Wat geef je aan een lieve dame die 85 jaar wordt en alles al heeft? Michael’s oma verjaarde en wilde geen cadeautjes. Een centje, daarmee kon je haar nog wel een plezier doen, zei mama Yvonne tegen haar zoon. Grrrrr, daarvan gaat mijn haar dus rechtstaan. Ik geef niet graag geld. Het is onpersoonlijk en als iedereen telkens weer geld vraagt, en het dus een doorschuifsysteem wordt, kan je in mijn ogen beter niets geven.

Maar dat is slechts mijn mening en als iemand geld vraagt, dan krijgt die natuurlijk een centje. Alleen zorg ik dan wel dat ik er een kleinigheid bij kan geven, liefst iets zelfgemaakts. Mijn eerste idee was zo’n schattig kubus ritstasje. Mijn schoonmama fluisterde mij echter in dat oma stiekem jaloers was op de leuke brillenhoesjes die overal in haar huis rondslingeren, en die ik voor haar en haar vriendinnen maakte.

Omdat 85-jarige handen misschien niet meer zo makkelijk omgaan met een knijpsluiting of met harde drukknoppen, wilde ik werken met een magnetische sluiting. Op Pinterest vond ik een heel eenvoudig patroontje van een brillenhoes-met-flap. In mijn voorraad vond ik nog een restje hartverwarmend katoen en een stukje gevoerde meubelstof die ik eerder al gebruikte voor ritstasjes en voor mijn eigen Renée handtas. Ik viste een magneetsluiting uit de schuif en in een wip was het brillenhoesje klaar.

Oh, wat hou ik ervan zelfgemaakte cadeautjes te geven. Oma glunderde toen ze haar cadeautje opende. Binnenin zat -naast het centje- namelijk geen leesbril, maar een brillenpoetsdoekje dat mijn ventje Michael ontwierp voor de luchtmacht. Opnieuw scoorden we als koppel met een heel persoonlijk cadeautje, op maat van de ontvanger. Fijn toch, als we samen creatief kunnen zijn?

Wat denk je, zou jouw oma blij zijn met dit cadeautje?

Tot snel,
Lieve