De tijd om zomerjurkjes te maken was al lang voorbij, toen wij in november een reisje boekten naar Boa Vista in Kaapverdië. Ik had een prachtige geweven viscose crêpe van Lady McElroy liggen, en ging in mijn talloze patroonboekjes op zoek naar een gepast patroontje.

Jurk 107 uit Burda Style 05/22 had al een paar keer mijn aandacht getrokken, maar de maten gaan vanaf maatje 36 en ik heb een kleinere maat nodig. Omdat de jurk in mijn ogen toch vrij ingewikkeld in elkaar zit, én omdat er een rits in de zijnaad zit, durfde ik er niet aan te beginnen. Toch voldoet het patroon verder aan al mijn eisen: mouwtjes, geen te diep decolleté, wijde rok… zodat ik ermee op de fiets naar het werk kan, volgende lente of zomer. Ik besloot het erop te wagen.

De jurk maakte ik de dag voordat we ’s nachts het vliegtuig op zouden stappen. Een beetje een stressprojectjes dus… zeker omdat ik, zoals gevreesd, toch wel wat aan passingen moest doen. Tegenwoordig kies ik vaak voor bovenstukken met middenachter naad, omdat ik daar ook altijd overschot heb door mijn holle rug. De overwijdte in het bovenlijf nam ik weg op twee plaatsen: een deeltje in de rugnaad, en een deel in de zijnaden. De ene zijnaad maakte ik al snel dicht, zodat ik de jurk zo goed mogelijk kon passen, en zo besliste ik ook aan beide zijkanten een dikke centimeter weg te halen. Op die manier heb ik nog voldoende bewegingsruimte, maar floddert de jurk niet te veel rond mijn bovenlijf.

Natuurlijk moest ik daarna ook de rokpanden in dezelfde zin aanpassen. Omdat ik de wijdte onderaan wilde behouden, nam ik bovenaan de centimeters in, maar tekende ik een rechte lijn van daaruit naar de originele punten van de zoom. Bedgrijp je wat ik bedoel?

Bijna aan het einde van alles, moest ik de rits inzetten in de zijnaad, onder mijn oksel. Zoiets had ik nog nooit gedaan, maar achteraf gezien vind ik het makkelijker dan een rits op de rug, die ik vaak de hele dag tegen mijn ruggegraad voel schuren. Toch was het even spannend, want zou de trekker niet prikken onder mijn oksel? Maar neen hoor… ik slaagde erin de rits volledig blind in te zetten (ja, daar ben ik best fier op!) en uiteindelijk zit de jurk perfect.

De LadyMcElroy stof was een plezier om mee te werken. Ik hou van crêpe, omdat die meestal wat minder kreukt dan gewone viscose. En wat blijkt? De stof voelt heel zacht en natuurlijk aan, en is makkelijk te strijken, maar kreukt toch wel een beetje als je gaat zitten. Toch is dat geen enkel probleem, want dankzij de levendige print, zie je het bijna niet.

Tijdens de fotoshoot zette de wind zich af en toe onder mijn rok. Die is schuin van draad gesneden, en flapt dus vrolijk alle kanten uit. Met deze jurk voel ik mij echt ultra vrouwelijk, zonder te veel bloot te geven. Van de stof heb ik nog een stukje over, dus niet schrikken als je ineens nog een rokje of leuke short ziet passeren. Al denk ik, dat ik toch ga wachten tot het weer wat warmer is…

Tot snel,
Lieve