Mijn zus en ik proberen geregeld samen creatief aan de slag te gaan. Zo maakten we samen al eens juweeltjes en kruipen we af en toe met z’n tweetjes gezellig achter onze naaimachines in mijn schitterend ‘naaiatelier‘. Deze keer had Elke weer een leuk idee: waarom niet leren haken? Tatiana maakte vorig jaar een heerlijke granny square vest in prachtige blauwtinten en toen al was ik een beetje jaloers op haar mooie haaksel… maar mijn drempelvrees hield mij tegen om op eigen houtje met een haakpen aan de slag te gaan.

Elke en ik schreven ons dus in voor een twee avonden durende winterworkshop bij (Tussen haakjes). In januari stond de eerste avond op het programma, in februari de tweede. In die tijd zouden we leren hoe we een haakpatroon moesten lezen en kregen we de basistechnieken aangereikt.

Vooraf mochten we online onze wolletjes kiezen. Al heeft Marianne van (Tussen haakjes) een lichte voorkeur voor herfsttinten, wij hadden de volledige keuzevrijheid om buiten haar voorgestelde kleurenpallet te gaan. Ik koos voor een mooi jeansblauw. De eerste avond stonden de bolletjes garen, de haakpen en de beschrijving ons op te wachten in een linnen zak, verpakt als een mooi cadeautje. Spannend! Wat was ik blij met dat ‘cadeautje’. Het garen was heerlijk zacht en prachtig blauw. In de schuur, waar de workshop plaatsvond, hingen heel wat leuke voorbeelden van de vest. Ik popelde om zelf aan de slag te gaan.

Marianne, die ons warm onthaalde en verwende met koekjes en bubbels, legde ons alles uit met een haast eindeloos geduld. De avonden waren heerlijk ontspannend. Het groepje telde slechts vier dames en tijdens het haken was er voldoende tijd voor een gezellig babbeltje. Omdat zo’n cocoonvest niet op 1, 2, 3 klaar is, kregen we huiswerk mee. Toeval wilde dat ik meteen na de eerste avond geveld werd door een virale infectie van de luchtwegen (geen zorgen, Corona was het niet!), dus ik had drie lange dagen de tijd om mijn basisvierkant te haken. Op het moment dat ik genezen was, was mijn huiswerk klaar!

De tweede avond leerden we hoe we van dat vierkant een heuse vest konden maken. Omdat ik toch wat afwisseling wilde naast het mooie jeansblauw, koos ik voor mijn boordjes een garen dat gaandeweg van kleur veranderde. Dat zorgt voor een boord in ‘vijftig tinten blauw en aanverwanten’…

Een paar dagen na de tweede workshopavond was mijn vest helemaal klaar. Zelf ben ik laaiend enthousiast, maar mijn ventje is geen fan van mijn heerlijk zachte wintervest. Dat doet mij toch wel een beetje twijfelen… maar hé, ik heb genoten van het haken en van het gezelschap van mijn zusje tijdens de workshop. Haken of breien… het kriebelt om er weer mee aan de slag te gaan.

Wat denk jij van deze vest? Yay of nay?

Tot snel,
Lieve