Dat ik fan ben van de patroontjes van Bel’Etoile, dat weet elke aandachtige lezer van Girls in Uniform. Mijn Isa sweater is intussen verbleekt van het vele wassen en er rolden al heel wat Lux jurken vanonder mijn machine. De pasvorm van elk patroon is perfect en de verschillende opties zorgen ervoor dat geen enkel naaisel twee keer hetzelfde hoeft te zijn.
Doorgaan met het lezen van “De Vita van Bel’Etoile en Kaatjenaaisels”
Sinds ik creatief bezig ben met naaien en breien, ontdekte ik dat daar een heel scala aan emoties aan verbonden is. Al heel snel merkte ik dat naaien mijn hoofd leegmaakte en ik mijn hobby kon gebruiken om op terug te vallen in tijden dat het niet zo goed met me ging. Het bracht me de rust die ik nodig had om recht te blijven. Daarvoor ben ik ontzettend dankbaar.
Maar naaien brengt me ook blijdschap, om het resultaat van mijn ‘harde werk’, om de reacties van anderen, de complimentjes die ik krijg, de leuke commentaren op Instagram of hier op de blog. Zonder jou, trouwe lezeres of occasionele bezoeker van onze blog, zou Girls in Uniform niet bestaan. Doorgaan met het lezen van “Geluk zit in kleine dingen”
Voor mijn mama maakte ik al een topje, een jurk, een tas en een paar shoppers, maar mijn papa bleef tot nu toe een beetje in de kou staan. In juni vierden we echter vaderdag én papa’s verjaardag, dus dat was de ideale gelegenheid om ook voor hem iets te naaien.
Eind mei kwam er een nieuw toppatroontje op de markt. De Frankie & Faye fannypack van WISJ Designs. Een mannelijke en een vrouwelijke versie van het klassieke heuptasje. Ik mocht mee testen en maakte toen een Faye, maar voor mijn papa was de Frankie natuurlijk meer geschikt.
Het thema van deze Let’s Sti(c)k Together-editie is een kolfje naar mijn hand… Al sinds de start van mijn ‘naaicarrière’ probeer ik zo vaak mogelijk genaaide geschenkjes te maken voor de mensen die ik graag zie. De lijst van mensen waarvoor ik een kledingstuk maakte, wordt ook steeds langer. Al geeft het telkens toch wat stress, ik hou er zo van mensen gelukkig te maken met mijn creaties. Ik moest dan ook niet lang nadenken over de invulling van het thema.
Sinds begin dit jaar naai ik geregeld voor mijn nichtje Marijke. Tijdens een van haar passessies viel ze als een blok voor mijn blauwe Kamille van FibreMood. Het sprak haast vanzelf dat ik er eentje voor haar zou maken. De prachtige oudroze suède van Fabricated kleurde mooi bij Marijke’s huid en haar.
Doorgaan met het lezen van “Let’s Sti(c)k Together – voor een ander”
De lente was tot nu toe koud en druilerig, maar met de -hopelijk zonovergoten- zomer voor de deur is het tijd om mijn collectie luchtige kledij uit te breiden. La Maison Victor bood mij een unieke kans hun zomereditie vooraf in te kijken en er iets uit te maken. De leuke Maui sarong trok meteen mijn aandacht. Elegant lang achteraan, pittig kort vooraan en met een mooie drapage aan de voorkant van de rok. De Maui deed me verlangen naar zomerse vakanties en cocktails aan de bar op een tropisch eiland.
Het nieuwe FibreMood magazine is er weer eentje om van te smullen. Al staan er aantal jurken in waarmee ik vroeg of laat aan de slag wil, toch werd mijn aandacht vooral getrokken door de Vita, een leuk t-shirt met een elegante V-hals en aangeknipte mouwtjes.
Tijdens een van mijn bezoekjes aan de nieuwe bakstenen winkel van Pieke Wieke kocht ik een aantal stoffen waarvoor ik niet meteen een project in gedachten had. Eentje daarvan was een mooie structuurtricot in verschillende blauwtinten.
Doorgaan met het lezen van “Fifty shades of blue… de Vita van FibreMood”
Soms kan de tijd niet snel genoeg gaan. Maandenlang keek ik reikhalzend uit naar het naaiweekend begin juni. Niet alleen is twee-en-een halve dagen creatieve me-time iets waar elke naaister naar verlangt, maar ik wist ook: deze keer zijn àl mijn ‘naaivriendinnen’ een heel weekend samen.
Met drie drukke agenda’s lukt het de Girls in Uniform niet zo vaak om elkaar te zien. Een hele dag samen op stap is een grote uitzondering. Het SewBees naaiweekend was een unieke gelegenheid om het dagelijkse leven buiten spel te zetten en samen ten volle te genieten van onze hobby. Dat onze gastblogster An erbij was, alsook mijn vriendin Liesbet, was helemaal uitzonderlijk. De puzzel viel mooi in elkaar. Doorgaan met het lezen van “The SewBees: het Malle naaiweekend… en het verhaal van een unieke vriendschap”
Een tijdje geleden maakte ik een ‘dreamcathertas’ voor Michael’s Bomma Indiaan. Ze was jarig en kreeg van ons een heel persoonlijk cadeautje. Bomma koestert de tas die in de living hangt, waar iedereen ze kan zien. Als ze boodschappen doet, loopt ze er fier mee op straat.
Het mooiste compliment dat een tassenmadam zoals ik kan krijgen, is dat mensen een creatie zo mooi vinden dat ze er zelf ook eentje willen. Mijn schoonmoeder Yvonne ‘bestelde’ nog dezelfde dag een exemplaar voor zichzelf. Mijn ventje en ik wisten dus wat te geven voor haar verjaardag.
Altijd leuk als de mensen die ik graag zie zoveel vertrouwen hebben in mijn kunnen, dat ze me vragen iets voor hen te maken. Voor mijn nicht Marijke maakte ik al eerder een Lux dress van Bel’Etoile en nog voor die af was, had ze al twee andere jurken ‘besteld’. Blindelings vertrouwen heet zoiets!
Voor deze jurk lag de lat wel wat hoger. Ze wilde namelijk graag een creatie van mijn hand dragen op het communiefeest van haar zoon Nathan. Als mama van het feestvarken loopt ze die dag in de kijker en dan moet het kleedje natuurlijk wel in orde zijn. Marijke ging op zoek naar een mooi modelletje en ik naar de stof. De voorstellen vlogen via Messenger heen en weer, maar telkens kwamen we terug bij dat ene prachtige patroon: de Lux.
‘Poepzakskes‘ maken onlosmakelijk deel uit van mijn jeugd. Op elke reis, op elke uitstap had ik er zo eentje rond mijn heupen. Later werd het nogal ‘schaamtelijk‘ om daarmee rond te lopen, dus bij die gelegenheden ging ik meer en meer voor een kleine handtas of rugzak. Toen mijn neefje-en-petekind Wolf er onlangs eentje vroeg voor zijn verjaardag in november, met dezelfde stoffen als zijn wolven-rugzak Oscar, viel ik dan ook een beetje uit de lucht. Ik besefte helemaal niet dat heuptasjes weer helemaal in zijn…
Toen ik er lucht van kreeg dat WISJ Designs een nieuw heuptas-patroontje op de markt bracht, was ik er dan ook als de kippen bij om mee te testen. Gelukkig had Sofie nog een plaatsje voor mij.
