Eind september ontvluchtten we het kouder wordende Vlaanderen richting de zon. Een beetje bang voor de sterke wind trokken we naar hotel Lopesan Baobab in het zonnige Gran Canaria, waar de thermometer nog makkelijk temperaturen van 30 graden aangaf.
Voor het eerst sinds ik noodgedwongen een ‘adempauze’ nam op het werk, vond ik er totale rust. De uitputting, de stress, het schuldgevoel en de angst voor wat mij te wachten staat zijn er nog, maar op vakantie kon ik er even afstand van nemen. Even weg van de therapie en het ‘echte leven’ kon ik in dit paradijselijk oord mindful voor mezelf zorgen, mijn nieuw-aangeleerde vaardigheden oefenen en energie opdoen voor wat in het verschiet ligt.
Terugkijkend op het hobbelige parcours van de laatste jaren, weet ik dat mijn creatieve hobby en deze blog twee steunpilaren geweest zijn die ervoor zorgden dat ik recht bleef. Ze boden mij een rustpunt in de ratrace die mijn leven geworden was. Daar ben ik ontzettend dankbaar voor!
Ik kon dus niet zomaar op vakantie vertrekken zonder deze steunpilaren met mij mee te dragen. Los van het feit dat het superleuk is zelfgemaakte kledij aan te doen, blik ik met deze kleren ook terug op de afgelegde weg…
- Een jaartje geleden werd ik op slag verliefd op dit heerlijk soepele tricootje met felrode klaprozen. Deze zwierige rok hangt in de zomer nauwelijks in mijn kast, en moest natuurlijk ook mee op vakantie!
- Dit shortje leent zich voor heel wat gelegenheden. Ik maakte het tijdens onze recyclagemaand, en op zonnige dagen grijp ik er steeds naar terug.
- Een twijfelaartje, dit Abby-jurkje. Gelukkig heb zette ik mijn twijfel opzij, en draag ik het nu geregeld. Heerlijk luchtig, en het voornaamste: wasmachine uit, kapstok op en aandoen! Tijdens de vakantie was het hét ideale avondjurkje.
- Dé revelatie van deze zomer. Toen het viraal ging, was ik verwonderd. Zo’n simpel Odette jurkje, en zoveel leuke commentaren! Heerlijk om dragen, aan het zwembad op blote voeten of ’s avonds met een hakje onder.
- Ja hoor, ook aan het zwembad was mijn shortje een welkome gast.
- Last but not least: mijn zilveren Cobalt. Wat een heerlijk shirtje is dit toch!
Natuurlijk had ik niet enkel ‘oude’ stukken in mijn valies… We gingen ook een paar keer op stap met nieuwe naaisels, zoals de Cobalt van Blou. Binnenkort zie je hier nog een rok en een shortje verschijnen.
Op vakantie had ik ook mijn derde steunpilaar bij, mijn rots in de branding. Niet alleen blijft hij naast me staan bij elke stap op weg naar genezing, hij zorgt ook keer op keer voor prachtige foto’s van mijn naaisels. Schatje, ik hou van jou!
Wil je meer zien van Michael z’n werk, ook buiten de foto’s die hij voor deze blog maakt? Volg hem dan op Instagram.
Tot snel,
Lieve
Tot snel,
