In mijn goede voornemens van vorig jaar kon je lezen dat ik vaker wilde samenkomen met de Girls in Uniform. Ik faalde jammerlijk in dat voornemen, maar besloot dit jaar nog harder mijn best te doen. Dankzij de testersronde voor onze Stinger leerde ik Katrien kennen, die toevallig ook workshops gaf. Op de eerste zaterdag van het nieuwe jaar verzamelden de Girls dus bij mijn thuis voor een workshop onder haar deskundige leiding!
Altijd leuk als de Girls afspreken. Naaien voor een goed doel, een stoffenuitstapje… als het maar met naaien te maken heeft en gezellig wordt. Voor ons laatste uitje besloten we onze eerste stappen te zetten in het tassen maken. Nu ja, eerste stappen… ik had al eens een etui gemaakt en testte de Stinger mee uit. En Lieve… Lieve maakte al genoeg tassen om een eigen boetiek te beginnen. Maar An en Tatiana waren onbekend in tassenland. Een Katrienette’s workshop Blanche, een schattige barrel bag met (kurk)lederen details, zou daar verandering in brengen.
De Blanche is een populair model van Swoon. De workshop duurt een hele dag en vraagt wel wat voorbereiding. We kregen op voorhand het patroon en de tutorial om ons huiswerk te doen. We trokken dus met onze voorbereide lapjes naar Oost-Vlaanderen, waar Katrien, de koningin van kurkleer, rivetten en verstevigingen, ons door alle stappen zou loodsen.
Het bleek een flinke boterham om Blanche in elkaar te zetten. Ik las de Swoon-handleiding al eens door, maar het leek me toch ingewikkeld. Gelukkig is Katrien de rust zelve, die ons elk op ons eigen ritme liet werken en elke stap voor iedereen uitlegde, met heel wat praktische tips. Katrien geeft vaak workshops dus ze kent de valkuilen en moeilijke puntjes van de Blanche rond naadwaarden, paspels en verstevigingen als geen ander.
Vijf dames die elke een Blanche assembleren, je zou een getetter van jewelste verwachten maar feitelijk was het erg rustig aan de naaitafel, ieder geconcentreerd aan haar machine met soms eens een plagende opmerking of bemoediging naar elkaar. Want hoewel we allemaal supergoed voorbereid waren, waren er de nodige hobbels op de weg, zoals naaimachinepanne en zijpanden die niet luisteren. Maar de Girls zijn vasthoudend en naaimachines die niet luisteren worden gewoon vervangen door een reservemachine van Katrien.
Tegen de middag begonnen alle lapjes al meer een Blanche vorm te krijgen, dus kwamen de lekkere broodjes net op tijd. De lunch was ook ideaal om pakjes uit te wisselen met naaispullen en stofjes die we zelf niet konden gebruiken. Joepie, weer nieuwe stofjes! Dat waren niet de enige cadeautjes die dag, want Lieve trakteerde de Girls elk op een leuke beker met ons logo, Tatiana gaf ons ons mooie naaitasje en ook Katrien had een attentie meegebracht. We werden verwend!
Na de lunch togen we weer aan het serieuze werk, want de moeilijkere stappen van Blanche kwamen er aan. Vooral de zijpanden aaneenzetten beloofde een uitdaging te worden. Maar met de tips van Katrien en met hééééél veel wonderclips geraakten we vlot door die stap. De laatste loodjes om in de avond één voor één een prachtige tas te kunnen presenteren.
Helaas voor mij viel de avond sneller dan ik een Blanche kon maken. Ik had plechtig beloofd aan manlief om tijdig thuis te zijn, omdat hij ook ergens naartoe moest. Dus helaas is mijn Blanche nog niet af. Maar de andere dames hebben pareltjes gemaakt en we hebben allemaal weer wat tassenwijsheid opgedaan.
Katrien, nog eens een dikke merci voor je begeleiding. Je hebt er voor ons een schitterende dag van gemaakt met een prachtige Blanches.
Bedankt meiden, voor jullie gezelschap en humor tijdens de noeste arbeid.
Ik kijk alvast uit naar onze volgende workshop.
Tot schrijfs,
Margot
Nog voor Mijn Tas 2 uit was, stond ik al te popelen om met het boek aan de slag te gaan. Dat het op mijn wenslijstje voor Kerst kwam, dat was een zekerheid. Alleen had ik mijn geduld overschat, of mijn ongeduld onderschat, het is maar hoe je het bekijkt.
Toen ik mijn petekind Wolf vroeg wat hij wilde voor Kerst, zei hij zonder aarzelen: een rugzak. Op zoek naar het perfecte patroontje kwam ik uit bij de Oscar II, een rugzak uit het boek dat ik zou krijgen voor Kerst. Damn. Wat nu? Wolf op zijn kerstcadeau laten wachten tot een stuk in het nieuwe jaar? Neen, dat kon ik niet over mijn hart krijgen. Continue reading “Oscar en de Wolf”
Zo’n dertig jaar geleden gingen mijn ouders op reis naar Tunesië. Als jong meisje leek wel alsof mama en papa naar het paradijs gevlogen waren… Ze kwamen terug naar huis met exotische geschenkjes voor mij en mijn zusje (die kameeltjes moeten nog ergens op zolder in een doos zitten) en papa kocht er voor zichzelf een mooie lederen jas. Ik weet nog hoe bewonderend ik keek naar mijn knappe papa in zijn prachtige jas.
Toen ik deze zomer de stand van mijn zus op de rommelmarkt bezocht, zag ik de jas aan het kledingrek hangen. Het model was gedateerd en mijn papa droeg hem al jaren niet meer… Maar het leer was nog in perfecte staat en toen ik aan mijn mama vroeg of ik er iets uit mocht maken voor haar kerst, was ze meteen enthousiast.
We gingen samen op zoek naar een mooi tassenmodel en mama’s oog viel op de Annette van Swoon. De tas is groot genoeg om mama’s organiser in op te bergen en heeft een tijdloze look. Ideaal voor het camelkleurige leer van papa’s jas. Bij Toverstof vonden we de ideale synthetische kunstleer in combinatie met het leer en ook de ritsen kocht ik daar. De koperkleurige fournituren komen van k-bas. De jas haalde ik volledig uit elkaar, en zo kon ik net genoeg leer verzamelen voor de zijkanten en handvaten van de tas. Continue reading “Een kerstgeschenk uit de geschiedenis van ons gezin”
Net als mijn eigen mama, passeerde mijn schoonmoeder Yvonne al geregeld op onze blog. Die twee mama’s zijn erg belangrijk in mijn leven, steunen mij door dik en dun, en zijn trouwe fans van mijn naai- en schrijfwerk. Met kerst wil ik hen dan ook eens extra ‘in de bloemetjes’ zetten. Wat ik voor mijn mama maakte, zie je hier binnenkort verschijnen.
Een tijdje geleden toonde ik jullie twee ritstasjes. Mijn schoonmama vond ze heel leuk en ik besloot eentje te maken dat bij haar bruine handtas past. De combinatie van natuur kurkleer-met-zilver en een warm bruin kurkleer, samen met bruine ritsen, leek mij ideaal. Voor de voering gebruikte ik een restje bruin katoen. Continue reading “Cadeautjes uit het hart”
“Het zou fijn zijn als iedereen een foute kersttrui aandoet voor ons feest” appte mijn schoonzusje vorig jaar very last minute naar alle genodigden. Een foute kersttrui… daar bleef ik tot op dat moment altijd heel ver vanaf. Veel geld uitgeven voor zo’n trui, daar had ik dus ook geen zin in. Tijd om nog op zoek te gaan naar een aanvaardbaar exemplaar had ik evenmin.
Maar waarom iets kopen als ik alles in huis heb om mij eens lekker creatief uit te leven? Ik heb in mijn kast een stapeltje truien liggen, te mooi om weg te gooien, maar die ik eigenlijk niet meer aandoe. Laat daar nu nét een bordeauxrood exemplaar tussen zitten…
Elk jaar trekken wij op groot verlof naar zonnige oorden. Sinds mijn eerste naailes was mijn omkeerbare shopper telkens trouw op post. Jammer genoeg begon die toch wel wat te verslijten en sinds vorig jaar zocht ik naar een patroontje om de tas te vervangen.
Vlak voor onze vakantie besefte ik ineens dat ik nog steeds geen nieuwe strandtas gemaakt had. Vele patronen hadden mijn aandacht getrokken, evenveel had ik er opzij gelegd wegens niet wat ik zocht. Het werd hoog tijd om aan de slag te gaan, anders had ik niets zelfgemaakt om op vakantie mee rond te struinen! Continue reading “Ik ga op vakantie en neem mee… drie Stingers!”
Deze zomer maakte ik mijn eerste Luxdress van Bel’Etoile uit een heerlijk vloeiende viscose. Het werd meteen mijn lievelingsjurk. Ik beloofde mezelf een warmere versie te maken voor de wintermaanden, maar dat stond een stukje verder op mijn to do lijstje. Nu is het dus zover!
De stof die ik voor ogen had, was een mooie blauwe sweater met een witte ruit van Studio Sanne. Prachtig, maar oh wat heb ik daar spijt van gehad! Ik had er natuurlijk niet aan gedacht dat ruiten heel wat puzzelwerk betekenen. Bovendien is de Luxdress zo getekend dat het (voor mij) onmogelijk is om de ruiten overal mooi te laten aansluiten. Ik koos voor een creatieve oplossing en naaide een elastische paspel (te koop bij De Stoffenknop) in de schoudernaden. Dat stukje bling vind ik bij nader inzien echt een meerwaarde aan de jurk.
Vandaag stel ik zo fier als een pauw het eerste patroontje van Girls in Uniform aan je voor: de Stinger.
Leuke tassen heb je nooit te veel. Sinds ik tijdens mijn allereerste naaicafé een omkeerbare shopper maakte, ben ik een gepassioneerde tassenmaakster. Geen enkel patroontje bleef echter ongehackt. Het moest er vroeg of laat dus van komen dat ik met mijn eigen ontwerp zou rondlopen. Dankzij mijn even gedreven ventje en een top testteam werd het ontwerp ook een geïllustreerde interactieve handleiding!
Continue reading “Stinger – het eerste tassenpatroontje van Girls in Uniform”
Ergens begin oktober kreeg ik out of the blue een mailtje van Fibre Mood: of ik wilde meedoen in een promovideo voor de Bertha broek uit het tweede Fibre Mood magazine. En of ik dat wilde! Ik maakte bijna ter plaatse een vreugdedansje en kon haast niet wachten tot er uitsluitsel kwam wie er uiteindelijk mocht meewerken, want de dames achter de schermen wilden een mooie variatie qua vrouwelijke vormen zien in de video.
Het verlossende mailtje kwam een weekje later, maar in plaats van de verhoopte rust maakte het de stresskip in mezelf pas écht wakker. Want we moesten niet enkel een perfecte Bertha maken, wat zou ik erop aandoen? Ik had natuurlijk gewoon iets uit de kast kunnen trekken, maar dat was mijn eer te na. Een nieuw bovenstuk rolde van onder mijn naaivoetje. Continue reading “Mijn ‘dikke’ Bertha”
