Wie van jullie heeft nog nooit met een stofje in haar handen gestaan waarvan je de hele rol wilt kopen, maar geen idee hebt wat je er mee wilt maken? Telkens als je een patroontje overweegt, ben je bang om dat prachtig stukje weefsel/breisel te verbrodden door een foute patroon ervoor te gebruiken… dus leg je het weer neer en koop je een ander stofje. Een klassiek scenario dat zorgt dat onze stoffenvoorraad uitbreidt, zonder dat we het willen. Wie herkent die situatie niet?

Ik kreeg vorig jaar zo een stofje in mijn handen tijdens het naaiweekend met de Sew Bees. Anderhalve meter schitterend blauw (jaja Lieve….) en geen idee wat ik ervan ging maken. Totdat ik bij Marie Karo door hun losse patronen snuisterde en een patroon vond van New Look. Ik had nog nooit met dit merk gewerkt maar het patroontje sprak me direct aan. Simpel maar met een twist (zoals ik ;-).

Ik plande nog een nauwaansluitend zomerjurkje te maken dat iets formeler was zonder te chique te zijn. En met dit patroon en stofje had ik de gouden combinatie.

Fijne plannen maar nu nog de uitvoering… Zoals je weet ben ik gewend te werken met La Maison Victor en Fibre Mood met veel tekeningetjes en duidelijke uitleg, stap per stap. Bij dit patroon was er wel veel tekst en tekeningetjes maar aan sommige stukken kon ik kop noch staart vastknopen.

Vooral voor het borstgedeelte snapte ik niet waar ze naartoe wouden dus zat er maar een ding op; met knalgele katoendraad alles driegen, jurkje passen, stiksel aanpassen en opnieuw proberen. Maar ik wist dat als ik dat niet deed, mijn mooie detail schots en scheef zou zitten en het de hele jurk zou verpesten. Ik ben dus zoveel mogelijk zen gebleven (lees: drie keer de jurk in de hoek gegooid en een boek gaan lezen) maar uiteindelijk zat de bovenkant zoals het hoorde.

Mijn blinde rits ging er deze keer vlot in en je ziet hem echt niet dus daar ben ik zeer trots op. Voor alle zekerheid heb ik mijn jurkje toch maar gevoerd. Het was een vrij dunne katoen en niets is zo irritant als je over straat loopt en plots beseft dat je wel meer laat zien dan je oorspronkelijk gepland had…

Voor de foto’s dachten Lieve en ik het Brusselse park in te trekken op zoek naar leuke bloemenperkjes maar Lieve vond er een muisgrijze muur die zo mooi paste bij mijn jurk dat ik de hele shoot maar tegen die muur heb geplakt.

Ook Lieve was natuurlijk enthousiast over mijn stofje maar toen ze vroeg van wie ik dit stofje had overgenomen, moest ik het antwoord schuldig blijven… Dus als iemand van jullie denkt: “Oh, maar dat stofje herken ik…” Dikke, dikke merci! Ik ben er super blij mee!!

Tot schrijfs,

Margot