Na mijn eerste try-out om een topje te maken had ik de smaak te pakken. Deze keer wou ik eens proberen zonder een patroon te werken.

Ik had nog een asymmetrische top liggen die ik niet meer droeg. In plaats van die gewoon in de vuilnisbak te gooien besloot ik hem als basis te gebruiken. Dus even de schaar in mijn oude sportmaatje gezet, en daar lagen twee stukken oud sportgerief als start van mijn nieuwe sporttenue.

Omdat ik merkte dat er toch een groot verschil was tussen de stevigheid van mijn oude sportkledij en mijn lycra, zocht ik een sterke elastische voeringstof om mijn topje te verstevigen. Maar als lycra al moeilijk te vinden is, is elastische voeringstof die vochtregulerend is al helemaal zeldzaam. Plan B dan: de zijkanten en de schouderbanden verstevigen met twee lagen lycra. Omdat ik nog wat felle kleuren had werd mijn t-shirt meten een stuk vrolijker.

Makkelijk gezegd, iets moeilijker gedaan. Vooral de zijkanten van mijn t-shirt symmetrisch afwerken vond ik niet zo simpel. Het vroeg een paar  pogingen en behandelingen met het tornmesje voordat ik tevreden was van de krommingen. Om de schouderbandjes nog een beetje in de verf te zetten en te verstevigen, kwam hier ook nog wat fel oranje-roze lycra aan te pas.

Mijn opengeknipt topje had ook een soort ingebouwde  sportbeha, maar ik zag het niet zitten om die helemaal na te maken. Een  beleg was wel een goede optie, zodat ik toch iets meer steun heb.

Om te testen of mijn nieuwe top wel running proof was, trok ik met Lieve naar een sportterrein in Gent. Eigenlijk zit mijn vrolijk, asymmetrisch lycra-stuk echt wel goed, zelfs om te gaan lopen.

Een volwaardige opvolger voor mijn opengeknipte topje dat nu zielig in de vuilnisbak ligt.

Tot schrijfs,
Margot