Een paar jaar geleden beslisten we in onze familie niet langer een grote stapel cadeautjes te geven met Kerst. Al is cadeautjes geven én krijgen nog zo leuk, we zaten vaak de hele avond uit te pakken aan een hoog tempo en gingen soms naar huis met dingen waar we niet zo blij mee waren. We besloten dus naampjes te trekken, zodat iedereen een cadeautje krijgt en mag geven. Dat zorgt ervoor dat je alle tijd hebt om het ideale geschenk uit te zoeken en we allemaal de tijd nemen om het rustig uit te pakken en te bewonderen. Veel gezelliger zo!

Voor de volwassenen is zoiets ideaal, maar de kinderen – die nog geen eigen budget hebben – vallen uit dat naampjessysteem. Mijn neefjes Wolf en Lou krijgen dus afwisselend een cadeau van ons of van mijn ouders. Voor mij extra leuk, want stiekem vind ik dat ene cadeautje dat ik mag geven toch wat weinig. Bovendien, het kan toeval zijn, vragen de kinderen telkens een zelfgemaakt cadeautje aan hun tante. Vorig jaar mocht ik een Oscar rugzak maken voor mijn petekind Wolf en die draagt hij nog steeds bij al zijn hobby’s.

Dit jaar vroeg Lou, petekind van Michael, een hoodie. “Zwart graag, met gele touwtjes en een steekzak op de buik. En, oh ja, niet te aansluitend”. Ok… hij weet wat hij wil, dat moet ik hem nageven! Net omdat hij zo goed weet wat hij wil, vroeg ik hem een goed passende trui als voorbeeld. Naaien voor een ‘model’ dat je niet in huis hebt, vindt ik altijd een beetje spannend, maar met een passend kledingstuk als leidraad, lukt het me meestal wel.

De Capucha uit I Love Sweaters was ideaal voor wat Lou wilde. Ik tekende het patroon zonder de colorblock-optie en voegde een buikzak toe, die ik erop zette met een leuke coverlock steek op mijn naaimachine. Zo werd het zwart – in mijn ogen – net iets minder eentonig.

Omdat Lou net buiten de kindermaten valt maar nog niet in de volwassen maten, besloot ik de kleinste mannenmaat te maken en die zowel onderaan als aan de mouwen drie centimeter in te korten. Gelukkig mocht hij een beetje ‘op de groei’ zijn van Lou, zo hoefde ik niet bang te zijn dat hij hem niet zou dragen als hij te groot was. Bovendien was er, mocht het tegenvallen, nog een optie: de trui paste mij perfect :-).

Ik maakte mij zorgen om niets. Lou was superblij met de trui en al is er nog wat groeimarge, voor een skater is zo’n baggy sweater eigenlijk perfect. Hij wilde ook (opnieuw, zie ook zijn voetbal-outfit) voor ons poseren, zodat ik nu supercoole actiefoto’s aan jullie kan tonen.

Bedankt aan mijn ventje, fotograaf van dienst, en aan het gewillige model!

Tot snel,
Lieve