Dat Bel’Etoile op 8 oktober een hele capsule-collectie op de markt bracht, is nog voor weinig mensen een geheim. Dat ik deel uitmaakte van het testteam, dat is misschien minder gekend… De Avabroek mocht ik al een half jaartje vroeger testen, dus die liet ik deze keer aan mij voorbij gaan. Als eerste ging ik aan de slag met de Cora capsule.
Een nieuw patroon testen is telkens een beetje drempelvrees overwinnen… Toch vind ik het heel fijn om te doen. Zo’n test geeft je een blik achter de schermen van ontwerpers waar je sowieso de patronen van zou kopen. Patroonmakers, dat zijn voor mij zo’n beetje de ‘rockgoden’ van de naaiwereld. Meedoen met een test vind ik steeds een grote eer, maar het is altijd weer spannend.
Continue reading “Getest en goedgekeurd: Paige van Designer Stitch Patterns”
Omdat het toch telkens wat deadlinestress met zich meebrengt, test ik de laatste tijd niet zo heel vaak meer. Toen ik echter de oproep van Designer Stitch voor de Allie Wrap Skirt zag passeren, twijfelde ik echter geen seconde om me kandidaat te stellen.
Het patroon bestaat uit een hele mooie rechte basisrok met vijf verschillende opties voor de overslag. Je kan ook kiezen uit vier verschillende lengtes. Genoeg mogelijkheden om voor elke gelegenheid de geschikte rok te maken!
Een paar jaar geleden lag deze prachtige lap stof met slangenprint (geen idee wat het precies is) op naaiweekend op de verkooptafel. Voor een appel en een ei werd het van mij en sindsdien koesterde ik het, wachtend op het perfecte rokjespatroon. Continue reading “Getest en goedgekeurd: de Allie Wrap skirt van Designer Stitch”
De lente was tot nu toe koud en druilerig, maar met de -hopelijk zonovergoten- zomer voor de deur is het tijd om mijn collectie luchtige kledij uit te breiden. La Maison Victor bood mij een unieke kans hun zomereditie vooraf in te kijken en er iets uit te maken. De leuke Maui sarong trok meteen mijn aandacht. Elegant lang achteraan, pittig kort vooraan en met een mooie drapage aan de voorkant van de rok. De Maui deed me verlangen naar zomerse vakanties en cocktails aan de bar op een tropisch eiland.
Een kledingstuk hoeft niet ingewikkeld te zijn om leuk te worden. Soms heb ik echt geen zin om ingewikkelde dingen te naaien. Dan ben ik moe, wat ziek of een beetje lui, maar heb ik toch zin om achter mijn naaimachines te kruipen. Tel daarbij een metertje stof hier en daar waar ik niet meteen een doel voor heb en dan zoek ik het allemaal niet te ver.
Toen ik begin dit jaar het supertoffe Isa patroon mocht testen, ging ik aan de slag met een leuke structuurtricot van Babarum. Aangezien de trui uit drie stofjes bestaat, had ik nog een mooi stuk over en besloot ik een bijpassende rok te maken. De Kristy rok van La Maison Victor was de logische keuze. Ik zag het totaalplaatje al helemaal voor me… tot ik de twee stukken samen paste. Nope, dat was het toch niet. Ik ging in mijn stoffendoos op zoek naar een matchende tricot om zo een totaal nieuwe outfit te maken.
Sommigen denken dat een vrouwelijke militair of politieagent steeds sportief gekleed gaat. Dat we enkel jeans, sneakers, trainingsbroeken en fleece dragen. Wel, niets is minder waar bij de girls. Ik draag in mijn vrije tijd graag dingen die het tegenovergestelde zijn van mijn combats en kaki broek: rokjes, jurkjes of pumps. Als je dan een klein beetje kunt naaien, zijn de mogelijkheden eindeloos. Dus toen ik tijdens een Fabric sales een prachtig koperkleurig stofje vond met een symmetrische print, moest en zou ik er iets van maken. Een chique midi rok voor de herfst ontbrak nog in mijn garderobe dus hopla. En omdat ik toen ook een donkerblauwe tricot vond met een mooi reliëfje, had ik direct voldoende stof en inspiratie om de volledige outfit te maken.
Een midi rok maakte ik al eens maar de berekening van mijn plooien vond ik niet meer terug. Dan doen we het de Margot-manier: de helft van de breedte van je stof, bepalen hoeveel pooien je wilt en dan kijken met trial en error hoe groot je de plooien kunt maken. Continue reading “Koper en print: een ideale herfstcombinatie”
Een hele tijd geleden maakte ik de Edenjurk van La Maison Victor in een prachtige dikke blauwe tricot met een subtiel glittertje. Zo’n stofje dat nooit kreukt en telkens weer in perfecte staat uit de wasmachine komt. Ik had nog een mooie lap over, maar wist niet meteen wat ik ermee zou doen. De stof is te zwaar voor een t-shirt en te dun voor een truitje.
De jurk is zo fijn om te dragen en ik hou van de zwierige rok. Ik besloot dus het patroon opnieuw te gebruiken, en met wat gepuzzel kreeg ik een rok uit mijn lapje stof. Zelfs een tailleband lukte nog net! Continue reading “Een zwierig Eden-rokje”
Weet je het nog? Toen ik een tijd geleden thuis kwam met dit prachtige stofje, vergeleek mijn ventje de stof met een blikje Arizona Ice Tea. Nog nooit vond ik het zo leuk vergeleken te worden met een blikje frisdrank. Uit de lap knipte ik een Genova jurk en met de rest ging ik wat later aan de slag.
Vroeger kon ik mezelf niet voorstellen in een lange rok. Dat leek mij te stijf en te chique, niet flatterend gezien mijn geringe lengte, en onhandig. Maar mijn eerste exemplaar sprak al die vooroordelen tegen en met dit mooie stofje naaide ik intussen al een derde versie: simpelweg de stofbreedte op elastiek. Die rok mocht meteen mee op reis naar Gran Canaria en bleek, in combinatie met een Lola en Liza bloesje, ideaal om ‘s avonds te gaan eten en flaneren in het hotel. Continue reading “Gegeseld door het zand – de Arizona rok”
Elke naaister kent het: die instant crush voor een mooi stofje, zonder dat je eigenlijk weet wat je ermee wil maken. Zo ook de dag dat ik binnen stapte bij Mertens Mercerie, alweer bijna twee jaar geleden. Ik werd verliefd op een blauw-met-zwart rekbaar structuurstofje. In eerste instantie was ik verstandig: ik zocht een patroontje en een rits uit om er een topje mee te maken. Want er zat niet zo veel meer op de rol, dus de mogelijkheden waren beperkt.
Maar de tijd vorderde en ik begon steeds meer te twijfelen of stof en patroon wel bij elkaar pasten. Het stofje verhuisde dus naar de vergetelheid.
Toen ik vorig jaar naar Malle op naaiweekend ging had ik mijn huiswerk gedaan. Ik had op voorhand stoffen uitgezocht en patronen getekend. De structuurtricot dook weer op en leek mij wel iets voor de Carola rok uit La Maison Victor. Dat weekend ging ik echter eerst aan de slag met mijn Odette jurk en het jurkje dat ik samen met mijn vriendinnen in elkaar knutselde, dus patroon en stof verdwenen alweer – jawel – onderaan de to do stapel.
Mijn stoffendoos is intussen zwaar overladen en het werd hoog tijd al die stofjes een bestemming te geven. Tijdens een naaidate met mijn zus kwam het stofje tot leven. Ik geef toe: voor mijn eigen gemak liet ik het sierzakje achteraan weg en omdat ik geen fan ben van zakken in rokken stikte ik ze dicht. Bovendien had ik nét te weinig boordstof en moest ik improviseren. Maar het resultaat mag er zijn en het rokje zit heerlijk!
Jammer genoeg kan ik je niet laten zien hoe het mij staat deze keer, je zal mij dus op mijn woord moeten geloven als ik zeg dat het heel mooi is. Wat denk jij ervan?
Tot snel,
Lieve
Ja, roze was voor écht de revelatie van deze zomer! Toen ik bij Toverstof een prachtig zachtroze strechkatoentje ontdekte, kon ik er maar geen genoeg van krijgen. Ik kocht meteen een paar meter, en ging ermee aan de slag. Mijn Odettejurk werd meteen een echte hit voor onze blog. Het tweede jurkje, daar durfde ik de straat niet mee op.
De rest van de stof deelde ik door twee. Ik maakte twee gelijkaardige maxirokken. Eentje voor mijn vriendinnetje-in-Mali Margot, en eentje voor mezelf.
Al lijkt zo’n roze maxirok een beetje saai op het eerste gezicht, het zit ‘m in de details. Bij Margot ging ik voor een prachtige elastiek met taupekleurige rozen, voor mezelf gebruikte ik een restje glitterelastiek. Van mijn laatste stukje flexfolie maakte Liesbet opnieuw een vlindertuin, en die beestjes fladderen nu vrolijk rond mijn benen.
Zo’n maxirok is een snel-klaar-projectje. Foto’s heb ik niet, vandaar dit stappenplan:
De foto’s namen we op vakantie in Gran Canaria. Zelfs op reis zet ik mijn ventje aan het werk… Dankjewel lieve schat!
Het stappen met zoveel stof rond mijn benen was even wennen, maar ik vind hem zó leuk, dat ik het ervoor over heb. Wat vind jij ervan?
Tot snel,
Lieve
PS: het bloesje is er eentje van Lola en Liza, gekocht in de solden. Ooit maak ik er zelf zo eentje, maar voorlopig moet ik het hiermee doen…
