Ken je dat gevoel; je bent een kledingstuk aan het maken, en het gaat redelijk goed. Hoe dichter je bij de finish komt, hoe ongeduldiger je wordt. Ik heb daar last van. Ik ben niet echt bedeeld met een grote portie geduld, en ben daar bovenop nog een driftkikker. Dus zodra de eindmeet in zicht is, moet het vooruitgaan. Vortsik!
Dan ben je aan de finish, halleluja!!! Trots kijk je naar je werk… en zie je een fout. Wat zeg ik? Een grove fout, een uitschuiver die roept in je gezicht: “Fout in het kledingstuk, HIERZO!!!”
En wat als… je het dan écht niet kunt opbrengen om het weer uit elkaar te halen?
Ik kwam het laatst tegen met een jurkje. Helemaal af, zie ik dat de rits er wel goed inzit, maar dat er een centimeter verschil is tussen beide panden. Een. Hele. Centimeter!!!
Wat doe je dan?
Mijn koppigheid won, en ik weigerde het weer uit elkaar te halen. ‘t Zal wel gaan zeker, ze moeten er maar niet op letten. Of, zoals ik laatst op een blog zag: “Good enough is the new perfect”. Nà!
Maar nu hangt het kleedje op een kapstok, en ik kan me niet concentreren op de mooie dessin, de leuke kleur of het zachte stofje. Het enige wat ik denk als ik het zie is: een hele centimeter verschil…
En toch… kan ik nog altijd niet de moed opbrengen om mijn decovietje te nemen en te beginnen uithalen. Ik zie dat niet zitten. Het was AF, remember?
Wat doen jullie dan in zo’n geval? Blijft het kleedje je uitlachen, of ga je het te lijf? Geef je toe aan je perfectionisme, of daag je de wereld uit om er iets van te durven zeggen (en oh wee als ze dat doen!)?
Kennen jullie dat gevoel? En wat wint bij jullie meestal?
Tot schrijfs,
Margot
Girls in Uniform 
Heel herkenbaar en ik ben ook niet de perfectioniste die het dan ziet zitten de hele boel uit elkaar te halen. Volgende keer beter denk ik dan 😂
LikeLike
Inderdaad, Ellen, dat was ook mijn idee. Maar toch wel grappig dat je het dan ook niet uit je hoofd kan zetten he.
LikeLike
Lieve Margot
Leg het een dag of twee opzij, neem het terug en herbegin waar het fout zit.
Je zal nadien nog zo gelukkig zijn dat het gelukt is en dat je doorgezet hebt.
Wij doen dat ook zo bij het aanleren van danspassen.
Soms is het geduld op maar geen problemen. Later komt het goed.
Groetjes van de mama van Lieve
LikeLike
Dank je wel Katleen. Ik heb inderdaad geen grote portie geduld dus misschien moet ik terug in Belgie er wel eens opnieuw aan beginnen als ik wat meer zen ben. 😉
LikeLike
Als ik heel eerlijk mag zijn, dan zit er in zeker de helft van mijn stukken ook wel het een of ander foutje… en ik laat het heel vaak zitten! Geen kat die het ziet, alleen ik weet het en diegenen die mijn gevloek op dat moment heeft gehoord 😉. Als het écht fout zit, tja, dan ga ik ook tornen… maar bijna nooit onmiddellijk na de ontdekking zodat ik even terug tot ‘rust’ kan komen.
Dus Margot, jouw jurk – jouw foutje ( maar niemand die het ziet tot je er joekel van een foto van maakt… 😆) En daardoor toch zo uniek! Veel te mooi voor kastvulling!
LikeGeliked door 1 persoon
Margot, deze is te mooi om in de kast te blijven hangen ! Het is wel herkenbaar voor de meeste naaisters onder ons.
Ook ik kan erg ongeduldig zijn als ik het einde van een kledingstuk nader maar mijn perfectionisme haalt dan meestal de bovenhand. Meestal laat ik het dan even liggen om er later opnieuw mee verder te gaan. Als ik dat niet doe blijft het ongedragen in de kast hangen, zonde van het mooie stofje en de tijd die ik er al ingestoken heb.
Een heel klein foutje laat ik wel zitten maar het is dan ook dat het echt niet opvalt 😉
LikeLike
Herkenbaar hoor.
Maar als je echt geen zin hebt om t te herstellen dan zou ik zeggen aantrekken op de wat frissere dagen met een jasje of vestje eroverheen en niemand die t foutje ziet of kan zien. Het jurkje is te leuk om niet te dragen. Succes ermee.
LikeLike
Laat het eventjes bezinken en op een regenachtige dag haal je het gewoon even los en laat je het toch mooi uitkomen, je zal er nadien des te meer plezier van hebben 😉
LikeLike
Ik haal het uit elkaar. Sowieso, kan er niet tegen dat het niet juist is.
LikeLike
Oh zo vervelend!
Als er hier iets misloopt (ja hoor, regelmatig), dan corrigeer ik.
Wel met wat gevloek erbij maar dan ben ik nadien eens zo tevreden!
Probeer je rits eens in te zetten met wondertape… ideaal middel om je naden mooi gelijk te krijgen, veel beter dan spelden ;-).
Succes!
Groetjes, Isabel
LikeLike
Hoewel waarschijnlijk niemand het zal opmerken als je het draagt, zou ik het toch losmaken. Niet omdat het perfect moet zijn maar omdat je er nu een slecht gevoel bij hebt. Zelf zie ik nogal graag foutjes door de vingers, want idd … af is en af … en … volgende keer beter … etc. Maar als het me echt stoort, en ik het daardoor niet draag/gebruik, moet het terug los.
LikeLike
deze is te mooi om te laten liggen verstand op nul en losmaken het zou echt jammer zijn je staat er prachtig mee! en natuurlijk heb ik dat ook naar gelang wat het is begin ik er opnieuw aan of vliegt het in de kledingbak !
LikeLike
bij mij hangt het ervan af, sowieso gooi ik het een dagje of twee aan de kant om wat ‘af te koelen’, maar als het een teer stofje is waarbij tornen meer schade veroorzaakt dan het zo laten dan durf ik het soms ook zo laten
of als het een foutje is dat ik niet beter kan bij een volgende poging
maar wel een heel mooi stofje
LikeLike
nog stof over ? maak er een ceintuurtje bij tegen volgende zomer 🙂 moet lukken.
LikeLike
ik zou van glitterelastiek een mooie brede riem maken… en deze gewoon als los item over je jurk trekken. Verstopt ineens het foutje en ineens een mooi accentje
LikeLike
Dat is inderdaad nog een optie. En makkelijker dan de hele jurk weer uiteen halen 😀
LikeLike