Michael en ik hebben gelukkig nog meerdere grootouders. Michael’s oma woont een stukje over de grens in Nederland en – zeker onder deze omstandigheden – we zien elkaar niet zo vaak als we zouden willen. Toch proberen we haar met een kleine attentie, zoals een kaartje, een telefoontje of een bloemetje, geregeld te laten zien dat we haar niet vergeten.

Toen mijn schoonmoeder vertelde dat de shopper van oma door en door versleten was, vond ik het hoog tijd om voor haar een mooie Stinger (een gratis patroontje van Girls in Uniform) te maken. De tas is ruim genoeg voor haar boodschappen en elegant genoeg om stijlvol mee over straat te lopen. Want oma is een fiere vrouw!

In mijn voorraad vond ik een prachtige lap zandkleurig kunstleer, die ik ooit tijdens een ronde ‘cadeautjes ruilen’ kreeg van de tassenkoningin Katrienette. De structuur en de kleur vond ik mooi, maar ik had niet meteen een project voor ogen, vandaar dat het een paar jaar bleef liggen. Toen ik door mijn voorraad ging, riep deze stof keihard: “oma”. Het ideale katoentje voor de voering had ik ook nog liggen… dat kocht ik ooit eens bij Babarum, een webshop die intussen jammer genoeg gestopt is.

Ik was niet zeker met welke kleur ik het kunstleer wilde combineren, maar deze prachtige rits op rol van Kbas, ook uit mijn voorraad, kleurde zo mooi bij de buitenstof dat ik voor een (voor mij) gewaagde combinatie ging: zandkleur en zwart… op hoop van zegen! De zwarte paspel en de zwarte tassenband komen van bij Toverstof.

Deze keer hackte ik opnieuw mijn eigen patroon om wat meer ruimte te krijgen bij het openen van de tas. Ik maakte de ritspanden twintig centimeter langer en de zijstrook twintig centimeter korter, zodat de rits wat langer is en oma makkelijk in de tas kan. Op die manier komt de zijlijn precies op dezelfde hoogte als de paspel, optisch ook wel mooi. Bij de assamblage maakt dat helemaal geen verschil.

Aan het einde van de rit zette ik mijn ventje aan het werk. Hij maakte een leuke sleutelhanger met twee (kunst)leren hartjes waarop ik ‘Oma’ borduurde. Een klein persoonlijk accentje dat aantoont dat we de tas voor haar persoonlijk gemaakt hebben. Daarnaast maakte Michael een stukje leer vast aan de trekker van de bovenste rits, om het oma wat makkelijker te maken de tas met haar oude vingers te openen. Hij ging daarbij voor het eerst aan het werk met klinknagels, toch even spannend… Super gezellig, zo samen knutselen aan een cadeautje!

De tas was net op tijd klaar voor de feestdagen. Hopelijk is oma blij met ons creatieve en persoonlijke cadeautje, en gaat de versleten shopper nu de vuilbak in!

Tot snel,
Lieve