De lente was tot nu toe koud en druilerig, maar met de -hopelijk zonovergoten- zomer voor de deur is het tijd om mijn collectie luchtige kledij uit te breiden. La Maison Victor bood mij een unieke kans hun zomereditie vooraf in te kijken en er iets uit te maken. De leuke Maui sarong trok meteen mijn aandacht. Elegant lang achteraan, pittig kort vooraan en met een mooie drapage aan de voorkant van de rok. De Maui deed me verlangen naar zomerse vakanties en cocktails aan de bar op een tropisch eiland.
Een kledingstuk hoeft niet ingewikkeld te zijn om leuk te worden. Soms heb ik echt geen zin om ingewikkelde dingen te naaien. Dan ben ik moe, wat ziek of een beetje lui, maar heb ik toch zin om achter mijn naaimachines te kruipen. Tel daarbij een metertje stof hier en daar waar ik niet meteen een doel voor heb en dan zoek ik het allemaal niet te ver.
Toen ik begin dit jaar het supertoffe Isa patroon mocht testen, ging ik aan de slag met een leuke structuurtricot van Babarum. Aangezien de trui uit drie stofjes bestaat, had ik nog een mooi stuk over en besloot ik een bijpassende rok te maken. De Kristy rok van La Maison Victor was de logische keuze. Ik zag het totaalplaatje al helemaal voor me… tot ik de twee stukken samen paste. Nope, dat was het toch niet. Ik ging in mijn stoffendoos op zoek naar een matchende tricot om zo een totaal nieuwe outfit te maken.
Sommigen denken dat een vrouwelijke militair of politieagent steeds sportief gekleed gaat. Dat we enkel jeans, sneakers, trainingsbroeken en fleece dragen. Wel, niets is minder waar bij de girls. Ik draag in mijn vrije tijd graag dingen die het tegenovergestelde zijn van mijn combats en kaki broek: rokjes, jurkjes of pumps. Als je dan een klein beetje kunt naaien, zijn de mogelijkheden eindeloos. Dus toen ik tijdens een Fabric sales een prachtig koperkleurig stofje vond met een symmetrische print, moest en zou ik er iets van maken. Een chique midi rok voor de herfst ontbrak nog in mijn garderobe dus hopla. En omdat ik toen ook een donkerblauwe tricot vond met een mooi reliëfje, had ik direct voldoende stof en inspiratie om de volledige outfit te maken.
Een midi rok maakte ik al eens maar de berekening van mijn plooien vond ik niet meer terug. Dan doen we het de Margot-manier: de helft van de breedte van je stof, bepalen hoeveel pooien je wilt en dan kijken met trial en error hoe groot je de plooien kunt maken.Doorgaan met het lezen van “Koper en print: een ideale herfstcombinatie”→
Een hele tijd geleden maakte ik de Edenjurk van La Maison Victor in een prachtige dikke blauwe tricot met een subtiel glittertje. Zo’n stofje dat nooit kreukt en telkens weer in perfecte staat uit de wasmachine komt. Ik had nog een mooie lap over, maar wist niet meteen wat ik ermee zou doen. De stof is te zwaar voor een t-shirt en te dun voor een truitje.
De jurk is zo fijn om te dragen en ik hou van de zwierige rok. Ik besloot dus het patroon opnieuw te gebruiken, en met wat gepuzzel kreeg ik een rok uit mijn lapje stof. Zelfs een tailleband lukte nog net!Doorgaan met het lezen van “Een zwierig Eden-rokje”→
Weet je het nog? Toen ik een tijd geleden thuis kwam met dit prachtige stofje, vergeleek mijn ventje de stof met een blikje Arizona Ice Tea. Nog nooit vond ik het zo leuk vergeleken te worden met een blikje frisdrank. Uit de lap knipte ik een Genova jurk en met de rest ging ik wat later aan de slag.
Vroeger kon ik mezelf niet voorstellen in een lange rok. Dat leek mij te stijf en te chique, niet flatterend gezien mijn geringe lengte, en onhandig. Maar mijn eerste exemplaar sprak al die vooroordelen tegen en met dit mooie stofje naaide ik intussen al een derde versie: simpelweg de stofbreedte op elastiek. Die rok mocht meteen mee op reis naar Gran Canaria en bleek, in combinatie met een Lola en Liza bloesje, ideaal om ‘s avonds te gaan eten en flaneren in het hotel.Doorgaan met het lezen van “Gegeseld door het zand – de Arizona rok”→
Elke naaister kent het: die instant crush voor een mooi stofje, zonder dat je eigenlijk weet wat je ermee wil maken. Zo ook de dag dat ik binnen stapte bij Mertens Mercerie, alweer bijna twee jaar geleden. Ik werd verliefd op een blauw-met-zwart rekbaar structuurstofje. In eerste instantie was ik verstandig: ik zocht een patroontje en een rits uit om er een topje mee te maken. Want er zat niet zo veel meer op de rol, dus de mogelijkheden waren beperkt.
Maar de tijd vorderde en ik begon steeds meer te twijfelen of stof en patroon wel bij elkaar pasten. Het stofje verhuisde dus naar de vergetelheid.
Toen ik vorig jaar naar Malle op naaiweekend ging had ik mijn huiswerk gedaan. Ik had op voorhand stoffen uitgezocht en patronen getekend. De structuurtricot dook weer op en leek mij wel iets voor de Carola rok uit La Maison Victor. Dat weekend ging ik echter eerst aan de slag met mijn Odette jurk en het jurkje dat ik samen met mijn vriendinnen in elkaar knutselde, dus patroon en stof verdwenen alweer – jawel – onderaan de to do stapel.
Mijn stoffendoos is intussen zwaar overladen en het werd hoog tijd al die stofjes een bestemming te geven. Tijdens een naaidate met mijn zus kwam het stofje tot leven. Ik geef toe: voor mijn eigen gemak liet ik het sierzakje achteraan wegen omdat ik geen fan ben van zakken in rokken stikte ik ze dicht. Bovendien had ik nét te weinig boordstof en moest ik improviseren. Maar het resultaat mag er zijn en het rokje zit heerlijk!
Jammer genoeg kan ik je niet laten zien hoe het mij staat deze keer, je zal mij dus op mijn woord moeten geloven als ik zeg dat het heel mooi is. Wat denk jij ervan?
Ja, roze was voor écht de revelatie van deze zomer! Toen ik bij Toverstof een prachtig zachtroze strechkatoentje ontdekte, kon ik er maar geen genoeg van krijgen. Ik kocht meteen een paar meter, en ging ermee aan de slag. Mijn Odettejurk werd meteen een echte hit voor onze blog. Het tweede jurkje, daar durfde ik de straat niet mee op.
De rest van de stof deelde ik door twee. Ik maakte twee gelijkaardige maxirokken. Eentje voor mijn vriendinnetje-in-Mali Margot, en eentje voor mezelf.
Al lijkt zo’n roze maxirok een beetje saai op het eerste gezicht, het zit ‘m in de details. Bij Margot ging ik voor een prachtige elastiek met taupekleurige rozen, voor mezelf gebruikte ik een restje glitterelastiek. Van mijn laatste stukje flexfolie maakte Liesbet opnieuw een vlindertuin, en die beestjes fladderen nu vrolijk rond mijn benen.
Zo’n maxirok is een snel-klaar-projectje. Foto’s heb ik niet, vandaar dit stappenplan:
Je naait de elastiek dicht op maat van je taille. Goede kant tegen goede kant dichtstikken, de naadwaarde openvouwen, en elk stukje apart met een zigzag vaststikken, zodat alles mooi plat blijft liggen.
Je meet vanaf je taille tot waar je de zoom van je rok wil, rekent naadwaarde bij en knipt die lengte over de volledige breedte van je stof. Ik knipte de lengte tot op de grond, omdat ik een fan ben van het betere hakkenwerk.
Boven- en onderkant werk je af met de overlock of een zigzagsteek.
Je naait de stof dicht aan de zijkant, goede op goede kant. Dit wordt je middenachternaad. De naadwaarde kan je samen overlocken of afwerken met een zigzag.
Dan trek je twee rijgdraden, rimpel je de bovenkant tot hij de omtrek van je elastiek heeft, en zet je elastiek aan rok. Middenachter van de elastiek ligt op middenachter van de rok. Ik koos ervoor, de binnenkant van de elastiek op de goede kant van de stof te leggen, en alles met een onderbroken zigzag vast te stikken. Daarna verwijder je de rimpeldraden.
Omzomen, en klaar!
De foto’s namen we op vakantie in Gran Canaria. Zelfs op reis zet ik mijn ventje aan het werk… Dankjewel lieve schat!
Het stappen met zoveel stof rond mijn benen was even wennen, maar ik vind hem zó leuk, dat ik het ervoor over heb. Wat vind jij ervan?
Tot snel, Lieve
PS: het bloesje is er eentje van Lola en Liza, gekocht in de solden. Ooit maak ik er zelf zo eentje, maar voorlopig moet ik het hiermee doen…
Toen Sabrina van De Stoffengalerij mij contacteerde om mee te werken aan haar allereerste blogtour, kon ik dat onmogelijk weigeren. Ik mocht namelijk mijn favoriete stofje kiezen uit haar uitgebreide collectie. Nu moet ik zeggen dat kiezen niet makkelijk was; ze verkoopt zoveel mooie dingen. Uit de vijf stofjes die ik aanduidde, kreeg ik een paar dagen later de Tricot pastel Leaves van Art Gallery toegestuurd.
Toen ik de stof koos, had ik een jurkje in gedachten. Maar soms vertelt tricot je een heel ander verhaal eens je ze in handen hebt. Ook in dit geval… Ik voelde de zachte, soepele textuur en besloot een lange rok te maken.
De rest is geschiedenis. Deze lange rok met tailleband en split is heerlijk om te dragen, en -dankzij de variatie aan pastelkleuren in de stof- ook heel makkelijk te combineren met wit, roze, muntgroen, bruin of grijs. De tricot is ideaal voor dit tussenseizoen: licht en luchtig, maar als je er een truitje bij draagt en een paar stoere laarzen, mag het zelfs een graadje frisser worden.
Ook jij kan mee genieten van deze blogtour. Om de herfst te vieren, geeft Sabrina nog tot 8 oktober een mooie korting aan al haar klanten. Ik zou niet aarzelen!
Wil je meer zien uit de blogtour van de Stoffengalerij? Ook deze dames mochten een stofje kiezen:
Eind september ontvluchtten we het kouder wordende Vlaanderen richting de zon. Een beetje bang voor de sterke wind trokken we naar hotel Lopesan Baobab in het zonnige Gran Canaria, waar de thermometer nog makkelijk temperaturen van 30 graden aangaf.
Voor het eerst sinds ik noodgedwongen een ‘adempauze’ nam op het werk, vond ik er totale rust. De uitputting, de stress, het schuldgevoel en de angst voor wat mij te wachten staat zijn er nog, maar op vakantie kon ik er even afstand van nemen. Even weg van de therapie en het ‘echte leven’ kon ik in dit paradijselijk oord mindful voor mezelf zorgen, mijn nieuw-aangeleerde vaardigheden oefenen en energie opdoen voor wat in het verschiet ligt.
Terugkijkend op het hobbelige parcours van de laatste jaren, weet ik dat mijn creatieve hobby en deze blog twee steunpilaren geweest zijn die ervoor zorgden dat ik recht bleef. Ze boden mij een rustpunt in de ratrace die mijn leven geworden was. Daar ben ik ontzettend dankbaar voor!
Ik kon dus niet zomaar op vakantie vertrekken zonder deze steunpilaren met mij mee te dragen. Los van het feit dat het superleuk is zelfgemaakte kledij aan te doen, blik ik met deze kleren ook terug op de afgelegde weg…
Een jaartje geleden werd ik op slag verliefd op dit heerlijk soepele tricootje met felrode klaprozen. Deze zwierige rok hangt in de zomer nauwelijks in mijn kast, en moest natuurlijk ook mee op vakantie!
Dit shortje leent zich voor heel wat gelegenheden. Ik maakte het tijdens onze recyclagemaand, en op zonnige dagen grijp ik er steeds naar terug.
Een twijfelaartje, dit Abby-jurkje. Gelukkig heb zette ik mijn twijfel opzij, en draag ik het nu geregeld. Heerlijk luchtig, en het voornaamste: wasmachine uit, kapstok op en aandoen! Tijdens de vakantie was het hét ideale avondjurkje.
Dé revelatie van deze zomer. Toen het viraal ging, was ik verwonderd. Zo’n simpel Odette jurkje, en zoveel leuke commentaren! Heerlijk om dragen, aan het zwembad op blote voeten of ’s avonds met een hakje onder.
Ja hoor, ook aan het zwembad was mijn shortje een welkome gast.
Last but not least: mijn zilveren Cobalt. Wat een heerlijk shirtje is dit toch!
Natuurlijk had ik niet enkel ‘oude’ stukken in mijn valies… We gingen ook een paar keer op stap met nieuwe naaisels, zoals de Cobalt van Blou. Binnenkort zie je hier nog een rok en een shortje verschijnen.
Op vakantie had ik ook mijn derde steunpilaar bij, mijn rots in de branding. Niet alleen blijft hij naast me staan bij elke stap op weg naar genezing, hij zorgt ook keer op keer voor prachtige foto’s van mijn naaisels. Schatje, ik hou van jou!
Wil je meer zien van Michael z’n werk, ook buiten de foto’s die hij voor deze blog maakt? Volg hem dan op Instagram.
Onder leiding vanMarjolein, naait een groepje blogsters elke maand rond een thema of een aantal criteria. Vorige maand naaide ikdeze outfit, nu moest ik op zoek naar iets in het thema ‘Back to school’. Toen ik het thema voor het eerst zag, zat ik met de handen in het haar… maar dankzij een duwtje in de rug van Marjolein herself, zag ik dan toch het licht!
Als ik terugdenk aan mijn schooltijd, heb ik niet enkel hele leuke herinneringen aan drie zalige jaren op Don Bosco TI, maar ook aan het grootste deel van mijn jeugd, dat ik op de Onze-Lieve-Vrouw-Visitatie doorbracht. Vanaf het eerste kleuterklasje tot in het vierde middelbaar zat ik ‘bij de blauwkes’. Inderdaad, donkerblauw en wit overheersten toen mijn (eerder beperkte) kleerkast. Intussen zijn heel wat jaren verder, en is blauw nog steeds mijn lievelingskleur. Ik heb dus geen trauma’s overgehouden aan mijn uniformjaren.
Vierde studiejaar – OLV Visitatie Sint-Amandsberg – Rara, wie ben ik?Zesde middelbaar – Don Bosco Technisch Instituut Sint-Denijs-Westrem
Waarom geen ode aan mijn blauw-witte uniform, bedacht ik? De rok, daar moest ik niet lang over nadenken…
Toen ik nog bij Boho naaide, maakten we als tweede stuk een gevoerd rokje. Ik koos voor een rechte rok met tailleband, figuurnaden en rits achteraan. De stof was een licht grijsblauw, maar bleek nogal moeilijk te combineren met de rest van mijn garderobe. Ik verfde het rokje dus donkerblauw in de wasmachine, en het resultaat kon mij wel bekoren… al zouden de ‘nonnekes’ hem op school waarschijnlijk veel te kort gevonden hebben.
Bij Toverstof kocht ik een prachtige lap zijde, waar ik niet meteen een patroontje op kon plakken. Ik ging op zoek naar inspiratie, en werd verliefd op de V-Neck Tank 02/2017 #106A van Burda. Al twijfelde ik nog om eraan te beginnen, want het leek mij nogal een moeilijk patroon, terwijl ik nog nooit met zijde gewerkt had…
Mijn drempelvrees bleek terecht. Al bij het knippen merkte ik dat de stof fel verschoof en rafelde. Spelden en naalden lieten gaatjes achter, en ondanks het feit dat ik een microtexnaald gebruikte, had mijn machine af en toe moeite met de stof.
Bovendien moest ik leren werken met een rolzoomvoetje, want volants en onderkant zijn afgewerkt met een fijn zoompje. Ook de afwerking van de mouwtjes was nieuw voor mij. Het resultaat is niet perfect, maar ik ben wel fier op mijn doorzettingsvermogen in dit project. Jammer genoeg vindt mijn ventje het maar niets… Geen idee dus, of ik het vaak zal dragen.
In mijn trip down memory lane besefte ik ineens, dat ik van kleins af aan, en van zodra ik er zelf iets over te zeggen had, hakken droeg. Niet zo hoog als nu natuurlijk, maar jullie zullen het met deze moeten doen… al zouden mijn ouders in die tijd toch eens gefronst hebben, mocht ik zo naar school gegaan zijn!
Wat denk je, ben ik geslaagd in de uitdaging?
Tot snel, Lieve
PS: Voor de foto’s combineerde ik het blauw-witte uniform van de Visitatie met Don Bosco als locatie. Ik vond het super dat ik daar foto’s mocht nemen, want het was zeker 10 jaar geleden sinds ik daar een voet binnen zette.
Bedankt aan Peter, voor de toelating, en aan Michael Moors voor de -alweer- superleuke foto’s!
Tot snel,
Bovendien moest ik leren werken met een rolzoomvoetje, want volants en onderkant zijn afgewerkt met een fijn zoompje. Ook de afwerking van de mouwtjes was nieuw voor mij. Het resultaat 
