Eind september ontvluchtten we het kouder wordende Vlaanderen richting de zon. Een beetje bang voor de sterke wind trokken we naar hotel Lopesan Baobab in het zonnige Gran Canaria, waar de thermometer nog makkelijk temperaturen van 30 graden aangaf.
Voor het eerst sinds ik noodgedwongen een ‘adempauze’ nam op het werk, vond ik er totale rust. De uitputting, de stress, het schuldgevoel en de angst voor wat mij te wachten staat zijn er nog, maar op vakantie kon ik er even afstand van nemen. Even weg van de therapie en het ‘echte leven’ kon ik in dit paradijselijk oord mindful voor mezelf zorgen, mijn nieuw-aangeleerde vaardigheden oefenen en energie opdoen voor wat in het verschiet ligt.
Terugkijkend op het hobbelige parcours van de laatste jaren, weet ik dat mijn creatieve hobby en deze blog twee steunpilaren geweest zijn die ervoor zorgden dat ik recht bleef. Ze boden mij een rustpunt in de ratrace die mijn leven geworden was. Daar ben ik ontzettend dankbaar voor!
Ik kon dus niet zomaar op vakantie vertrekken zonder deze steunpilaren met mij mee te dragen. Los van het feit dat het superleuk is zelfgemaakte kledij aan te doen, blik ik met deze kleren ook terug op de afgelegde weg…
- Een jaartje geleden werd ik op slag verliefd op dit heerlijk soepele tricootje met felrode klaprozen. Deze zwierige rok hangt in de zomer nauwelijks in mijn kast, en moest natuurlijk ook mee op vakantie!
- Dit shortje leent zich voor heel wat gelegenheden. Ik maakte het tijdens onze recyclagemaand, en op zonnige dagen grijp ik er steeds naar terug.
- Een twijfelaartje, dit Abby-jurkje. Gelukkig heb zette ik mijn twijfel opzij, en draag ik het nu geregeld. Heerlijk luchtig, en het voornaamste: wasmachine uit, kapstok op en aandoen! Tijdens de vakantie was het hét ideale avondjurkje.
- Dé revelatie van deze zomer. Toen het viraal ging, was ik verwonderd. Zo’n simpel Odette jurkje, en zoveel leuke commentaren! Heerlijk om dragen, aan het zwembad op blote voeten of ’s avonds met een hakje onder.
- Ja hoor, ook aan het zwembad was mijn shortje een welkome gast.
- Last but not least: mijn zilveren Cobalt. Wat een heerlijk shirtje is dit toch!
Natuurlijk had ik niet enkel ‘oude’ stukken in mijn valies… We gingen ook een paar keer op stap met nieuwe naaisels, zoals de Cobalt van Blou. Binnenkort zie je hier nog een rok en een shortje verschijnen.
Op vakantie had ik ook mijn derde steunpilaar bij, mijn rots in de branding. Niet alleen blijft hij naast me staan bij elke stap op weg naar genezing, hij zorgt ook keer op keer voor prachtige foto’s van mijn naaisels. Schatje, ik hou van jou!
Wil je meer zien van Michael z’n werk, ook buiten de foto’s die hij voor deze blog maakt? Volg hem dan op Instagram.
Tot snel,
Lieve
Girls in Uniform 
Tof om al die naaisels terug te zien passeren! Heel erg leuk ook om te horen dat je in de vakantie even alles van je af kon zetten. Wat je zegt over je naaimachine en blog en hoe ze je overeind houden, dat kan ikzelf ook alleen maar beamen. Het is mijn uitlaatklep en ik geniet er zo van. Mijn klachten nemen toe, naarmate ik minder naai. Meer tijd om te piekeren wellicht ;). En jij en je ventje… Wat vormen jullie een prachtkoppel. De woorden die je aan hem opdraagt, zijn exact die woorden (allez, behalve het fotografische deel) die ik aan mijn wederhelft kan opdragen. Een rots… Ze zijn zeldzaam, maar ze zijn er!
LikeLike
Naaien is de ultieme mindfulness! Bedankt voor je lieve woorden over Michael en mij. Het is verre van makkelijk (geweest), en het blijft hard werken, maar we zijn intussen 18 jaar samen, en hij heeft mij altijd gesteund.
LikeGeliked door 1 persoon
Liefde is een werkwoord zeggen ze, dat is alleszins niet gelogen. Zomaar vanzelf werkt het niet! Jullie doen dat goed! Wij vieren in februari ons 15 jarig samenzijn met een citytripje met z’n twee 🙂
LikeLike
Oh, iets om naar uit te kijken!
LikeLike
Hoi Lieve, ik vind het erg om te horen dat je ziek bent. Maar het is goed dat je kracht kan halen uit het stikken en uit jullie relatie. Mijn gezondheid speelt mij ook al jaren partner (ik heb zware reuma) en het is niet steeds gemakkelijk. Gelukkig kan ik steeds terugvallen op mijn man. We zijn dit jaar 20 jaar samen en ik kon/kan steeds op hem rekenen. Naaien betekent natuurlijk ook veel voor mij, maar soms moet ik noodgedwongen stoppen door de pijn.
Groetjes, Elke
LikeLike
Elke, bedankt voor je lieve woorden. Reuma moet ook zwaar om dragen zijn… Gelukkig hebben jij en ik een prachtventje, die ons door dik en dun steunt!
LikeLike
Ik ben hier, hoop ik toch, de rots in de branding voor mijn echtgenoot die ook met een burn- out sukkelde (t). Mijn naaimachine helpt me hierbij ook om alles wat op een rijtje te zetten
LikeLike
Ook een rots heeft af en toe rust en steun nodig, dat merk ik ook aan mijn ventje.
LikeLike
Fantastisch Lieve,
Verzorg je goed en je zal sterker uit deze periode komen. Let vooral op alle signalen die je vroeger negeerde en geniet. Veel sterkte en ik hoop dat het snel beter gaat.
LikeLike
Dankjewel Isa
LikeLike
Mooie stuks, jammer om te horen dat je ziek was, maar leuk om te horen dat je je op reis goed voelde, vasthouden die momentjes
LikeLike
Doe ik!
LikeLike
Die odette blijft mijn favoriet! Zo prachtig dat er geen woorden voor zijn!
LikeLike
Je doet me blozen Nathalie!
LikeLike