Het leuke aan zelf naaien vind ik dat je elk patroon naar je hand kan zetten, en dat je zo een kledingstuk maakt dat niet alleen uniek is, maar ook volledig je ding.

De prachtige gebreide sweaterstof van Minerva vroeg om een heerlijk zachte en warme winterse trui. Ik twijfelde een tijdje welk patroon ik zou gebruiken, omdat ik me afvroeg of een effen lichtblauwe trui niet te braaf zou zijn in een eenvoudig patroon. Ook toen ik eenmaal beslist had dat ik de Hera van Bel’Etoile opnieuw zou maken, bleef ik nadenken over mogelijke opties.

Dat ik een geplooide mouw zou naaien, dat wist ik wel zeker, want die vind ik de mooiste van alle opties waaruit je kan kiezen bij de Hera. Ik vind de volumineuze mouwkop heel stijlvol en het is fijn dat ik niet hoef te rimpelen. Want rimpelen… dat doe ik niet graag.

Uiteindelijk besloot ik de Hera te hacken. Net als bij mijn eerste versie knipte ik de mouwen iets langer en liet ik de mouwboord weg. Ook de boord onderaan liet ik vallen: ik versmalde de sweater een paar centimeter aan de zijkanten en zoomde de onderkant gewoon om. Dat vind ik iets meer ‘trui’ en minder ‘sweater’, en ook wat meer gekleed, meer geschikt dus voor een gebreide stof.

Voor de winter hou ik van een hoge kraag, dus verving ik de halsboord door een hoge rolkraag. Daarvoor knipte ik iets meer dan de lengte van de halsboord en ging ik gewoon recht omhoog.

Het resultaat is misschien wel mijn lievelingstrui: zacht, lekker warm, heerlijk om te dragen tijdens de koude wintermaanden. Ik heb nog een paar leuke sweaterstoffen liggen, en ik vermoed dat de Hera zeker opnieuw bij de kanshebbers is. Maar misschien moet ik wel eens een andere mouw proberen, wat denk jij?

Tot snel,
Lieve