Winter is coming… dus het is weer tijd om lekker warme truien te maken en waarom niet met een randje bont? Wel liefst met imitatiebont want voor mij moeten de beestjes hun vel niet afgeven om mij warm te houden. Lees verder “Uitgepluisd: 9 tips om te werken met bont”
Hoewel ik hier al eens schreef dat ik rustig kan worden van mijn patronen over te nemen, durft een ongeduldige stemmetje in mijn hoofd wel eens te beginnen zeuren. “Fijn, je hebt dat patroon nu overgetekend, kunnen we dan alstublieft beginnen te knippen, voor de avond om is? Die naadwaarden knip je er later maar bij”.
Dat doe ik dus niét want die naadwaarden vergeet ik er weer bij te denken als ik mijn schaar in de stof zet. Dus ik dwing mezelf om braaf de naadwaarden op mijn patroon te tekenen, zéér tot ongenoegen van mijn ongeduldige kant.
Op de verschillende facebookgroepen hoor je er wel eens iets over: kamsnaps gebruiken van Snaply of van Prym? Meestal is het antwoord van de collega-naaisters: ik gebruik X en ben er erg tevreden van. Dus welke tang je zou gebruiken… maakt feitelijk niet uit.
Ik gebruikte mijn kamsnaps voor het eerst toen ik een vlaggenlijn maakte, nadat ik bijna een jaar voordien via Snaply een starterspakket had besteld. Wat hield me tegen? De onomkeerbaarheid, want als je een kamsnap in je stof zet… veel succes om hem eruit te halen!
Maar met mijn vlaggetjes heb ik me er eindelijk eens aan die snaps gewaagd. De tang van Snaply zag er mij bij eerste aanblik eerder uit als een middeleeuws folterinstrument, maar ik werd onmiddellijk vrolijk van mijn kleurig assortiment drukknopjes.
Wil je er zelf ook mee aan de slag? Hier een paar tips van een ‘ervaringsdeskundige’:
Ben jij een kamsnapsfan? Heb jij misschien nog een paar goede tips? Laat het me weten!
Tot schrijfs,
Margot
“De kogel is door de kerk, ik koop mezelf een overlock.” Dat was één van mijn goede voornemens voor 2018. Zowel Lieve als Tatiana waren er altijd zo lovend over en nadat ik het zelf eens had geprobeerd tijdens een naailes in Stitch and Co, snapte ik hun enthousiasme.
Helaas zijn die dingen niet goedkoop, en ook de horrorverhalen over het inrijgen gaven me wat koudwatervrees. Dus vroeg ik aan een paar naaisters waar je op moet letten als je een overlock koopt en dit waren hun belangrijkste punten: Lees verder “Boodschappenlijst voor een overlock”
Bloggen over naaien is een heel veelzijdige hobby. Het daagt me constant uit creatief te blijven en dingen met een andere blik te bekijken. De combinatie van leuke kleren en foto’s maken, ‘model’ spelen, schrijven, op zoek gaan naar leuke onderwerpen en de samenwerking met mijn ventje en de andere girls zorgen ervoor dat ik mij nooit verveel.
Het fotografie-aspect heb ik bij de start van ons project echter zwaar onderschat. Wij meiden nemen af en toe foto’s van elkaar of van onze creaties, maar je wil natuurlijk zo mooi mogelijke foto’s op de blog en dat lukt beter als je op stap gaat met iemand die weet wat hij doet. Al heel snel kwam mijn ventje in the picture. Hij draagt ook het blauwe uniform en werkt in het dagelijkse leven als fotograaf/lay-outer bij de Luchtcomponent. Soms ga ik ook wel eens op stap met Hanne of Liesbet, twee supertoffe meiden met het creatieve gen.
Vaak krijg ik de opmerking: “Jij kiest zo’n leuke locaties voor je foto’s”. “Hoe vind je die plekjes?” is een vraag die daarna heel snel volgt. Location hunting is inderdaad een belangrijk onderdeel in de presentatie van onze naaisels.
Wanneer ik op stap ben, kijk ik telkens met een half oog uit naar leuke plekjes, die ik dan in een lijstje op de GSM noteer. Zonder duidelijk thema is een park of bos in de buurt altijd leuk. Ook open ruimtes zoals stadspleinenof lange lanen omringd door bomen zijn prachtig, vooral als de fotograaf van dienst met scherptediepte wil spelen.
Een effen stofje is erg dankbaar om te naaien. Geen gedoe met tekeningen die op hun kop staan, of gepruts met een verschillende voor-en achterkant. Bij effen stofjes maakt dat allemaal niet uit. Maar prints… dat is een andere paar mouwen. Daar moet je op een heleboel dingen letten, zeker als je werkt met geometrische prints.
Dus hier een aantal tips die ik door scha en schande heb geleerd. Hopelijk kunnen jullie er iets mee doen.
Ken je er nog? Laat het me weten. Ik kan nog steeds tips gebruiken.
Tot schrijfs.
Margot
Hoeveel stofjes heb jij? Hét favoriete gespreksonderwerp onder naaisters, maar het antwoord is altijd dezelfde: “Teveel, maar feitelijk nooit genoeg”. Velen onder ons hebben een uitpuilende kast met stofjes, maar tussen al dat stoffengeweld blijkt nooit hét stofje te zitten dat je nodig hebt voor je volgende projectje.
Vele naaisters zullen ook nooit, ongeacht hoeveel kubieke meter hun stoffenvoorraad al in beslag neemt, een stoffenwinkel kunnen passeren zonder ‘even binnen te springen’. Om natuurlijk met een shoppingzak terug buiten te komen… Stofjesverslaving: een veel voorkomende aandoening in naailand.
Ik heb getracht, vanaf het begin van mijn naaiperikelen, die stofjesvalkuil te vermijden door mezelf een streng stofjesdieet voor te schrijven. Mag ik jullie voorstellen: mijn stofjesdoos.
Deze grote schoenendoos moet mijn hele stoffencollectie herbergen. Ja, echt waar. Wil ik een mooi stofje kopen, maar is de doos vol? Dan moet ik eerst plaats maken door een stofje te gebruiken, of desnoods weg te geven. Een uitpuilende doos geeft onmiddellijk het gevreesde GSMK-alarm: Geen Stofjes Meer Kopen. Een alarm waarvan elk van ons het direct benauwd krijgt.
Als de GSMK alarmbel rinkelt, spreek ik mezelf streng toe om eindelijk eens werk te maken van dat projectje dat al zo lang in mijn hoofd zit, zodat mijn doos (en ik) wat meer ademruimte krijgen. Plannen om naar een Stoffenspektakel te gaan? Dan begin ik een maand op voorhand plaats te maken.
Gezien mijn ruimte zeer beperkt is, ben ik ook zeer selectief in mijn stoffenaankoop. Ofwel koop ik een stofje dat ik direct verwerk, ofwel ben ik zoooo verliefd op het stofje, dat ik het gewoon moet kopen. Maar twijfelaankopen zijn bij mij niet mogelijk… geen plaats.
Soit, ik sta dus permanent op stoffenregime, want zonder zo’n strenge aanpak zou ik zoveel stoffen kopen die ik toch niet zou gebruiken, stress krijgen van de keuzemogelijkheden, om dan weer een nieuw stofje te kopen. Toch… staan er naast mijn stoffendoos wel regelmatig zakjes met stofjes en materiaal voor het volgende projectje. Ik ben ni perfect hé…
Hoe hou jij je stoffenstapel beheersbaar? Of durf je je stoffenkast niet meer open te doen? Laat het me weten.
Tot schrijfs,
Margot
Mijn ventje is een echte waterrat. Als wij op reis zijn, zit ik meestal een boekje te lezen aan het zwembad, en speur ik het water af tot ik een donker kopke boven water zie verschijnen. Mijn ventje zie ik enkel, als hij uit het water komt om iets te drinken, of als we gaan eten.
Zelf ben ik niet zo’n held als het op koud water aankomt. Meestal waag ik mij stap voor stap de trap van het zwembad af, tot het water aan mijn buik komt. Da’s dan het moment dat ik huiverend terugvlucht naar mijn warm plekje op de stoel. Michael vindt dat telkens weer hilarisch. Hij is pas helemaal in zijn element, als we ergens op een pier zitten, vanwaar hij kan snorkelen in zee. Visjes kijken…
Tijdens mijn laatste poging tot snorkelen kreeg ik meer zout water binnen, dan dat ik iets zag onder de waterlijn. Laten we die herinnering dus maar snel vergeten… Toch heb ik mij voorgenomen mijn liefste op de volgende reis tegemoet te komen in zijn passie. Vol goede moed heb ik – net als hij – een snorkel gekocht. Met een stofje dat Margot mij toestuurde vanuit Mali, maakte ik een stropzakje om het ‘onding’ in stijl mee te nemen naar het strand. Ik voerde het met een simpel wit katoentje. Voor Michael geen kleurtjes, maar een zwart zakje, assorti met zijn snorkelset, wit gevoerd.
Benieuwd hoe ik het gemaakt heb? Scrol snel verder naar de fototutorial!
Tot snel,
Lieve
Tutorial gevoerd stropzakje
Heb jij ook zo’n kledingstuk, waar je zo van houdt, dat je het draagt tot het bijna letterlijk uit elkaar valt? Zo heeft ook Jess, een echte rock chick, een onverbrekelijke band met haar zwarte jasje. Ze draagt het al jaren, en kon er zelfs geen afscheid van nemen toen het helemaal versleten was.
Ooit was het een tof jasje, daar kan ik niet omheen. Jess staat er ook supergoed mee. Maar mijn creatief brein schoot meteen in overdrive toen ik de schade zag. Wat kon ik doen, opdat ze de levensduur van haar jasje nog wat zou kunnen verlengen?
Eerst dacht ik eraan, de losse stukjes terug op hun plaats te lijmen… maar dat zou een onoogelijke puzzel geworden zijn. Toen ik het jasje aan een nader onderzoek onderwierp, had ik een aha-erlebnis: waarom die losse vellen er niet helemaal aftrekken, en er een stukje zwarte kant over naaien? Toevallig had ik nog voldoende over van mijn projectjes tijdens de kantmaand.
(Nvdr: Doet mij eraan denken, dat ik die prachtige rok eigenlijk nog maar één keer gedragen heb. Daar moet ik dringend iets aan doen!)
Ik ken mijn limieten, en probeerde het jasje niet uit elkaar te halen. De stiksels zijn dus zichtbaar aan de binnenkant van het jasje, door de voering heen. Maar… wat een transformatie! Stiekem ben ik wel fier op mijn werk.
En Jess? Die ziet er superknap uit in haar ‘designer jasje’.
Tot snel,
Lieve
Zoals jullie reeds konden lezen in deel 1, had ik het genoegen om (door omstandigheden) op vakantie een gordijn te kunnen naaien.
De lengte van de panden bedroeg bijna drie meter, dus er was best nog wel wat stof over. Zonde toch, om dat zomaar te laten liggen… De drie kussens in de zetel bleven maar naar mij lachen… die kon ik toch niet zo achterlaten? Als de rechtmatige eigenaars het toch maar niets zouden vinden -wat ik betwijfel- dan kunnen ze de hoesjes er toch gewoon terug afhalen?!
De kussensloopjes waren, in tegenstelling tot de gordijnen, een makkie. Ik maakte ze zoals een klassieke beddengoed-kussensloop met ‘flappen’.
Ondertussen draaide mijn uitgerust naaibrein op volle toeren, want er bleef best wel nog wat stof over… dus ik besloot een oplossing te vinden op de vraag ‘waar ook alweer die afstandsbediening van de tv of dvd is gebleven’.
Het resulteerde in een zelfgemaakt zakje, dat je over de leuning van de zetel kunt hangen, en waar je die afstandsbediening netjes in kwijt kan, samen met je favoriete boek. Want lezen, daar vraagt deze locatie toch om, niet?
Aangezien ik best wel tevreden was met het resultaat van het zakje, heb ik er een tutorial over gemaakt die je hieronder kan terugvinden.
Er is nog een groot stuk over van het andere pand, zo’n 4*0,5m… hebben jullie nog ideetjes wat je er nog zoal zou kunnen van maken? Ik maak jullie voorstellen zeker over aan de eigenaars! Of wie weet, kan ik volgend jaar opnieuw aan de slag…
Groetjes,
Gastblogster
An
Tutorial zetelzakje
Stap 1: Voorbereiding stof
Enkel de breedte van de zetelzak is afhankelijk van de zetel. De andere afmetingen heb ik bepaald in functie van de grootte van de afstandsbediening die erin moest kunnen.
Je kan vlieseline tussen de boven- en onderstof strijken. Let er dan wel op, dat het enkelzijdige kleefvlieseline is, aangezien je aan de binnenkant naait en dus het geheel binnenstebuiten moet kunnen keren.
De velcro dient om het geheel op zijn plaats te houden, indien het gewicht langs beide zijden verschilt. De breedte doet er niet zoveel toe. Ik heb er van 1,5 cm gebruikt.
Stap 2: Velcro bevestigen
Stap 3: Zakjes voorbereiden
Stap 4: Boven- en onderstof verbinden
Stap 5: Hocus pocus…
Girls in Uniform 