Als Fibre Mood online haar nieuwe patronen voorstelt, zijn de Girls altijd wat zenuwachtig. Welke pareltjes zitten er nu bij en wie neemt wat voor haar rekening?

Toen deze editie uitkwam, waren Lieve en ik allebei enthousiast over de mogelijkheden. De Mabel trui en de Paulette blouse zagen we beiden zeker zitten en ook die jumpsuit was een prachtig patroon. Maar we mogen maar een patroon kiezen dus na wat heen-en weer getwijfel ging Lieve voor de Mabel trui en koos ik de Paulette. Ik maak graag blouses maar de ruffles aan de voor-en achterkant deden me wat twijfelen. Ik heb altijd gezegd dat ik eens iets wil maken met ruffels en op het laatste moment haak ik steeds af, overtuigd dat het niks voor mij is.

Voor de blouse moest ik wel een soepelvallende stof hebben en liefst een geometrische print (ik en streepjes he…). Bij Marie Karo vond ik een prachtige satijnen viscose en ik verkoos om mijn versie zonder ruffles te maken, bang dat het anders tuttig zou worden. Een satijnen stof met streepjesprint….”Dat wordt gezellig om te knippen en de lijnen door te laten lopen” dacht ik nog maar ik was al verliefd op het stofje, dus vooruit met die geit.

Omdat hier normaal gezien ruffels bijzitten, bestaan de panden van Paulette uit twee delen. Dat moest ik voor het voorpand wel even aanpassen in mijn patroon. Het mooi laten doorlopen van de twee rugdelen ging gepaard met een heel vloekconcert. Vooral omdat het satijn gewoon door mijn vingers gleed en een eigen willetje had. Maar veel wonderclips en naaldjes samen, zorgde ervoor dat het uiteindelijk wel op haar plaats bleef. Achteraf gezien had ik mijn Paulette misschien nog drie centimeter moeten verlengen om te zorgen dat ze zeker niet naar boven kruipt maar zo lukt het ook. Ook het maken van mijn knoopsgaten vond ik zenuwslopend. Als je knoopsgaten verprutst, kan je alleen maar hopen dat je stof voldoende hebt voor een tweede poging. En dat had ik niet…. Maar het lukte van de eerste keer.

• 

• 

Lieve stelde voor om gebruik te maken van hun studio die ze hadden opgezet voor foto’s en dat aanbod nam ik graag aan. Maar dat betekende wel deadline naaien en effectief: 30 minuten voordat ik moest vertrekken, naaide ik mijn laatste knoop eraan en kon ik nog snel in de douche springen. Ik heb nog nooit studiofoto’s gemaakt dus ik was vrij zenuwachtig om voor de lens van Michael te gaan staan. Maar met aanwijzingen van hem en Lieve, en met de nodige humor, lukt het toch vlotjes.

En voilà, mijn ruffelloze Paulette is een feit en ik ben zo fier als een gieter! Op een stoffen broek of op een zwarte rok kleedt het mooi af en hoe leuk dat je kan zeggen dat je dit zelf hebt gemaakt. Misschien moet ik de volgende keer eens doorzetten met ruffles en het gewoon proberen…… maar ik beloof niets.

Duf jij iets te naaien met ruffles? Laat het me weten…

Tot schrijfs !

Margot