Een tijdje geleden durfde ik voor het eerst de sprong wagen om aan de slag te gaan met Duitstalige patronen. Het was niet evident, maar dankzij de uitgebreide fotohandleiding en Google Translate slaagde ik er toen in een Kuoria laptoptas te maken. Ik was meteen fan van Hansedelli! Toch is werken met een Duitstalig patroon voor mij niet evident. Ik maakte spontaan een vreugdedansje toen ik zag dat er een Engelstalige vertaling van de Mini Mynta onderweg was.
Van zodra ik de testersoproep zag passeren stelde ik mij kandidaat. Omdat er meer dan 150 antwoorden kwamen, schatte ik de kans heel klein dat ik mocht meedoen, maar het geluk stond aan mijn zijde. Binnen de kortste keren was het patroontje afgeprint en uitgeknipt.
Mijn schoonmoeder werd 70. Al behoren de grote familiefeesten dankzij Corona tot het verleden, die speciale verjaardag wilden wij toch niet zomaar voorbij laten gaan. In 2016 kreeg de schoonmama een fotoplaid cadeau (ook mijn schoonzus kreeg er eentje) en die heeft ze al die jaren gekoesterd. Maar haar gezin is intussen niet alleen ouder geworden, er zijn ook nieuwe familieleden bijgekomen en anderen zijn uit het beeld verdwenen. Hoog tijd dus voor een update!
Het hele gezin legde samen om de stoffen en fournituren te kopen, en mijn ventje en ik namen het creatieve gedeelte voor onze rekening. We verzamelden van iedereen leuke foto’s, kochten bedrukbare stof, gingen stofjes shoppen bij Toverstof en na een uitgebreide brainstormsessie kwamen we tot een concept dat Michael volledig op de computer uitwerkte, zodat ik aan de hand van zijn tekeningen wist welk stofje waar moest komen.
In de La Maison Victor van juli-augustus 2020 stond de leuke Calypso short. Dat ik de laatste jaren het liefste van al mijn zelfgemaakte broeken draag, dat wist je al. Maar dat principe geldt ook voor shorts. Nu ik stilaan mijn gekochte kleding van jaren geleden afvoer, besef ik pas dat al die broeken en shorts eigenlijk te veel aansloten in mijn kruis. Ik heb geen standaard lichaam en blijkbaar zijn mijn kruislengte en zithoogte niet in verhouding met heupen en taille. Gelukkig is dat probleem met mijn zelfgemaakte broeken volledig van de baan!
Het lijkt alsof ik een eeuwigheid gewacht heb om de short te maken, maar eigenlijk ligt hij al van vorige zomer in de kast. Sterker nog… we hadden vorig jaar op vakantie op het Griekse Rhodos zelfs al een fotoshoot gedaan. Om de een of andere duistere reden waren we die foto’s daarna totaal vergeten… Bij deze een inhaalbeweging!
Enkele weken geleden kreeg ik de kans om het nieuwe boek van Aileen Out ‘Op hoge hakken in de wolken‘ te recenseren. Aileen is een Nederlandse experte in het domein van werkkleding. Sinds 2014 publiceert ze op haar blog Prettybusiness uiteenlopende artikelen in verband met zakelijke mode en functionele kledij. Naast haar passie voor werkkleding en het verhaal erachter, doet ze ook onderzoek naar thema’s zoals het uiterlijk op het werk. Stilaan krijgt ze ook internationale erkenning dankzij haar Engelstalige blogposts en talrijke contacten bij bedrijven die werkkleding produceren. Aangezien de Girls in Uniform zelf ook ervaring hebben met functionele kledij was de link snel gelegd.
Getty Images
Zoals de titel van het boek doen vermoeden gaat het hier niet om de uniformen van defensie of politie, wel over de uniformen in de luchtvaartindustrie. Aileen heeft haar verschillende blogposten over dit onderwerp namelijk gebundeld in één boek. Het boek is een combinatie van blogposts, interviews en nieuwsberichten. De blogposts zijn deels chronologisch, deels thematisch opgenomen, wat bij mij als lezer initieel wat verwarring gaf. Ze beschrijft de periode 2017-2020 en eindigt haar verhaal in volle coronacrisis wanneer de luchtvaart-industrie met de nodige voorzichtigheid en soms overdreven veiligheidsmaatregelen heropstart.
Cover: Rosalie van den Kerckhove
Ondanks het feit dat ik moest wennen aan het format, is het een boeiend boek. Het geeft een goed inzicht over hoe werkkleding voor de luchtvaartindustrie wordt ontworpen, getest, uitgerold, soms herroepen en tenslotte gerecycleerd. Zo had ik geen idee dat veel ontwerpers grote namen uit de couture wereld zijn, noch dat het hele proces gemakkelijke 3 jaar in beslag kan nemen voor grotere luchtvaartmaatschappijen zoals Delta Airlines. Wist je trouwens dat de mondmaskers van het personeel van United Airlines integraal afkomstig is van gerecycleerde bedrijfskleding? Duurzaamheid blijkt dus ook te bestaan in de luchtvaartindustrie!
Jorge Silva/Getty Images
Mickail Pochuyev/Getty Images
Foc Kan/Getty Images
Ook de interviews met Cliff Muskiet, purser bij KLM en verzamelaar van stewardessenuniforms, geven een goed inzicht in deze veeleisende wereld met zijn eigen regels en vereisten. Zo behandelt het boek de uitgelekte memo van Qatar Airways van 2019 die een aantal bizarre regels oplegde aan haar vrouwelijk personeel bovenop de reeds bestaande rigoureuze regels. Vrouwen die voor Qatar Airways werkten mochten geen haren meer hebben op het gezicht of op de armen. Aangezien vrouwen in het Midden-Oosten niet mogen werken als stewardess, zijn het vaak vrouwen uit de Filippijnen, Tunesië, China of Indonesië die deze rol opnemen. Op zoek naar een betere toekomst durven ze echter niet ingaan tegen de strenge regels van Qatar Airways. Aileen Out kaartte deze absurde regel met succes aan vanuit Nederland en enkele maanden later werd deze door Qatar Airways terug ingetrokken. Wat een prestatie! Aileen geeft op het einde van elke blogpost ook steevast haar eigen bedenkingen en mening weer, wat een heel persoonlijke kijk op de dingen geeft.
Ik heb in dit boek echter ook een paar dingen gemist. Zo is er nergens iets te vinden over de geschiedenis van het stewardessenuniform en laat dat nu juist mijn dada zijn. Misschien iets om eens verder onderzoek over te doen? Daarnaast mochten er gerust wat meer foto’s in het boek zijn opgenomen. Het is moeilijk om een beschrijving van een uniform te lezen zonder beeld, zeker als er over verschillende luchtvaartmaatschappijen wordt gesproken.
Kortom: het is een interessant boek als je iets meer wil te weten komen over werkkledij in de luchtvaartindustrie maar er mocht gerust wat meer beeldmateriaal aan toegevoegd worden. Nu wordt het wachten op een boek rond de werkkleding bij de politie of defensie… ook een boeiende materie waar wij als Girls in Uniform over kunnen meespreken.
In LMV editie 3 van mei-juni 2021 stonden weer superleuke dingen. Eentje waar ik steeds weer naar ging kijken was de Tamara jurk, een leuk zomers patroontje met knoopjes aan de voorkant, een mooie V-hals en een wijde rok.
Toen ik deze prachtige gekreukte satijnen stof ontdekte op Minerva, vond ik ze perfect voor een meisjesachtige Tamara. De stof heeft een witte ondergrond en is bezaaid met vrolijke blauwe en grijze bolletjes. Ze is heel soepel, valt prachtig, is luchtig en kreukt totaal niet. Een stofje naar mijn hart dus!
Girls in Uniform 