De leesmicrobe is een vreemd beestje. Als kind ontdekte ik dat al die lettertjes samen een magische wereld voor me openden, vol spannende avonturen en verhalen over verre landen waar ik tot op heden enkel in mijn dromen zou geraken. Ik kon uren verdwijnen in een hoekje van ons huis met een spannend boek. Mijn lievelingsplek was mijn bed, waar ik tot grote wanhoop van mijn moeder ook ’s avonds na bedtijd met de zaklamp onder het dekbed, snakkend naar zuurstof, mijn boeken uitlas omdat ik niet wou wachten tot een nieuwe dag.

Stiekem hoopte ik dat mijn zoontjes deze microbe zouden overerven…. En ja hoor, mijn oudste zoontje is ondertussen een echte boekenverslinder, elke 2 weken moet de voorraad bibliotheekboeken worden aangevuld. Mijn jongste zoontje heeft net leren lezen  en geniet ervan om woorden en zinnen te ontdekken maar vindt het vooral zalig om voorgelezen te worden.

Omdat mei de maand voor en door moeders is, maakte ik voor hen een cadeautje als moeder aka leesbeestje. Ze kregen van mij allebei een leeskussen cadeau, naar een patroon van handmade Mieke. Mieke maakte een fantastische tutorial met heel veel foto’s en een duidelijke uitleg. Enkel de blinde rits naast de paspel invoegen bleek een huzarenstukje. Bij mijn eerste exemplaar stikte ik te dicht bij de tandjes van de rits waardoor ik deze niet meer open kreeg. Gelukkig kon ik beroep doen op mijn favoriet naai-instrument, het decovitje. Als eyecatcher gebruikte ik een echt vintagestofje, een badkamergordijn van mijn ouders uit de jaren 70 met pauwtjes erop. De gerecupereerde zoom van het pauwtjesgordijn werd een hengsel.

Mijn mama is ook een leesbeestje en via het stofje wordt ook een stukje van de leestraditie in mijn familie doorgegeven aan haar kleinzoontjes. En geef toe, zouden deze kussens jullie ook niet aanzetten tot lezen?

Tot schrijfs,

Tatiana