Een van de patronen die ik al vaker opnieuw gebruikte is kooppatroon 7678 van Burda Young. Ik maakte de sweater al in verschillende stoffen en uitvoeringen, en telkens komt er weer een totaal andere trui tevoorschijn.
Het is een heel eenvoudig patroontje: twee patroondelen met aangeknipte mouwen en vier stukjes boordstof. De sweater zit echt in een wip in elkaar! Elegant kan je hem niet noemen, maar bij thuiswerk vind ik zo’n losse trui een heerlijk bovenstuk.
Cadeautjes op maat, daar kan ik zo blij van worden! Mijn neefje Wolf vroeg al verschillende keren een zelfgemaakt cadeau aan zijn meter, en dat hij dat dit jaar voor kerst niét deed, hield mij niet tegen :-). Hij stuurde ons een lijstje en daaruit koos ik een cadeau, zodat hij zéker blij zou zijn. Maar ik maakte er nog een extraatje bij. Daar kan hij niet boos om zijn, toch?
Al een hele tijd wilde ik de Splash Pouch van Incomplete Stitches maken, en Lief gaf mij een duwtje in de rug door mij het patroon cadeau te doen. Dankjewel lieve Lief! Omdat Wolf gek is op kaki en camouflage, besloot ik verder te gaan in de stijl van zijn Waikala toiletzak. Kaki op en top, met zwarte fournituren van ZipperZoo.
Patronen die mij goed passen, maak ik meestal wel enkele keren. Het leuke is dat je zelf dingen kan aanpassen en met de juiste stoffenkeuze kom je toch telkens weer tot een ander resultaat. Zo ook met het geritste vestje uit Burda Easy 02/20.
Een robuste sweaterstof met superzachte binnenkant van Minerva leende zich perfect voor een derde exemplaar van het jasje. De stof is wat donker voor mijn bleke huid, dus wilde ik graag een sweater die niet helemaal tot aan mijn gezicht komt. Dus geen hoog gesloten hals, maar liever een V. Het voordeel van een geritste sweater is dat je die rits kan openen zo ver je zelf wil. Op koude dagen doe ik hem gewoon helemaal dicht en lijk ik maar wat bleker.
Ik maakte het jasje eerder al twee keer en telkens deed ik kleine aanpassingen. Zo tekende ik het lijf vijf centimeter langer omdat ik niet graag een blote rug heb. Ik versmalde de zijkanten een heel klein beetje en haalde een centimeter af van de schouder. Bij een vorige versie maakte ik de kraag hoger, zodat ik ze dubbel kon plooien als ze dicht was, maar dat maakte ik opnieuw ongedaan.
Lees verder “Derde keer geritst”
Het leuke aan zelf naaien vind ik dat je elk patroon naar je hand kan zetten, en dat je zo een kledingstuk maakt dat niet alleen uniek is, maar ook volledig je ding.
De prachtige gebreide sweaterstof van Minerva vroeg om een heerlijk zachte en warme winterse trui. Ik twijfelde een tijdje welk patroon ik zou gebruiken, omdat ik me afvroeg of een effen lichtblauwe trui niet te braaf zou zijn in een eenvoudig patroon. Ook toen ik eenmaal beslist had dat ik de Hera van Bel’Etoile opnieuw zou maken, bleef ik nadenken over mogelijke opties.
Dat ik een geplooide mouw zou naaien, dat wist ik wel zeker, want die vind ik de mooiste van alle opties waaruit je kan kiezen bij de Hera. Ik vind de volumineuze mouwkop heel stijlvol en het is fijn dat ik niet hoef te rimpelen. Want rimpelen… dat doe ik niet graag.
In onze familie trekken we elk jaar naampjes voor Kerst. Vroeger gaf iedereen aan iedereen een cadeautje, wat superleuk was… maar ook moeilijk om origineel te blijven en niet zo goed voor de portemonnaie. Dit jaar mocht ik een cadeautje geven aan mijn papa. Ik zat toch even met de handen in het haar, aangezien hij zelf niet goed wist wat hij wilde. Gelukkig had mama een gouden tip!
Zelf cadeautjes maken vind ik het allerleukste. Papa had een oude laptoptas en mama vond dat die wel eens aan vervanging toe was. Daar had ik wel oren naar! De Kuoria van Hansedelli leent zich perfect om de oude tas te vervangen. Over het patroon dus geen getwijfel, maar de stoffenkeuze bezorgde mij zware kopzorgen.
Girls in Uniform 