In mijn ogen zijn handgemaakte cadeautjes meestal de beste… Elke gelegenheid die ik krijg om zelf een cadeau te maken, grijp ik dan ook gretig aan. Voor kerst hadden we dit jaar opnieuw naampjes getrokken. Mijn ventje mocht een geschenk uitzoeken voor mijn vader, die aangaf dat hij wel een leuke ‘sporttas’ kon gebruiken. Mijn ouders logeren voor hun werk geregeld in een B&B, de tas zou daarvoor dienen. En ja hoor, mijn ventje vond het goed dat ik de tas maakte. Joepie!

In ‘Mijn Tas II‘ vond ik het perfecte patroon voor een mooie reistas. Maurice maakte ik al eerder in de een kleine versie, dus ik moest niet lang nadenken voor ik ermee aan de slag ging. Tenminste, niet over het model… naar de materialen moest ik een beetje langer zoeken. Stemmig middengrijs leek mij een veilige keuze en van deze mooie canvas had ik nog een lapje liggen, net genoeg voor de tas. Rits en tassenband kocht ik bij Mertens Mercerie in Melle.

De voering knipte ik uit een hoeslaken, omdat de kleur zo mooi bij de rest paste. De stevige zwarte bodemstof knipte ik uit een oude draagtas, die ik van mijn zusje kreeg om te gebruiken in mijn projecten. De fournituren vond ik in mijn voorraad en komen waarschijnlijk van K-bas.

Je zou denken dat vanaf dat punt alles op wieletjes liep… maar dat was buiten mijn warhoofd gerekend. Ik verwisselde per ongeluk de zijpanelen met de zijzakken en merkte dat pas helemaal aan het eind op. Toen was het natuurlijk al te laat om er nog iets aan te doen, want ik had de drukknop er al in verwerkt. Daardoor komt de zijzak niet op dezelfde hoogte als de voorzak, zoals voorzien in het patroon. Ik kon mezelf wel voor het hoofd slaan… en het verpestte het goede gevoel dat ik had over het cadeau.

Mijn ventje bleef me verzekeren dat de tas mooi genoeg was om af te geven en dat niemand de fout zou opmerken, maar het bleef toch knagen. Aan het einde baalde ik zo hard dat ik de holnieten er aan beide kanten scheef in klopte. Op dat moment was ik in staat de tas door het raam te kieperen. Gelukkig wilde Michael mij ook daarmee uit de nood helpen, want zonder hem had ik ze er nooit meer uit gekregen. Oef! Dankjewel schatje.

Een paar dagen later leverde de kerstvrouw het pakketje af aan de deur van mijn ouders. Het gevoel is nog steeds niet echt goed, maar deze Maurice zal ik zeker nooit meer vergeten!

Tot snel,
Lieve