijk ziek uit. Maar… ‘t is wel eens een uitdaging om er iets van te maken natuurlijk.

De challenge voor mijn naaimaatjes was gevonden: wat maken de dames van Afrikaanse stofjes? Even polsen of de girls het allemaal zagen zitten, en ik kreeg niets anders dan dolenthousiaste reacties. Het kleurenschema was voor iedereen feitelijk dezelfde: alsjeblieft geen geel. Met die beperking trok ik naar verschillende winkels.

Het resultaat: een boel stofjes; sommige met traditionele prints, en andere wat meer midden-oosters getint. Alles in een dozen gestopt en naar België gestuurd met een briefje: “Hier zijn de stofjes: elke girl krijgt de opdracht om twee naaisels te maken. De tweede en grootste eis: amuseer jullie erbij!”

De meeste stoffen zijn drie à vier meter lang, dus de dames kunnen bepaalde stofjes delen, mochten ze dat willen. Ik moet wel eerlijk bekennen: niet alle stofjes die ik heb gekocht zijn in die dozen naar België beland. Ik heb er lekker een paar achtergehouden voor mezelf…

Ik ben alvast benieuwd wat ze er van vinden en wat ze ermee maken. We houden jullie in ieder geval op de hoogte.

Tot schrijfs,
Margot