Al naai ik intussen zo’n jaar of acht en maak ik mezelf wijs dat ik heel wat kan… er valt nog veel meer te leren! Dat besef ik bij bijna elk naaisel waar ik aan werk. Zeker bij iets grotere, lees ‘moeilijkere’ projecten moet ik wel eens wat opzoekwerk doen. Vaak wend ik mij dan tot Google, maar het is altijd handig om een duidelijk en overzichtelijk naslagwerk bij de hand te hebben. Enter ‘Hét handboek voor zelfmaak-mode‘ van Knipmode.
Het dikke handboek werd voor het eerst uitgebracht in 2009 en is intussen aan zijn vijfde herziening toe. Onnodig te zeggen dat Knipmode het boek in de loop der jaren aanvulde en verbeterde, wat ervoor zorgt dat dit een van de meest volledige naslagwerken is dat ik al in mijn handen kreeg. Het boek telt 336 pagina’s en is ingebonden met een handige ringband, waardoor je het werk makkelijk naast je kan leggen tijdens het naaien.
In 2018 publiceerde Girls in Uniform onder het thema ‘Gelezen en goedgekeurd‘ een reeks rond de naaitijdschriften in onze bibliotheek. Eens alles beschreven, stopte die reeks. De meeste naaisters hebben namelijk een favoriet tijdschrift en veel nieuwe titels kwamen er dus niet bij. Met het wegvallen van LMV moest ik echter op zoek naar een nieuwe favoriet. Dat zou wel eens Knipmode kunnen zijn!
Tot nu toe had ik slechts enkele Knipmodes in mijn collectie, maar de laatste maanden trok ik toch meer en meer naar dat tijdschrift toe. Ik besloot een proefabonnement te nemen en uit te zoeken of het de moeite was om het verder te volgen. In het verleden maakte ik al een paar stuks uit het tijdschrift, zowel voor mezelf als voor mijn ventje en het viel mij telkens op dat de pasvorm van de Knip patronen heel goed zit. Eén van de eerste jurken die ik maakte in het prille begin (Nvdr: ik naai sinds 2015) draag ik nog steeds de hele lente en zomer lang. Mijn ventje draagt zijn short ook heel vaak. Het dus kledingstukken die we blijven dragen, zeker een pluspunt in de vraag of Kipmode een blijver is…
Een verzameling patronen in hetzelfde thema vind ik altijd leuk. Al heb ik een hele plank vol magazines met patronen voor alle leeftijden, vrouwen, mannen en kinderen, een overzichtelijk boekwerk is toch makkelijker. Daarom testte ik met plezier ‘Schattige babykleertjes‘ van Deborah van de Leijgraaf.
“Met het patronenboek van Deborah van de Leijgraaf kun je zelf de leukste babykleding en accessoires naaien. De 21 naaipatronen zijn gemaakt met soepele jerseystofjes, perfect materiaal voor de allerkleinsten. Van jasje en shirt tot slabbetje en andere accessoires. De patronen worden in stappen uitgelegd met tekst, tekeningen en foto’s, en zijn gemaakt vanaf maat 44 (prematuur) tot maat 86 (1,5 jaar)”. De aandachtige lezer herkent meteen de promotekst over het boek, maar waarom het warm water opnieuw uitvinden, denk ik dan.
Fan als ik ben van Fran Vanseveren en haar werk, kon ik niet wachten om haar nieuwste boek ‘I love rokjes en broeken‘ in huis te halen. Het boek bevat 15 modellen die telkens gaan van maatje 92 tot XXL. Het leuke is ook dat je in het boek patronen vindt voor het hele gezin. Jongen, meisje, man of vrouw: in dit leuke naslagwerk vind je voor elk wat wils. Ook ik zag in één oogopslag heel wat leuks voor mezelf en voor mijn ventje. Als eerste koos ik voor de comfy Kira broek.
De Kira broek maak je uit katoen, lichte jeans, linnen of viscose. Ik had echter een leuke broekenstof met een klein beetje elasticiteit liggen die ik al een hele tijd wilde gebruiken. Al raadt Fran het gebruik van elastische stoffen af, ik hoopte dat het wel zou meevallen.
Enkele weken geleden kreeg ik de kans om het nieuwe boek van Aileen Out ‘Op hoge hakken in de wolken‘ te recenseren. Aileen is een Nederlandse experte in het domein van werkkleding. Sinds 2014 publiceert ze op haar blog Prettybusiness uiteenlopende artikelen in verband met zakelijke mode en functionele kledij. Naast haar passie voor werkkleding en het verhaal erachter, doet ze ook onderzoek naar thema’s zoals het uiterlijk op het werk. Stilaan krijgt ze ook internationale erkenning dankzij haar Engelstalige blogposts en talrijke contacten bij bedrijven die werkkleding produceren. Aangezien de Girls in Uniform zelf ook ervaring hebben met functionele kledij was de link snel gelegd.
Getty Images
Zoals de titel van het boek doen vermoeden gaat het hier niet om de uniformen van defensie of politie, wel over de uniformen in de luchtvaartindustrie. Aileen heeft haar verschillende blogposten over dit onderwerp namelijk gebundeld in één boek. Het boek is een combinatie van blogposts, interviews en nieuwsberichten. De blogposts zijn deels chronologisch, deels thematisch opgenomen, wat bij mij als lezer initieel wat verwarring gaf. Ze beschrijft de periode 2017-2020 en eindigt haar verhaal in volle coronacrisis wanneer de luchtvaart-industrie met de nodige voorzichtigheid en soms overdreven veiligheidsmaatregelen heropstart.
Cover: Rosalie van den Kerckhove
Ondanks het feit dat ik moest wennen aan het format, is het een boeiend boek. Het geeft een goed inzicht over hoe werkkleding voor de luchtvaartindustrie wordt ontworpen, getest, uitgerold, soms herroepen en tenslotte gerecycleerd. Zo had ik geen idee dat veel ontwerpers grote namen uit de couture wereld zijn, noch dat het hele proces gemakkelijke 3 jaar in beslag kan nemen voor grotere luchtvaartmaatschappijen zoals Delta Airlines. Wist je trouwens dat de mondmaskers van het personeel van United Airlines integraal afkomstig is van gerecycleerde bedrijfskleding? Duurzaamheid blijkt dus ook te bestaan in de luchtvaartindustrie!
Jorge Silva/Getty Images
Mickail Pochuyev/Getty Images
Foc Kan/Getty Images
Ook de interviews met Cliff Muskiet, purser bij KLM en verzamelaar van stewardessenuniforms, geven een goed inzicht in deze veeleisende wereld met zijn eigen regels en vereisten. Zo behandelt het boek de uitgelekte memo van Qatar Airways van 2019 die een aantal bizarre regels oplegde aan haar vrouwelijk personeel bovenop de reeds bestaande rigoureuze regels. Vrouwen die voor Qatar Airways werkten mochten geen haren meer hebben op het gezicht of op de armen. Aangezien vrouwen in het Midden-Oosten niet mogen werken als stewardess, zijn het vaak vrouwen uit de Filippijnen, Tunesië, China of Indonesië die deze rol opnemen. Op zoek naar een betere toekomst durven ze echter niet ingaan tegen de strenge regels van Qatar Airways. Aileen Out kaartte deze absurde regel met succes aan vanuit Nederland en enkele maanden later werd deze door Qatar Airways terug ingetrokken. Wat een prestatie! Aileen geeft op het einde van elke blogpost ook steevast haar eigen bedenkingen en mening weer, wat een heel persoonlijke kijk op de dingen geeft.
Ik heb in dit boek echter ook een paar dingen gemist. Zo is er nergens iets te vinden over de geschiedenis van het stewardessenuniform en laat dat nu juist mijn dada zijn. Misschien iets om eens verder onderzoek over te doen? Daarnaast mochten er gerust wat meer foto’s in het boek zijn opgenomen. Het is moeilijk om een beschrijving van een uniform te lezen zonder beeld, zeker als er over verschillende luchtvaartmaatschappijen wordt gesproken.
Kortom: het is een interessant boek als je iets meer wil te weten komen over werkkledij in de luchtvaartindustrie maar er mocht gerust wat meer beeldmateriaal aan toegevoegd worden. Nu wordt het wachten op een boek rond de werkkleding bij de politie of defensie… ook een boeiende materie waar wij als Girls in Uniform over kunnen meespreken.
Dat ik een gepassioneerde tassenmaakster ben, dat weet je natuurlijk al. Het mag dan ook geen geheim zijn dat ik een aantal tassenboeken in mijn verzameling heb. Naast de klassieker ‘Mijn Tas‘ en opvolger ‘Mijn Designertas‘ staat ook ‘Mijn Tas 2′ van Elisanna & Fynn in mijn kast te blinken. Al is het boek al bijna versleten van het vele gebruik, het haalde nog nooit onze blog. Hoog tijd om dat te veranderen!
Waar je in ‘Mijn Tas’ vooral klassiekere basismodelletjes vond, vind ik ‘Mijn Tas 2’ wat specialer en moderner, met heel wat leuke fournituren waardoor de tassen heuse eyecatchers zijn. Heb je nog nooit gewerkt met holnieten of lederen riemen? Dan is dit boek echt een must-have! Niet minder dan 12 concepten en 24 uitvoeringen telt het boek, met telkens een uitgebreide geschreven en foto-handleiding.
Blader jij ook zo graag eens door tijdschriften op zoek naar naai-inspiratie? In België zijn we ontzettend verwend als het op patroontijdschriften aan komt: naast de klassieke Burda, Knipmode en Ottobre beschikken we ook over 2 frisse Belgische nieuwkomers: La Maison Victor en FibreMood. Deze twee tijdschriften hebben goed begrepen dat veel naaisters niet enkel geïnteresseerd zijn in de patronen maar ook nieuwsgierig zijn naar alles wat leeft en beweegt in de wereld van het naaien. Om kort op de bal te spelen hebben ze hun patroontijdschriften aangevuld met allerlei achtergrondartikelen (blogster van de maand, tips om ruitjes te verwerken, bespreking van stoffen, achter de schermen bij…) die wekelijks onder de vorm van een nieuwsbrief rondgemaild worden. Lees verder “Gelezen en goedgekeurd: Louise Magazine”→
Gepassioneerd door mijn hobby word ik naar alles toegetrokken wat ermee te maken heeft. Winkels, andere blogs, naaimagazines, tentoonstellingen, oude naaimachines… Het was dan ook een kwestie van tijd tot ik The Dressmaker ontdekte, een film uit 2015, toen er van naaien nog geen sprake was bij mij. Ik had er tot voor kort nog nooit van gehoord of er geen aandacht aan besteed.
Zelf je kleren maken wordt soms als retro ervaren, hoewel de meesten van ons lustig goochelen met pdf’s, Google Drives, sociale media enzovoort. Ik vroeg me af of er ook apps bestaan voor naailustigen? Blijkbaar wel. Maar of je er iets mee bent? Hier zet ik er een paar op een rijtje en lees je wat ik er van vond. Lees verder “Naaien doen we allemaal… digitaal”→
T-shirts en topjes, ik heb er eigenlijk niet genoeg. Toch slaagde ik er tot nu toe niet vaak in er zelf te maken. Af en toe zag ik wel een patroontje naar mijn zin passeren, maar ik begon er nooit aan. Het nieuwe boek ‘I Love T-shirts‘ van Fran Vanseveren was de schop onder mijn kont die ik nodig had om in gang te schieten.
Vijftien patroontjes voor man en vrouw, gebundeld in een mooi en overzichtelijk boek. In tegenstelling tot ‘I Love Sweaters‘ koos Fran er deze keer voor elk patroon voor kind én volwassene te tekenen. Niet meer nodig om zelf een kinderpatroontje om te toveren tot een model voor dames, zoals ik deed met de Jesi sweater. De maten gaan van 92 tot XXL en er is een grote variatie aan modellen, waardoor iedereen wel iets naar z’n zin en maat zal vinden.
Girls in Uniform 