Al krijg ik niet zo vaak ‘bestellingen’, als iemand uit mijn omgeving me vraagt om iets op maat te maken, zeg ik zelden neen. Voor mezelf heb ik nu stilaan wel genoeg tassen, dus ik ben altijd blij als ik mijn hobby kan uitvoeren ‘op kosten van een ander’. Het is een win-win situatie: ik kan lekker naaien en aan de prijs van het materiaal heeft die ander een mooie tas. In dit geval vroeg mijn collega me of ik een laptoptas kon maken voor haar nieuwe Dell computer. Met de Kuoria van Hansedelli in mijn achterhoofd zei ik volmondig ja!
Collegaatje ‘K’ wist goed wat ze wilde: een combinatie van zwart, roze en bloemen. In het begin zag ik dat niet volledig goed komen, want haar smaak ligt buiten mijn comfortzone. Maar in overleg met Mieke van Kbas kwamen we tot drie stoffen die heel mooi samen kleurden: zwart kunstleer voor de basis, roze kurkleer als accent en een fleurige canvas van Pieke Wieke als eyecatcher in en op de tas. Daarnaast koos ‘K’ voor ritsen op rol met roze-gouden tandjes en voor roze tassenband. Ook de nodige verstevigingen kocht collega ‘K’ bij Kbas.
Wanneer ik ’s morgens uit bed kom, trek ik meestal snel een geritst vestje over mijn pyjama. Ik vind het heerlijk nog even zo rond te hangen voor ik in de douche spring. Jarenlang wisselde ik een sweatervest af met een vestje in dunne fleece. Dat vestje heb ik al twee keer hersteld met patches op de ellebogen: het zit heerlijk en buiten de doorgesleten ellebogen ziet het er nog prima uit. Toch werd het stilaan een beetje te marginaal om het te blijven doordragen, al deed ik dat nog steeds, tot groot jolijt van mijn ventje.
Het Burda Easy magazine 02/20 passeerde hier al eerder de revue. Ik maakte er al een jurkje en eentrui uit, maar ik kocht het magazine eigenlijk voor het leuke vestje met rits dat erin staat. Toch durfde ik er niet meteen mee aan de slag, aangezien ik nog niet vaak een vestje maakte waar ik helemaal tevreden van was. De meeste exemplaren werden al snel aan vriendinnen of familie gegeven, wegens nét niet zoals ik het wilde.
Bij elke linkparty van FibreMood overleggen de Girls en ik over wie welk stuk zal naaien. Zo ging Margot vorige keer resoluut voor een stoere Paulette blouse en koos ik voor een romantische Mabel. Al was de knoop niet zo snel doorgehakt deze keer, want Margot en ik durven al eens dezelfde smaak te hebben… Ik had dus wel graag de Paulette gemaakt en zij zag ook iets in de Mabel. Gelukkig valt al snel na de linkparty het magazine in de bus en kon ik alsnog aan de slag met de Paulette.
Een prachtige, zachte, kwalitatieve zijde van Liberty London (te koop bij Minerva) lag al een tijdje naar mij te lonken. Het is een stofje met een prachtige glans, een roze ondertoon en een mooie blauwe print waar je uren naar kan kijken. Omdat zo’n mooie stof niet te veel tralala nodig heeft, koos ik er -net als Margot- voor de Paulette zonder ruffles te maken.
Het is niet zo moeilijk om die ruffles weg te laten, maar je moet toch wel wat aanpassingen doen aan het patroon. Ik dacht simpelweg de beide delen van het voorpand aan elkaar te knippen, maar dat was niet zo’n goed idee. De ronding kwamen niet overeen en ik moest serieus ‘foefelen’ om ze min of meer aan elkaar te krijgen. Noot aan mezelf: volgende keer behoud je de naden en naai je gewoon de twee stukken aan elkaar. Maar bon, ik zette koppig door en knipte mijn voorpanden in één stuk.
Werken met zo’n mooi stofje, daar werd ik meteen heel gelukkig van. Bij elke geslaagde stap in het proces zag ik mezelf al flaneren in een chique blouse. Maar… de euforie was snel voorbij. Toen ik de ronde pas van de bovenrug in het rupand wilde naaien, bleek die een heel stuk te klein. Een verkeerde maat getekend in één van de patroondelen? Geen idee, maar ik loste het op met een stolpplooitje in mijn rugpand en het paste perfect in elkaar. Joepie, wat ben ik toch een goede probleemoplosser! Of niet?
Vanaf dat punt liep alles eigenlijk vlot. De werkbeschrijving is heel duidelijk en de mooie details van de blouse maakten mij weer helemaal blij. De stress van het niet-passende eendelige voorpand en van de niet-passende rugdelen smolt als sneeuw voor de zon. Zelfs het biesje van de armsplit ging verbazend vlot en zag er mooi uit. Zalig toch!
Tot… ik de kraag aan de hals moest bevestigen. Ik had het kunnen weten, maar mijn opstaand kraagje was niet minder dan vier centimeter te lang. Logisch, aangezien ik een plooi op de rug gelegd had en zo de ruimte tussen mijn schouders een stuk kleiner maakte. Damn, daar had ik dus niet over nagedacht… Ok, we kunnen niet meer terug: kraagje aanpassen en alsnog aanzetten. Weer een horde genomen! Ik voelde mij een krijger die vijand na vijand versloeg. Woehoe!
Ik had echter moeten weten dat het niet zo eenvoudig zou zijn… Ik mocht dan keer op keer de gevolgen van mijn fouten opvangen, het probleem schoof eigenlijk altijd op tot ik er niet meer omheen kon. Bij de eerste pas bleek de kraag nu zo smal te zijn, dat ze maar nét rond mijn hals paste. Mijn idee van een chique blouse die ik helemaal tot bovenaan kon dichtknopen werd ineens heel onrealistisch.
Ik maakte eerst de knoopsgaten van mijn manchetten, omdat ik er niet meteen uitkwam hoe ik het tekort aan omtrek aan de hals kon opvangen. Ja hoor, van die perfecte knoopsgaten werd ik weer heel blij. Een routchbaan, zo kan je dit naaiproces wel noemen! Na nog een paar keer passen, draaien en twijfelen besloot ik het knoopje aan de hals weg te laten, zodat ik toch wat ademruimte kreeg. Ik plaatste het knoopje daar vlak onder een centimeter lager, zodat ik het toch nog bijna-gesloten kan dragen.
Tot mijn groot geluk kan ik zeggen: eind goed, al goed. De blouse is even zacht, mooi, elegant en vrouwelijk als ik gedroomd had. Maar de weg er naartoe was een serieuse hindernispiste, om in militair jargon te spreken. Ik heb nog steeds niet de moed gehad om uit te zoeken waar ik mijn eerste fout gemaakt heb. Ik weet wel dat ik ontzettend veel geluk heb dat ik aan het einde van de rit toch nog met zo’n mooie blouse op stap mag gaan. Want deze prachtige zijde verpesten, dat zou ik mezelf nooit vergeven!
Heb jij ook zo’n stukken waarbij je telkens weer fouten maakt en corrigeert, om dan toch tot een leuk eindresultaat te komen? Ik hoor het graag!
Ken je dat, als een blok voor een patroontje vallen, nog voor je het zelfs goed hebt bekeken? Dat overkwam mij met deze elegante Brenda van Designer Stitch!
Zoals we het gewend zijn van Designer Stitch, bevat het patroon ook deze keer weer tal van mogelijkheden. Je kan kiezen voor een rechte of een wijde rok, telkens in verschillende lengtes. De hals werk je af in een V of gewoon rond. Voor de mouwen kan je kiezen uit drie modieuze variaties: een ‘Bishop sleeve’, een ‘Petal sleeve’ of een 3/4 sleeve met pleated cuff’, waar ik meteen verliefd op werd. Ik ging bij mijn Brenda voor een elegante V-hals, 3/4 mouwen en een rechte rok tot boven de knie. Het patroon voorziet een blinde rits op de rug, maar in ‘mijn’ versie is een rits helemaal niet nodig. Bij de ronde hals zou ik er natuurlijk wel voor kiezen… maar het patroon is gemaakt voor Scuba crêpe en die is voldoende rekbaar.
Het stofje van Fabricated, daar droomde ik online al lang van… de prachtige kleuren en print trokken mij enorm aan, maar ik had nog nooit met scuba crêpe gewerkt en dat schrikte mij een beetje af. Dat de aanbevolen stof voor de Brenda scuba crêpe is, haalde mij over de schreef. De stof was in het echt nog mooier dan op mijn computerscherm. Dat verdiende een vreugdedansje!
De patronen van Designer Stitch zijn altijd supergoed uitgewerkt met tekst en afbeeldingen, waardoor je met de stap voor stap beschrijving tot een mooi resultaat komt. De jurk heeft een verschillende coupenaden, plooien in de mouwen en een beleg, maar verder zijn er echt geen moeilijke technieken gebruikt. Scuba crêpe blijkt ook nog eens super makkelijk te verwerken, dus eigenlijk is deze jurk een fluitje van een cent, ook voor een beginner.
Omdat ik mijn lichaam én de patronen van Designer Stitch intussen vrij goed ken, heb ik volgende aanpassingen gedaan aan de jurk: voor- en achterpand heb ik voor het bovenstuk twee centimeter langer gemaakt, om tegemoet te komen aan mijn lang bovenlichaam. Ik deed een sway back aanpassing voor mijn holle rug en maakte de rok drie centimeter langer dan het patroon (ik koos voor de lengte tot boven de knie), omdat ik niet meer van de jongste ben en blote billen niet meer op mijn verlanglijstje staan :-). Het beleg van de V-hals naaide ik met een paar steekjes vast, maar ik streek er ook zoomband tussen, zodat het altijd mooi blijft liggen.
Je zal het nooit geloven, maar ik heb al meteen een nieuwe lap scuba crêpe in een ander printje besteld om deze jurk opnieuw te maken, deze keer met een wijde rok. Ik zou de link al met je willen delen, maar de stof is niet meer te vinden in de webshop, dus ik denk dat ik het laatste van de rol had. Is dat zoiets als flessengeluk?
Deel jij mijn enthousiasme over die chique, vrouwelijke, leuke, lente-achtige patroontje? Koop dan snel de Brenda in de webshop van Designer Stitch en ga ermee aan de slag. Ik ben benieuwd naar jouw versie!
Als het juiste tassenpatroon samenkomt met de juiste stof, dan gebeuren er mooie dingen in tassenland…
Toen het Engelse Minerva deze prachtige gebloemde canvas van ArtGallery in mijn bus dropte, ging ik op zoek naar een patroontje in mijn -intussen uitgebreide- ‘bibliotheek’. Ik wilde heel graag iets maken uit ‘Mijn Tas 2′, een van mijn favoriete tassenboeken. Ik hoopte dat de stof de hoofdrol zou spelen in de tas, want zo’n kwaliteitscanvas is te mooi een om een bijrolletje te spelen. De Anna II uit het boek leent zich perfect voor dit doel.
Zelden ben ik slaaf van de mode, maar de trend van de volumineuze mouwen zet zich nu verder in mijn kleerkast. Ik ga steeds weer op zoek naar patroontjes die dat ietsje meer hebben en vaak vind ik dat ietsje meer nu in de mouwen. Het is alweer een jaar geleden, maar toen ik Burda Easy 02/2020 doorbladerde in de krantenwinkel, viel mijn oog niet enkel op het jurkje dat ik al eerder maakte, maar vooral op een leuke sweater: sportief en draagbaar, maar toch speciaal door de bolle mouwkop.
Een lang gekoesterd sweaterstofje in een mooi grijs-blauw dat ik bij Toverstof kocht, moest eraan geloven. De kleur en de leuke, ietwat retro, print combineerde perfect met het gekozen patroon. Een sweater kan eenvoudig of net bijzonder uitdraaien door de stofkeuze, dus zoek ik het hele jaar door naar mooie stoffen om dan later op een bijpassend patroon te stoten.
Telkens weer denk ik: “Jurken heb ik nu wel genoeg”. Mijn kast hangt vol en om er nog dingen bij te krijgen, moet ik oudere stukken weggeven of -gooien. En da’s jammer! Toch zwicht ik iedere keer voor de patronen van Designer Stitch. Niet alleen omdat ze vaak helemaal mijn ding zijn, elegant en altijd een tikkeltje origineel, maar ook omdat ik weet dat de pasvorm top is.
De Shardee is opnieuw een op-en-top vrouwelijke (wikkel)jurk met een perfecte pasvorm. Ik kocht een prachtige soepelvallende viscose-tricot bij Shanitex in mijn lievelingskleur blauw. De print is een beetje drukker dan ik gewend ben, maar toen ik de stof zag liggen, kreeg ik coup de foudre die niet meer weg ging.
Het Shardee patroon komt met verschillende opties. Je kan kiezen uit vier verschillende mouwlengtes (van kapmouw tot 3/4 mouw met manchet) en vier lengtes (pleplum tot enkellang). Daarnaast kan je een allerschattigst kraagje aan de hals zetten, of je kiest ervoor dat niet te doen. Je ziet het, met dit patroon kan je weer heerlijk variëren.
Mijn versie heeft het kraagje (oh, zo schattig vind ik dat!), 3/4 mouwen-met-manchet en ze is knielang. De rok is heerlijk wijd en zwiert lekker om mijn benen als ik beweeg. Een beetje meisjesachtig… wat ruimschoots gecompenseerd wordt door het vrouwelijke decolleté. Een beetje té vrouwelijk, dus doe ik er een topje met kant onder, zodat ik niet bang moet zijn voor inkijk.
Deze Shardee is een jurk waar ik er zeker nog een of meerdere van ga maken. Ik heb nu al zin om er eentje te maken met een kapmouwtje voor de zomer, maar tegen dan brengt Designer Stitch waarschijnlijk nog meer leuke patronen uit… en mijn kast is nu al te klein!
Wil je de jurk in actie zien? Bekijk dan zeker dit kleine videootje…
De Corona-pandemie en de bijhorende semi-lockdowns hebben voor heel wat mensen de wereld op z’n kop gezet. Van het ene op het andere moment vielen een jaar geleden voor de tassenkoningin Katrienette alle workshops weg. Maar Katrien zou Katrien niet zijn als ze in haar lot zou berusten… Eindelijk had ze (een beetje meer) tijd om haar ideeën in realiteit om te zetten. Na haar eerste fantastische patroontje, de Cosynette, presenteert ze nu een tweede patrooon: de Annemarette.
Ritstasjes… ze zijn zo leuk om te maken! De ideale restjesprojecten en leuke cadeautjes voor zowat elke gelegenheid.
Met kerst kreeg ik (onder andere) een prachtige lap antraciet kunstleer cadeau van mijn ventje. Ik spaar zo’n dingen meestal voor tassenprojecten die ik nog op de planning staan heb, maar voor ‘A Girls Cube’ vond ik deze nu écht wel ideaal, dus ik zette de schaar erin. De rits was een rest van mijn Marichel Hobo handtas, waarvoor ik een rits op rol kocht bij Katrienette. Ook de voering gebruikte ik al in verschillende projecten, zoals mijn Marichel Hobo, maar ook een klein pennenzakje en een laptopsleeve kregen een stukje van de leuke Ikea stof, die jammer genoeg niet meer te verkrijgen is.
Het was initieel de bedoeling dat dit ritstasje de cover werd van ‘A Girl’s Pencil Case‘, een gratis patroontje van Girls in Uniform. Maar de testers beslisten er anders over, want zij stemden massaal voor de versie met treklusjes. Niet erg, ook deze zal wel een bestemming krijgen.
Want… leuke ritstasjes heb je nooit te veel, toch?
Elke keer kijk ik rijkhalzend uit naar de nieuwe FibreMood. De designers achter dit supertoffe magazine volgen de mode in Parijs op de voet, en ik moet zeggen dat die oversized mode de laatste maanden niet echt mijn ding was… In FibreMood 13, de editie die nu in de winkel ligt, staan echter opnieuw tal van naaisels die mij op het lijf geschreven zijn! Toen de postbode het boekje in de bus gooide, maakte ik spontaan een vreugdedansje!
Ik had een prachtige gebreide slub sweater van Minerva liggen en moest dus niet lang nadenken wat ik eerst zou maken: de Mabel sweater is een elegant en vrouwelijk patroon met mooie pofmouwen, naar keuze met of zonder rushes op het voorpand, en met de ideale pasvorm. De laatste tijd heb ik heel wat langerokkenfilms bekeken, en de sweater deed mij daar meteen aan denken. De bijzondere stof in combinatie met zo’n mooi patroontje, dat gaf vonken in mijn hoofd!
