Himalaya – een cadeautje voor mama

Eerlijk is eerlijk… mijn mama is niet alleen een trouwe volger van Girls in Uniform, ze is ook altijd degene die “ja” zegt als ik vraag of ze iets handgemaakt wil als cadeautje. Intussen heeft ze al een hele collectie tassen, jasjes en kleedjes van mijn hand en heeft ze een haast grenzeloos vertrouwen in mijn ‘naaiskills’. Dat verdient een bloemetje!

Een paar weken voor moederdag stelde ik haar opnieuw de vraag: wil jij graag een zelfgemaakt cadeautje. Ze had nog een tas nodig om kleine spulletjes mee te nemen op uitstap. Een soort shopper dus, maar niet heel groot. Liefst eentje die ze ook open kon gebruiken, maar een rits mocht zeker. Omdat ik net de Himalaya test achter de rug had, toonde ik haar mijn groene versie, waar ze heel enthousiast op reageerde. Ik kon meteen opnieuw aan de slag!

Lees verder “Himalaya – een cadeautje voor mama”

Takisha, klein maar dapper!

Op zoek naar een middengrote handtas, die binnenin een stuk groter is dan ze aan de buitenkant lijkt? Dan is het nieuwe patroon van Kaur Threads echt iets voor jou. De Takisha is elegant, vrouwelijk en stijlvol maar toch compact en vindt nergens in tassenland haar gelijke.

Telkens weer neem ik mij voor iets minder enthousiast op een tassentest te springen, want ik heb intussen zoveel tassen, dat ik ze echt in mijn kast moet persen. Toen designer Sandeep van Kaur Threads mij vroeg om de Takisha te testen, wilde ik in eerste instantie weigeren… Maar ik klikte het bericht keer op keer weer open en besloot toen: “Als ik alles in huis heb, ga ik ervoor”. Uiteindelijk moest ik nog wat fournituren kopen bij ZipperZoo, maar je raadt het, ik was al overstag gegaan.

Lees verder “Takisha, klein maar dapper!”

Basisbroek op maat

Een tijdje geleden nam ik deel aan de workshop ‘Pattern alternaternations – broek’ van The Fashion Basement bij Toverstof in Destelbergen. Ik ben al langer op zoek naar tips en tricks om de perfecte broek voor mijn lichaam zelf te kunnen maken. Zo’n gezellige halve dag les van de ‘koningin van het patroontekenen’ Tamara leek mij dus super interessant.

Lees verder “Basisbroek op maat”

Knip sweater geritst

Een wat zwaardere sweaterstof vraagt in mijn ogen om iets anders dan een typische sweater. Deze Minerva Core Range fleece back stof in helder jeansblauw deed mij op zoek gaan naar een soort vestje in rekbare stof. Enter Knip 10/2022, waar patroon 26 mijn aandacht trok.

De kleur van de sweaterstof is iets feller dan op de foto van de Minerva site, waar het een heel licht jeansblauw lijkt. Omdat ik bang was dat het een beetje te ‘egaal’ zou zijn als ik de hele trui in dat blauw maakte, ging ik in mijn restjesbak op zoek naar een bijpassende stof. Ooit maakte ik de Clea bomber van Bel’Etoile in een prachtig bruin-blauwe gebreide stof met kleine glinstertjes erin. Het blauw in die stof paste perfect bij de Minerva stof.

Lees verder “Knip sweater geritst”

Is de hemel heden grauw, morgen is hij blauw

Er zijn zo van die projecten waarvoor ik een hele grote drempel over moet… Vaak heeft het te maken met een ‘naaitrauma’ uit het verleden, met de omvang van het project, met knipvrees of met de kans dat het mis zal lopen. Soms komen al die factoren samen en is de drempel des te groter. Zo wilde ik al lang een leuke jas maken voor het tussenseizoen, maar bleef het bij de droom.

Eind vorig jaar kreeg ik het patroon van de Winterthur Jacket (Itch to Stitch) cadeau van Ilse, die ik online leerde kennen in de naaiwereld, maar die intussen een goede vriendin is geworden. Ze wist dat ik al langer op zoek was naar een goed passend jassenpatroon, en dat ik een enorme fan ben van haar helderblauwe versie. Toch duurde het nog een hele tijd voor ik er effectief mee startte. Want ja… daar was mijn drempelvrees opnieuw.

Lees verder “Is de hemel heden grauw, morgen is hij blauw”

Familie Maurice

Vind jij het leuk om te naaien voor anderen? Ik wel. Vooral als je trots bent op het resultaat. Het enige nadeel is dat aanpassen van een kledingstuk een stuk lastiger wordt. Een goed alternatief is een tas of een etuitje maken. Laat dat nu net zijn wat een vriend van mij nodig had… een sporttas.
Ik heb nog niet zoveel ervaring met tassen maken. De Stinger, wat kleine etuitjes en de Blanche handtas tijdens een workshop.. Geen overweldigende cv dus.

Toen mijn kameraad hoorde dat ik naaide, vroeg hij me een tas te maken. Een grote sportzak. Beetje mannelijk, lekker ruim en liefst blauw. Ik heb hem nog gewaarschuwd dat er waarschijnlijk wel wat foutjes in zouden zitten en dat stoffen en fournituren niet goedkoop zijn. Maar het idee dat hij een uniek stuk zou hebben, vond hij leuk. Ik begon rond te kijken voor een patroon.

Lees verder “Familie Maurice”

Tykka in black

Tijdens het testen van een nieuw patroon kan het gebeuren dat er nog nieuwe opties worden toegevoegd, of dat er kleine veranderingen doorgevoerd worden. Mijn eerste Tykka maakte ik vrij vroeg in het testproces en ik had spijt dat ik de nieuwe opties niet meer kon verwerken. Hét perfecte excuus om de Tykka nog een keertje te maken, al is dat best een pittig werkje. Maar ach, het is een hobby en een verslaving…

Mijn materialen bestelde ik bijna volledig bij ZipperZoo. Zwart is tijdloos en past zowat bij elke outfit, dus ging ik voor een eenvoudige maar stijlvolle versie in effen zwart kunstleer met een croco accent. Omdat zwart ook maar zwart is, koos ik voor een tassenband met zilveren glittertje. Het muntgroene katoentje van de voering had ik nog in mijn voorraad liggen, maar ik heb geen idee meer waar het vandaan komt. De leuke luipaardprint geeft wat pit aan de tas.

Lees verder “Tykka in black”

Een mislukte Nia hack

De trouwe lezer van deze blog heeft waarschijnlijk al begrepen dat ik zelden een patroon naar de letter volg. Ik naai nu bijna zeven jaar, en ik heb gaandeweg ontdekt dat mijn lichaam allesbehalve standaard is. Daarom pas ik patronen vaak in meer of mindere mate aan, zodat het volledig mijn ding wordt. Zo ook met de Nia broek van Bel’Etoile… alleen ging het deze keer nogal mis.

Op het eerste zicht denk je misschien dat het wel meevalt… Lees vooral verder, want je zal zien dat ik deze keer serieus de mist in ben gegaan. Het vreemde is echter, dat ik niet eens weet waar het fout ging. Ik hackte de Nia namelijk al twee keer eerder en mijn tweede exemplaar draag ik elke hele zomer lang met veel plezier. Bij deze broek heb ik het aangepaste patroon -met rits in de zijnaad in plaats van een elastiek in de tailleband achteraan- gewoon op dezelfde manier uitgevoerd.

Voor mijn vierde Nia (de testversie voor Bel’Etoile en mijn eerste hack kregen jullie nooit te zien) koos ik een neutrale maar oh-zo-mooie stretch polyester viscose in donkerblauw van Minerva. De effen blauwe stof valt mooi soepel, verwerkt makkelijk en kreukt niet, ideaal dus voor een geklede broek. Aan de stof zal het dus niet liggen dat mijn broek uiteindelijk niet draagbaar is.

Lees verder “Een mislukte Nia hack”

Een kaki Splash Pouch voor Wolf

Cadeautjes op maat, daar kan ik zo blij van worden! Mijn neefje Wolf vroeg al verschillende keren een zelfgemaakt cadeau aan zijn meter, en dat hij dat dit jaar voor kerst niét deed, hield mij niet tegen :-). Hij stuurde ons een lijstje en daaruit koos ik een cadeau, zodat hij zéker blij zou zijn. Maar ik maakte er nog een extraatje bij. Daar kan hij niet boos om zijn, toch?

Al een hele tijd wilde ik de Splash Pouch van Incomplete Stitches maken, en Lief gaf mij een duwtje in de rug door mij het patroon cadeau te doen. Dankjewel lieve Lief! Omdat Wolf gek is op kaki en camouflage, besloot ik verder te gaan in de stijl van zijn Waikala toiletzak. Kaki op en top, met zwarte fournituren van ZipperZoo.

Lees verder “Een kaki Splash Pouch voor Wolf”

Derde keer geritst

Patronen die mij goed passen, maak ik meestal wel enkele keren. Het leuke is dat je zelf dingen kan aanpassen en met de juiste stoffenkeuze kom je toch telkens weer tot een ander resultaat. Zo ook met het geritste vestje uit Burda Easy 02/20.

Een robuste sweaterstof met superzachte binnenkant van Minerva leende zich perfect voor een derde exemplaar van het jasje. De stof is wat donker voor mijn bleke huid, dus wilde ik graag een sweater die niet helemaal tot aan mijn gezicht komt. Dus geen hoog gesloten hals, maar liever een V. Het voordeel van een geritste sweater is dat je die rits kan openen zo ver je zelf wil. Op koude dagen doe ik hem gewoon helemaal dicht en lijk ik maar wat bleker.

Ik maakte het jasje eerder al twee keer en telkens deed ik kleine aanpassingen. Zo tekende ik het lijf vijf centimeter langer omdat ik niet graag een blote rug heb. Ik versmalde de zijkanten een heel klein beetje en haalde een centimeter af van de schouder. Bij een vorige versie maakte ik de kraag hoger, zodat ik ze dubbel kon plooien als ze dicht was, maar dat maakte ik opnieuw ongedaan.

Lees verder “Derde keer geritst”