Gelezen en goedgekeurd: Knip

Aan goede patronen heeft een naaister altijd nood. In mijn kast vind je dan ook een mengeling van losse- en PDF patronen, naast een hele rij naaitijdschriften. Ik naai nu zo’n twee-en-een-half jaar, en schrik ervan hoeveel ik er al verzamelde. Tijd om de tijdschriften eens kritisch te bekijken.

©Lieve Deduytschaever 171118 14

In mijn reeks naaitijdschriften zit ook een enkel Knip magazine. Dat zat in een pakket naaitijdschriften dat mijn schoonzusje Laura mij vorig jaar cadeau deed. Bij het doorbladeren was ik meteen enthousiast over enkele patronen, maar op de een of andere manier zijn die projectjes er nog steeds niet van gekomen. 

@Lieve Deduytschaever 180322 01

Het viel mij niet meteen te binnen, maar een paar jaar geleden maakte ik wel al twee jurken uit Knip, waarvan ik er eentje heel vaak draag in het tussenseizoen. Ik herinner mij dat ik heel graag met het tijdschrift werkte, maar op de een of andere manier is het toch van de radar gevallen… tot ik er eentje van Laura cadeau kreeg dus.

De vormgeving van het magazine is heel eenvoudig. Geen exotische locaties of mooie achtergronden voor de fotoshoots, maar simpele studiofotografie. Daardoor leid niets je af van de modelletjes. Anders dan ik gewend ben, maar zeker niet slechter!

@Lieve Deduytschaever 180322 03

De maten lopen tussen 34 en 54 en van S tot XL, dus ik vermoed dat de meeste vrouwen zich hier wel kunnen in vinden. Het mooie is dat ook elk patroon in die maten uitgetekend is, dus je kan niet teleurgesteld zijn omdat net dat ene patroontje er niet in jouw maat is.

@Lieve Deduytschaever 180322 07

Jammer genoeg, net als bij My Image, in het boekje patronen die je enkel via een PDF vanaf de website in huis kunt halen. Dat principe begrijp ik nog steeds niet. Als ik een tijdschrift koop, verwacht ik dat alle patronen in het boekje zitten. Maar misschien zijn er naaisters die hier geen graten in zien…

@Lieve Deduytschaever 180322 09

Er staan heel wat patronen in het blad. In de editie van augustus ‘17 niet minder dan 27, wat ik toch wel uitzonderlijk veel vind. Vermoedelijk zijn om die reden de werkbeschrijvingen enkel geschreven en niet geïllustreerd. Je moet het naaijargon dus al een beetje onder de knie hebben voor je met het tijdschrift aan de slag gaat. De moeilijkheidsgraad staat naast de foto en bij de werkbeschrijving aangeduid met bolletjes.

@Lieve Deduytschaever 180322 04

Het leuke is ook dat je heel snel in het overzicht kunt zien welke patronen er met rekbare stof gemaakt worden. Voor mij een plus, aangezien ik haast nooit met geweven stoffen werk.

@Lieve Deduytschaever 180322 08

Door het grote aantal patronen vind ik de patroonbladen nogal druk en overzichtelijk, wat mij toch een beetje afremt om snel met die bladen aan de slag te gaan. Eens de drempel over, houdt mij dat niet tegen, maar bij de eerste blik denk ik toch van: “Oei”.

Nu ik deze tekst schrijf en zo het tijdschrift weer doorblader, krijg ik weer zin om ermee aan de slag te gaan. Er staan heel vrouwelijke en elegante modelletjes in. To be continued dus!

In deze reeks passeerden La Maison Victor, Burda Style, Knippie, My Image en het Veritas tijdschrift al de revue. Wil je onze mening daarover kennen? Herlees dan zeker onze reviews!

Wat vind jij van Knip? Kan je ons nog andere tijdschriften aanraden? Laat het ons weten, wij zijn benieuwd!

Tot snel,

Lieve

 

Gelezen en goedgekeurd: My Image naaitijdschrift

Aan goede patronen heeft een naaister altijd nood. In mijn kast vind je dan ook een mengeling van losse- en PDF patronen, naast een hele rij naaitijdschriften. Ik naai nu zo’n twee-en-een-half jaar, en schrik ervan hoeveel ik er al verzamelde. Tijd om de tijdschriften eens kritisch te bekijken.

©Lieve Deduytschaever 171118 13

In mijn reeks naaitijdschriften zit ook een enkel My Image magazine. Het was mij nog nooit opgevallen, tot schoonzusje Laura het mij cadeau deed voor mijn verjaardag. Op het eerste gezicht beviel My Image mij wel, al ben ik er nog niet in geslaagd er effectief iets uit te maken. Op de cover staat wel een kleedje dat mij heel erg aanspreekt, dus wie weet…

©Lieve Deduytschaever 180304 01.jpg

De foto’s en vormgeving zijn ook heel mooi gedaan. Op elke bladzijde staat duidelijk aangegeven welke jurk in beeld gebracht werd, en meestal ook welke stoffen ze ervoor gebruikten.

©Lieve Deduytschaever 180304 04.jpg

De maten lopen tussen 34 en 52, dus ik vermoed dat de meeste vrouwen zich hier wel kunnen in vinden. Jammer genoeg is niet elk kleedje uitgetekend in alle maten, wat wel vervelend is als je nét op dat jurkje valt, dat er niet in jouw maat is.

©Lieve Deduytschaever 180304 07

Wat ik persoonlijk erg vervelend vind, is dat er drie modelletjes in het boekje staan die je enkel via een PDF vanaf de website in huis kunt halen. Laat daar nu net een jurk en een vestje bij zijn die ik supertof vind en wilde maken. Al heb ik dit tijdschrift niet zelf betaald (dankjewel Laura!), ik heb toch geen zin om nog extra te betalen voor de print van een PDF-patroon. Ofwel kies je voor een tijdschrift of gedrukt patroon, ofwel voor een digitaal patroon. Maar de mix? Neen, daar ben ik niet zo voor.

Het magazine is geschreven in niet minder dan vijf talen: Nederlands, Engels, Duits, Frans en Spaans. Handig als je anderstalig bent in Vlaanderen of Nederland, maar daardoor is het soms wel even zoeken naar de beschrijving in je eigen taal. Ik vraag mij ook af, of ze de beschrijvingen niet extra kort gemaakt hebben, om genoeg plaats te hebben voor al die talen. Ik vind ze namelijk soms een beetje beknopt, zeker voor beginnende naaisters. Dat wordt wel deels goedgemaakt door de fototutorials die bij heel wat modellen terug te vinden zijn.

©Lieve Deduytschaever 180304 11

De patroonbladen zijn erg overzichtelijk en de lijnen zijn makkelijk over te nemen. Het leuke is dat je niet in het boekje moet zoeken of er al dan niet naadwaarde bij geknipt moet worden, want dat staat heel groot bovenaan je patroonblad.

Kortom: een leuk tijdschrift, dat ik zeker nog eens zal doorbladeren in de krantenwinkel. Maar tot ik er effectief iets uit gemaakt heb, hou ik het bij dit ene!

In deze reeks passeerden La Maison Victor, Burda Style, Knippie en het Veritas tijdschrift al de revue. Wil je onze mening daarover kennen? Herlees dan zeker onze reviews!

Wat vind jij van My Image? Kan je ons nog andere tijdschriften aanraden? Laat het ons weten, wij zijn benieuwd!

Tot snel,
Lieve

Gelezen en goedgekeurd: Veritas magazine

De Veritas winkel, daar is elke naaister wel mee bekend. Sinds iets meer dan jaar brengt de keten ook een naaimagazine uit. Hoog tijd dus dat de girls die lectuur eens met een kritisch oog bekijken.

Ik maakte er al wat projectjes uit, zoals de bomberjacket Annabelle, mijn Abby jurk  en mijn Alison t-shirt. Lieve ging dan weer aan de slag met de Alex jumpsuit.

Het aanbod van de Veritas-magazines qua naaien is voor elk wat wils. Er zijn ook heel wat projectjes voor de beginnende naaister. Bij elk project staat de moeilijkheidsgraad erbij.

Er bestaan ook edities voor breien en decoratie, dus voor de creatieveling is er wel wat keuze. Ik heb een paar bladen van naaien en eentje voor breien maar zij die zich mijn breipoging in Mali herinneren, weten dat die laatste nog maar weinig gebruikt is….

De projecten zijn goed uitgelegd, met duidelijke tekeningen en stap voor stap beschrijvingen. Ook bepaalde technieken zoals een papspelzak stikken of een blinde rits inleggen, staan achteraan uitgelegd aan de hand van foto’s.  Handig, maar het nadeel is dat de tutorials soms dezelfde zijn. Telkens een paar andere techniekjes uitleggen zou beter zijn. Aan de andere kant kan ik me voorstellen dat de doorwinterde naaisters dit alleen maar bladvulling vinden.

Alle patronenen staan op grote patroonbladen en zijn makkelijk over te nemen Met duidelijke lijnen, zonder de visuele spaghetti die je in andere bladen tegenkomt. Er staan ook maar een viertal kledingstukken op een blad, dus het overzicht is nog niet zoek.

Welke stof je kunt gebruiken voor een bepaald kledingstuk, daar geven ze je advies over, en ook over de hoeveelheid stof en ze tekenen zelfs een plan om de patroonstukken te leggen op de stof.

Wat jammer is, is dat de hoeveelheid stof die ze aanraden, me soms wat overdreven lijkt. Ik probeer steeds zo spaarzaam mogelijk mijn stof te leggen, zodat steeds een beetje overheb, mocht ik een patroondeel opnieuw moeten knippen. Maar mijn ervaring met het Veritasblad  is dat ze de stof wel erg ruim meten.

De nieuwe stofjes van de keten worden ook besproken, daar kan je lekker bij watertanden. Ook de bon van 4 of 5 euro die steeds achteraan zit, is ook leuk meegenomen. Spijtig dat die enkel geldig is vanaf een bepaald bedrag, dat niet laag is.

Wat leuk is bij de patroontjes, is dat je er eens iets vindt dat niet in andere naaibladen staat. Een kleedje dat net iets specialer is, een broek die net wat anders is als de rest. Ik heb bijvoorbeeld lang gezocht naar een nauwaansluitende broek en in het jubileumnummer van Veritas heb ik hem eindelijk gevonden. Hij staat hoog op mijn lijst met projecten…

Rapport in het algemeen: een leuk blad met overzichtelijke uitleg en patronen, ideaal voor de beginnende en leergierige naaisters onder ons.  Ik verheug me er steeds op om de nieuwe editie eens op te pakken in de winkel en er door te bladeren.

Wat vind jij van het Veritas magazine? Tevreden, zoals ik, of toch wat minder? Laat het me weten.

Tot schrijfs,

Margot

Gelezen en goedgekeurd – naaitijdschrift La Maison Victor

Aan goede patronen heeft een naaister altijd nood. In mijn kast vind je dan ook een mengeling van losse- en PDF patronen, naast een hele rij naaitijdschriften. Ik naai nu zo’n twee-en-een-half jaar, en schrik ervan hoeveel ik er al verzamelde. Tijd om de tijdschriften eens kritisch te bekijken.

©Lieve Deduytschaever 171118 14

Twee jaar lang had ik een abonnement op La Maison Victor. Ik heb elk tijdschrift sinds december 2015, en bestelde daarnaast nog enkele eerdere edities online, op zoek naar specifieke patroontjes. Dit tijdschrift ken ik dan ook het beste.

©Lieve Deduytschaever 171118 19

LMV vind ik een heel mooi ‘naai- lees en kijktijdschrift’. De vormgeving is door de jaren heen wat veranderd, maar trouw aan de stijl is het boekje een mengeling van interessante artikels, mooie foto’s en leuke patroontjes.

In La Maison Victor vind je telkens een mix van patronen voor kinderen, mannen en vrouwen. Leuk als je een kroost hebt, minder interessant als je meestal enkel voor jezelf naait.

Ook beginnende naaisters kunnen per editie zeker een paar projectjes tot een goed eind brengen. LMV geeft het niveau duidelijk aan met huisjes, en staat bekend om de uitgebreide stap-voor-stap handleiding vol duidelijke tekeningen. De patroonbladen zijn vlot leesbaar en -niet te verwaarlozen- hebben een makkelijk hanteerbaar formaat.

Voor de dames beginnen de maten soms bij 30, wat voor mij heel leuk is, al tailleren de maten wel heel ruim. Ik moet meestal wel aanpassingen doen, ook al omdat er vaak wijdere modelletjes te vinden zijn bij LMV, en die stijl staat mij niet zo.

Er sluipen geregeld foutjes in de werkbeschrijvingen en soms ontbreken er patroondelen. De rechtzetting vind je op hun website, maar als je snel begint te naaien, ben je er aan voor de moeite. Daardoor raden heel wat naaileerkrachten af, met het tijdschrift aan de slag te gaan.

Ik maakte al heel veel leuke dingen uit La Maison Victor. Mijn Odette-hack ging intussen viral, maar ook de Hanna-, de Eden– en de Kyotojurk, alsook de Astertrui en de Kristyrok passeerden in verschillende versies de revue. Met de Rochajas waagde ik mij aan een iets moeilijker patroon, en maakte ik een vriendin gelukkig. En die lijst is bijlange niet volledig, want ook Tatiana en Margot showden prachtige creaties uit het tijdschrift op deze blog…

De laatste tijd merkte ik echter, dat ik in sommige edities mijn meug niet vond. Toch een beetje zonde van het geld…

Conclusie: ik blijf fan van het tijdschriften kijk steeds reikhalzend uit naar de nieuwe editie, maar vanaf nu koop ik het in de winkel nadat ik het eerst goed bekeken heb.

Wat vind jij van La Maison Victor?

Tot snel,
Lieve