De voorbije maanden maakte Hanne een paar keer leuke foto’s voor de blog. Zo gingen we voor het eerst op stap naar het Parkbos, daarna naar Ikea en uiteindelijk zelfs naar haar huisje.

Al deed ze de shoots met plezier en heeft ze er nooit om gevraagd, ik wilde toch graag iets doen in ruil voor haar werk. Tijdens een fotoshoot vertrouwde ze mij toe dat ze zwanger was van haar eerste kindje en sindsdien kan ze het echt niet meer verstoppen, dus daarin zocht ik mijn inspiratie voor een wederdienst.

Rompertjes maakte ik al een paar keer als cadeautje, maar ik wilde deze keer iets met meer body. Een van mijn eerste zelfgemaakte cadeautjes was een verzorgtas voor mijn schoonzusje en vriendin. Mijn neefje is intussen dik twee jaar en de tas wordt nog steeds overal mee naartoe gesleept. Een verzorgtas zou het dus worden!

Omdat ik niet zo graag twee keer hetzelfde maak, ging ik op zoek naar nieuw patroontje. De Stella Weekender van Swoon Patterns leek mij de ideale basis voor de tas: ruim met heel wat aparte zakjes aan de buitenkant.

Nadat ik gepolst had naar Hanne’s smaak, koos ik voor een zwart-wit combinatie. De canvas stoffen en contrasterende zilveren paspel vond ik bij De Stoffenknop en ik ging vol enthousiasme aan de slag.

Had ik het geweten… was ik er waarschijnlijk nooit aan begonnen. Het werd een serieus hindernissenparcours. Swoon handleidingen en patronen zijn prachtig uitgewerkt, dus daarop kan ik het niet steken. Het is echter een stuk met heel veel patroondelen, die allemaal ook nog eens verstevigd moeten worden. De voorbereiding is dus niet van de poes, en door de versteviging zijn alle handelingen net iets stroever.

Bovendien wordt de tas afgewerkt met paspel, wat het aantal stoflagen nog opdrijft. Mijn machientje ging er vrij vlot door, maar ik vond het toch moeilijk al die lagen mooi op hun plaats te houden. Meer dan eens moest ik mijn decovitje te hulp roepen.

Ik kocht daarnaast ook de verkeerde rits (met dikke tandjes in plastiek), waardoor ik de voorgeschreven techniek niet kon gebruiken. Door die misstap werd het veel moeilijker om de tas in elkaar te steken en zat ik aan het einde van mijn eerste naaidag met de handen in het haar. Mijn 3D-inzicht is nog vrij beperkt en ik kon mij de weg naar het einddoel niet meer voorstellen. Al weet ik dat ik het altijd wel tot een goed einde breng, ik lig toch wakker van zo’n dingen.

Gelukkig bestaat er een uitgebreide online naaicommunity en wilde Katrien – expert tassen maken – nog diezelfde avond uitgebreid met mij brainstormen over een mogelijke oplossing. Ik kon dus rustig gaan slapen, met dank aan die fantastische madam!

De tas telt heel wat afzonderlijke vakjes aan de buitenkant, wat ze geschikt maakt als verzorgtas: twee grote cargozakken op de voorkant plus een breed ritsvak; twee grote vakken achteraan en twee steekzakken op de zijkant. Kan tellen, toch?

Maar ik vind een tas pas handig als er ook binnenin verschillende vakjes zitten. Naast de twee brede vakken, die ik ruimer maakte door met een elastiek te werken, maakte ik ook een klein vakje-met-klep voor de fopspeen en een cargozak voor de papfles of voor een bus talkpoeder.

Hopelijk is de mama (want ze is intussen bevallen van een prachtig meisje) tevreden met haar cadeautje. Het is met heel veel liefde gemaakt en met plezier gegeven. Hanne, nog eens bedankt voor je mooie foto’s en veel succes met je bloedeigen creatie!

Wat denk jij, zou jij zo’n tas graag cadeau krijgen?

Groetjes,
Lieve

PS: De attributen voor de foto’s mocht ik lenen van mijn schoonzus-en-vriendin Annelies, waardoor ik mama-gaat-naar-het-park kon spelen in mijn eigen tuin… Dankjewel Annelies, voor je steun steeds weer aan mijn blogverhaal!