Met een goed basispatroon kan je alle kanten uit. Dat bewijst deze blouse, intussen de derde variant van de Lova (La Maison Victor). De eerste versie maakte ik -mits een paar kleine basisaanpassingen- nog vrij getrouw aan het originele patroon, bij de tweede versie paste ik onder andere de mouwen aan. Wil je weten wat ik aan de derde blouse veranderde? Lees dan vooral verder!
Een lap prachtige Minerva viscose challis vraagt om een chique kledingstuk. Ik maakte de Lova blouse al twee keer eerder en ik wist dat mijn derde misschien wel de mooiste zou worden. Het was dus belangrijk dat de stof paste bij het idee in mijn hoofd. Dat blauw mijn lievelingskleur is, weet intussen haast iedereen. Af en toe krijg ik wel eens de opmerking dat het ook eens iets anders mag zijn. Dat probeer ik oprecht… maar ik trek toch keer op keer naar mijn favoriete kleur. Gelukkig is deze viscose meer dan blauw alleen: naast een helder rood, vind je ook grijs, wit en zwart terug in de stof. Perfect te combineren met heel wat kleuren dus!
Een elegante blouse kan je dragen voor verschillende gelegenheden. Het kan dus nooit kwaad er meer dan één te hebben… In een vorige post zag je mijn eerste Lova van La Maison Victor. Een blouse waarvan ik in eerste instantie dacht dat ik ze nooit zou dragen, omdat ze nét iets te krap zit aan schouders en borst. Maar tijdens de fotoshoot merkte ik dat het nauwelijks zichtbaar was en dat ze ook lekker zit. Ik besloot ze te houden én te dragen, maar wilde de lessen die ik eruit trok niet verliezen, dus maakte ik meteen een tweede exemplaar.
Daarvoor koos ik opnieuw een Minerva Exclusive viscose challis. Deze keer ging ik voor ‘Avian Garden’ met een zacht roze basis, bezaaid met prachtige bloemen en vogels. Romantisch en idillisch, net als de Lova blouse. De perfecte match dus. Misschien niet zo geschikt voor de winter, maar de stof is heerlijk zacht en ademend, zodat ik ze zeker ook in het voorjaar nog kan dragen. Ze is soepel en verwerkt heel makkelijk onder de machine. Ik ben echt fan van deze kwaliteit!
Er hangen slechts een beperkt aantal bloesjes in mijn kleerkast. Meestal gaat het dan nog om blouses die ik lang geleden kocht en nog niet of maar af en toe gedragen heb. De fantastische kwaliteit van de Minerva Exclusive Viscose Challis stoffen deed mij echter verlangen naar een stijlvolle bloes van eigen hand.
De Lova uit La Maison Victor (Sept-Okt 19) stond al een hele tijd op mijn verlanglijstje. Ze is gekleed en stijlvol, en valt op door het lange striklint rond de hals. Het knopenpad zit verborgen achter een beleg en ook dat zorgt ervoor dat de Lova geen alledaagse blouse is. Perfect dus voor een niet-alledaags stofje! Ik ging voor een mix van paars, lila en blauwtinten, bezaaid met bloemen. De stof ligt een eindje buiten mijn comfortzone, maar het patroon ook, dus dan passen die twee perfect bij elkaar.
De soepele en zachte viscose van Minerva is heerlijk om mee te werken. De stof is licht, luchtig en vloeiend, en leent zich uitstekend voor een mooie bloes. Ik vreesde dat de stof veel zou kreuken, zoals de meeste viscoses, maar dat valt heel goed mee. Ze verwerkt ook heel makkelijk onder de machine en krimpt nauwelijk in de was. Ik ben fan!
Het kan wel eens gebeuren dat ik op het eerste zicht wild ben van een patroontje, maar dat ik gaandeweg begin te twijfelen of het wel mijn ding is. Zo ook met de Thea van Zonen 09. Ik zag heel wat toffe exemplaren passeren en omdat de patronen van Zonen 09 van topkwaliteit zijn, besloot ik de ‘vrouwelijke Theo‘ voor mezelf te kopen.
Het perfecte stofje had ik ook nog liggen… Ik kocht ooit tijdens een stockverkoop drie meter viscose bij Toverstof. Daarvan maakte ik mijn eerste Lux dress, maar ik had nog een mooie lap over. Nu schijnt blauw mij goed te staan… dus een hemdje in mijn lievelingskleur kon er nog wel bij.
Bij elke linkparty van FibreMood overleggen de Girls en ik over wie welk stuk zal naaien. Zo ging Margot vorige keer resoluut voor een stoere Paulette blouse en koos ik voor een romantische Mabel. Al was de knoop niet zo snel doorgehakt deze keer, want Margot en ik durven al eens dezelfde smaak te hebben… Ik had dus wel graag de Paulette gemaakt en zij zag ook iets in de Mabel. Gelukkig valt al snel na de linkparty het magazine in de bus en kon ik alsnog aan de slag met de Paulette.
Een prachtige, zachte, kwalitatieve zijde van Liberty London (te koop bij Minerva) lag al een tijdje naar mij te lonken. Het is een stofje met een prachtige glans, een roze ondertoon en een mooie blauwe print waar je uren naar kan kijken. Omdat zo’n mooie stof niet te veel tralala nodig heeft, koos ik er -net als Margot- voor de Paulette zonder ruffles te maken.
Na de Cora-set van Bel’Etoile, stel ik je vandaag de Niatop voor. Tijdens de test maakte ik top-met-broek, zoals de capsule het ‘voorschrijft’, maar voor mijn definitieve set koos ik er toch voor de broek te vervangen door een van de klassiekers in mijn patronenverzameling. Ik ben nochtans volledig overtuigd van de Niabroek, maar door de elastiek in de taille is die broek in mijn ogen wat sportiever dan wat ik wilde combineren met mijn chique Niatop.
Ik vind het altijd leuk om mee te doen met een Linkparty van Fibre Mood. Altijd spannend als je de foto’s ziet verschijnen en je bedenkt welk modelletje jou zou passen. Bij deze 14de editie botste ik op Elma, waar je een top of een jurk van kon maken. Lees verder “Elma: rien ne va plus!”→
Onder leiding vanMarjolein, naait een groepje blogsters elke maand rond een thema of een aantal criteria. Vorige maand naaide ikdeze outfit, nu moest ik op zoek naar iets in het thema ‘Back to school’. Toen ik het thema voor het eerst zag, zat ik met de handen in het haar… maar dankzij een duwtje in de rug van Marjolein herself, zag ik dan toch het licht!
Als ik terugdenk aan mijn schooltijd, heb ik niet enkel hele leuke herinneringen aan drie zalige jaren op Don Bosco TI, maar ook aan het grootste deel van mijn jeugd, dat ik op de Onze-Lieve-Vrouw-Visitatie doorbracht. Vanaf het eerste kleuterklasje tot in het vierde middelbaar zat ik ‘bij de blauwkes’. Inderdaad, donkerblauw en wit overheersten toen mijn (eerder beperkte) kleerkast. Intussen zijn heel wat jaren verder, en is blauw nog steeds mijn lievelingskleur. Ik heb dus geen trauma’s overgehouden aan mijn uniformjaren.
Vierde studiejaar – OLV Visitatie Sint-Amandsberg – Rara, wie ben ik?
Zesde middelbaar – Don Bosco Technisch Instituut Sint-Denijs-Westrem
Waarom geen ode aan mijn blauw-witte uniform, bedacht ik? De rok, daar moest ik niet lang over nadenken…
Toen ik nog bij Boho naaide, maakten we als tweede stuk een gevoerd rokje. Ik koos voor een rechte rok met tailleband, figuurnaden en rits achteraan. De stof was een licht grijsblauw, maar bleek nogal moeilijk te combineren met de rest van mijn garderobe. Ik verfde het rokje dus donkerblauw in de wasmachine, en het resultaat kon mij wel bekoren… al zouden de ‘nonnekes’ hem op school waarschijnlijk veel te kort gevonden hebben.
Bij Toverstof kocht ik een prachtige lap zijde, waar ik niet meteen een patroontje op kon plakken. Ik ging op zoek naar inspiratie, en werd verliefd op de V-Neck Tank 02/2017 #106A van Burda. Al twijfelde ik nog om eraan te beginnen, want het leek mij nogal een moeilijk patroon, terwijl ik nog nooit met zijde gewerkt had…
Mijn drempelvrees bleek terecht. Al bij het knippen merkte ik dat de stof fel verschoof en rafelde. Spelden en naalden lieten gaatjes achter, en ondanks het feit dat ik een microtexnaald gebruikte, had mijn machine af en toe moeite met de stof.
Bovendien moest ik leren werken met een rolzoomvoetje, want volants en onderkant zijn afgewerkt met een fijn zoompje. Ook de afwerking van de mouwtjes was nieuw voor mij. Het resultaat is niet perfect, maar ik ben wel fier op mijn doorzettingsvermogen in dit project. Jammer genoeg vindt mijn ventje het maar niets… Geen idee dus, of ik het vaak zal dragen.
In mijn trip down memory lane besefte ik ineens, dat ik van kleins af aan, en van zodra ik er zelf iets over te zeggen had, hakken droeg. Niet zo hoog als nu natuurlijk, maar jullie zullen het met deze moeten doen… al zouden mijn ouders in die tijd toch eens gefronst hebben, mocht ik zo naar school gegaan zijn!
Wat denk je, ben ik geslaagd in de uitdaging?
Tot snel, Lieve
PS: Voor de foto’s combineerde ik het blauw-witte uniform van de Visitatie met Don Bosco als locatie. Ik vond het super dat ik daar foto’s mocht nemen, want het was zeker 10 jaar geleden sinds ik daar een voet binnen zette.
Bedankt aan Peter, voor de toelating, en aan Michael Moors voor de -alweer- superleuke foto’s!
Bovendien moest ik leren werken met een rolzoomvoetje, want volants en onderkant zijn afgewerkt met een fijn zoompje. Ook de afwerking van de mouwtjes was nieuw voor mij. Het resultaat 
Girls in Uniform 