Mijn schoonmoeder werd 70. Al behoren de grote familiefeesten dankzij Corona tot het verleden, die speciale verjaardag wilden wij toch niet zomaar voorbij laten gaan. In 2016 kreeg de schoonmama een fotoplaid cadeau (ook mijn schoonzus kreeg er eentje) en die heeft ze al die jaren gekoesterd. Maar haar gezin is intussen niet alleen ouder geworden, er zijn ook nieuwe familieleden bijgekomen en anderen zijn uit het beeld verdwenen. Hoog tijd dus voor een update!

Het hele gezin legde samen om de stoffen en fournituren te kopen, en mijn ventje en ik namen het creatieve gedeelte voor onze rekening. We verzamelden van iedereen leuke foto’s, kochten bedrukbare stof, gingen stofjes shoppen bij Toverstof en na een uitgebreide brainstormsessie kwamen we tot een concept dat Michael volledig op de computer uitwerkte, zodat ik aan de hand van zijn tekeningen wist welk stofje waar moest komen.

Eerst wilden we de foto’s gewoon verspreiden over de hele quilt, zoals we het vorige keer hadden uitgewerkt, maar het leek mij leuk om het deze keer anders aan te pakken. We kochten een prachtige rode canvas bij Kbas, die letterlijk en figuurlijk het hart van de plaid zou worden. De boodschap die we daarmee geven kan niet duidelijk er zijn: “Mama, we zien je graag”.

Je moet weten dat mijn schoonmoeder iedereen die in de buurt van haar fotoplaid kwam bijna met de bezem wegjoeg, omdat de fotostof niet wasbaar was. Dat deed ze met recht en reden, want de plaid van mijn schoonzus kreeg een geut water over zich heen en de inkt liep volledig uit. Jammer toch! Deze keer wilden we het dus beter doen en kozen we voor wasbare fotostof. Toch wilden we het zeker weten… Michael bewerkte en printte alle foto’s voor de quilt, plus een paar testfoto’s die in de 30 graden was gingen. Oef, deze plaid is dus wasbaar!

Wat een werk, al die stukjes stof aan elkaar stikken. Vooral de halve stukjes en de punten van het hart kostten mij bloed, zweet en tranen… Maar omdat dit project van Michael en mezelf met zoveel liefde gemaakt werd, was ik het nog niet beu aan het einde van de rit. Met de resten naaide ik een bijpassend kussen. Leuk toch als de print van de plaid terugkomt in een kussentje?

Mijn eerste idee was om het kussen gewoon met de hand te sluiten. Maar… een mooie laddersteek is niet zo evident voor mij en dan zou het kussentje niet makkelijk wasbaar zijn. Het restje rode canvas voor de achterkant van het kussen was niet groot genoeg om het in één stuk te maken, dus besloot ik in het midden een blinde rits te stikken. Zo kan mijn schoonmama het kussen ook echt gebruiken (en er niet alleen naar kijken), want nu is het wasbaar. Omdat ik daarna nog wat lapjes over had, maakte ik ook het binnenkussen in het patroon van de plaid. Een kussen in een kussen dus… Achteraan op het binnenkussen borduurde ik nog een verborgen boodschap. Iets wat ze misschien nooit zal zien, maar waarvan ik zeker weet dat het haar blij zal maken, mocht ze het ooit ontdekken.

Aan de achterkant van de fotoquilt naaide ik een fleecedekentje van Ikea. Lekker warm en zacht! Daarna was het wachten tot het moment dat we de plaid met de hele familie konden afgeven aan de (schoon)mama, op de allereerste samenkomst sinds meer dan een jaar, in haar tuin tijdens een verrassingsfeest met haar kinderen. Een emotioneel weerzien op meer dan één vlak.

Met liefde gemaakt door haar kinderen en ‘schoonkinderen’, met liefde gegeven…
Wat denk je, zou ze er blij mee zijn?

Tot snel,
Lieve