Een nieuwe handtas vraagt om een bijpassend briletui, niet? Dus van zodra mijn Cosynette klaar was, knipte ik de patroondelen van het gratis Katrienette patroontje.
Het duurde echter nog een tijdje voor ik ermee aan de slag ging… Ik heb namelijk een ellelange to-do lijst, en ik weet tot het laatste moment nooit wat ik effectief ga maken. Zo wordt er constant geschoven in de volgorde. Herkenbaar? Continue reading “Briletui van Katrienette”
Na het succes van de ‘Stinger‘ en van ‘A Girl’s Cube‘, twee gratis patronen, kriebelde het al een tijdje om weer eens iets nieuws te proberen. Zo’n leuke boxy pennenzak leek mij wel wat… maar de tijd ontbrak om er achteraan te gaan. Een geluk bij een ongeluk dat we nu -tijdens de coronacrisis- zoveel mogelijk thuis moeten blijven. Ineens is er voor de meesten onder ons wat meer tijd, en viert de creativiteit overal in het land hoogtij!
Continue reading “A Girl’s Pencil Case – een patroontje van Girls in Uniform”
Toen mijn nicht een tijdje geleden bij mij langskwam voor de laatste pas van haar prachtige lange Lux, liet ze vallen dat ze graag een tas van mijn hand zou hebben. Aangezien tassen maken intussen zowat mijn guilty pleasure geworden is, zei ik natuurlijk volmondig ja. Ze bladerde door ‘Mijn Tas’ en ‘Mijn Tas 2’ en koos zonder aarzelen voor de Leonie uit het eerste boek.
Intussen twee jaar geleden maakte ik al eens een verkleinde versie voor mijn mama. Marijke wilde echter liever een wat grotere tas. Geen probleem… ik bestelde een prachtig blauw kunstleer en alle fournituren bij K-Bas en combineerde dat met een restje crêpe van Marijke’s feestjurk. Voor de voering vond ik het ideale katoentje bij Ikea. Leg die stof naast de eyecatcher van de tas en het lijken wel dag en nacht van hetzelfde thema. Daar word ik zo blij van…
Vandaag is rood… de kleur van de liefde voor mijn nieuwe laptoptas! Toen Lieve het patroon van de Stinger publiceerde, wist ik hoe mijn tas er zou uitzien. Tijdens een van mijn IKEA-uitstappen had ik een prachtige stof ontdekt die op punt stond om uit de collectie te verdwijnen en waarvan ik dus liefdevol drie meter adopteerde. Een stuk baksteenrood kurkleer en kleurige fournituren vulden het geheel aan. Maar het project bleef op de plank liggen. Lieve stuurde meermaals aan op een naaidagje met het oog op het maken van de Stinger maar met een druk gezin en de navenante overvolle agenda lukte het niet om voldoende me-time te creëren.
Onder leiding van Marjolein naait een groepje blogsters telkens weer rond een thema of een aantal criteria. Vorige keer naaide ik deze outfit, nu gaan we voor een party-outfit met een stofje uit onze voorraad.
Drie stoffen werden aan de andere deelnemers voorgelegd tijdens een stemmenronde. In mijn geval stemden de blogsters massaal voor het blauwe tricootje met bloemen.
Een prachtige stof, heel geschikt voor een topje, maar jammer genoeg had ik niet genoeg voor een hele outfit. Hoeveel combinaties ik ook probeerde, behalve jeans vond ik geen enkele stof die perfect machte, en dat vind ik nu niet echt feestelijk. Tot mijn grote scha en schande moest ik dus een van de andere stoffen gebruiken, en de mening van de groep naast mij neerleggen. Sorry meisjes!
Telkens weer zag ik leuke foto’s van It’s a fits 1059 de revue passeren. Toeval wil dat ik in mijn kast al een paar gekochte jurkjes in een soortgelijk model hangen heb. Het leek mij vreselijk moeilijk, zo’n wikkeljurkje. Ik stuitte opnieuw op mijn drempelvrees, en liet het patroontje keer op keer aan mij voorbij gaan.
Tijdens de zomersolden vond ik bij Mertens Mercerie het ideale tricotje. Aangezien ik echt niet sta met zwart, vind ik donkerblauw het ideale alternatief. Toch had ik deze uitdaging nodig voor ik effectief aan de slag ging met stof en patroon.
Mijn vrees bleek totaal onterecht. Ok, ik maakte het mezelf weer eens moeilijk door af te wijken van het voorgeschreven patroon. Om te beginnen is de kleinste maat van het patroon voor mij nog te groot. Ik moest het dus een maatje kleiner tekenen.
Ik vond ook niet meteen een bijpassende biais en gebruikte overlock en tweelingnaald om de hals om te zomen. De korte mouwtjes vond ik niet zo bijzonder, dus hertekende ik dat patroonstukje naar een luchtig ruchemouwtje, afgewerkt met een rolzoompje. Door die kunstgrepen verloor ik tijd, terwijl het eigenlijk helemaal geen moeilijk patroon is.
Eens het naaiwerk achter de rug, moest ik op zoek naar een feestelijke locatie. Thuis komen boom en versiering pas vlak voor kerst van de zolder, dus dat was geen optie…
Voor de fotoshoot trok ik naar een heel bijzondere, maar altijd mooie locatie. Had je al geraden waar ik zo feestelijk stond te wezen? Jawel, Ikea Gent was zo lief fotografe Hanne en mij voor de shoot in de winkel toe te laten. Dankjewel Anke-van-Ikea, voor de leuke samenwerking!
Neem vooral ook een kijkje bij de andere party-animals, er zitten weer pareltjes tussen.
Flaflinko – Flexje – Stofjesverslaafd – Made for Inka – Adiva Style – Sewing à la carte – Just Delphine – Spoetniksels – Frullemieke – Two Owlettes – Draadjes – Just-Just10 – Larth – Vlijtig Liesje Knutselt – woohoo by Davina – yjonis –
Wilwarincouture – Khadetjes – Noxeema
Tot snel,
Lieve
Soms heb ik een beetje het gevoel dat ik mezelf herhaal. Patroontjes die ik een keer met plezier gemaakt heb, haal ik snel terug uit de kast voor een nieuw project. Ergens vind ik dat ook ecologisch verantwoord, want ik teken mijn patronen op het stevige plastiek van puinzakken… Het leuke aan zelf naaien is echter, dat je eindeloos met een patroon kan variëren, waardoor je eigenlijk nooit twee keer hetzelfde maakt.
Zoals jullie lazen in deze tekst, dwongen lichaam en geest mij een jaar geleden beter voor mezelf te zorgen. Ik wist dat rust levensnoodzakelijk was, maar dat het niet genoeg zou zijn. Om na deze episode steviger in het leven te staan, moest ik mezelf volledig resetten (ik noem het een grondige detox), en dat deed ik aan de hand van intensieve therapie.
Nu ik terug in het ‘echte leven’ stap, moet ik het team dat mij ondersteunde stilaan loslaten. Eén van hen is mij onderweg heel erg dierbaar geworden. Ingrid, mijn coach, stond naast me bij elke stap die ik gezet heb, en ik heb heel veel van haar geleerd. Al ben ik haar zielsdankbaar voor de steun, ook van Ingrid moet ik nu afscheid nemen. Continue reading “Wat als… afscheid nemen niet bestaat”
