Peinzend voor je kast staan met die vraag: wat zal ik eens aantrekken? Toegegeven, op het werk is dat makkelijk: kaki of legergroen. Maar in het weekend doorzoek ook ik mijn garderobe. Wat me opviel, was dat er bij mijn hemden nog geen enkele zelfgemaakte versie hing. Daar moest ik toch eens iets aan doen…

Toen Lieve en ik een paar maanden geleden naar de opening gingen van dubbel:punt, sprak ik daar met een jongedame die zo’n leuke Elsa blouse van La Maison Victor droeg, dat mijn vingers direct jeukten om er ook mee aan de slag te gaan. Toevallig lag er daar het perfecte hemdstofje: een zachte viscose met ruit en een subtiel glittertje. Verkocht!

Enthousiast nam ik mijn patroon over en legde ik mijn stof. Maar mijn liefde voor ruiten maakte dit patroon wel wat moeilijker, want nu moesten mijn lijntjes wel perfect overeenkomen. Zo’n lichte stof verschuift al als je er naar kijkt, dus het vroeg een paar extra strijksessies met veel controles en naaldjes voor ik mijn schaar zijn werk liet doen.

Het in elkaar zetten van de eerste delen ging gelukkig sneller. Hoewel; de knoopsgaten op je voorpanden is een van de eerste stappen en ik ben altijd verschrikkelijk bang dat ze scheef staan. Opnieuw meten, checken, proeflapje maken… voor de knoopsgaten en knopen erop stonden. “Nu gaat het vlot gaan”, dacht ik en dat was ook zo, totdat ik aan het platte stuk aan de schouders kwam. Elsa heeft een vouw in het rugmidden en dan wordt het een stuk moeilijker om je lijnen mooi te laten aansluiten met de rest. Natuurlijk niet aan gedacht toen ik dolenthousiast mijn ruitjesstof kocht. Dus na wat gemopper op mezelf voor mijn goede ideeën, heb ik het zo goed mogelijk laten aansluiten.

 

Trots dat ik die hindernis had genomen, begon ik aan het kraaggedeelte met een kraagvoet. Een wat? Nog nooit van gehoord dus het kostte heel wat gefrons en hersengekraak voor ik snapte wat je daarmee moet doen. Maar de tekeningen en het voorbeeld van een ‘echt’ hemd hielpen me op weg.

 

Oke, nu zijn we er bijna, alleen nog maar de mouwen, polsboorden en een soort biesje aan je mouwen. Maar ook hier weigerde mijn 3D-inzicht alle medewerking om dat laatste er correct aan te zetten. Zuchtend heb ik dan maar mijn Elsa weggelegd, om de volgende dag opnieuw te proberen. Blijkbaar heeft de nachtrust geholpen, want na poging veertien is het gelukt. Kijk eens, ik heb mijn eerste hemd gemaakt!

Om Elsa te fotograferen vroeg ik deze keer hulp aan An en trokken we naar het Jubelpark in Brussel. Mijn Stingertas ging deze keer mee op fotoshoot. Ik poseerde er trots met mijn Elsa en er volgen zeker nog uitvoeringen. Maar dan wel zonder print.

 

Heb jij al eens een blouse gemaakt? Was het ook een moeilijke bevalling?

Tot schrijfs,
Margot