Gelezen en goedgekeurd – naaitijdschrift Knippie

Ik geef toe, ik ben een beetje naaitijdschriften verslaafd. Als er een nieuwe editie van LMV of Burda uitkomt, ben ik er als de kippen bij om deze in de winkel even ter hand te nemen. Thuis heb ik dan ook een omvangrijke collectie naaitijdschriften, naast een aantal losse patronen. Ik heb het minder met PDF patronen, wordt eerder zenuwachtig van al dat knip- en plakwerk. Net zoals Lieve onderwierp ook ik mijn naaitijdschriften aan een kritische test.

knippie 10

In het begin kocht ik af en toe het naaitijdschift Knippie omdat ik graag voor mijn jongens wou naaien. Knippie is een leuk tijdschrift voor kindermode en is het kleine broertje van het naaitijdschrift Knipmode. Knippie is de laatste jaren geëvolueerd van een patronenblad voor kinderkledij naar een blad voor zelfmaakmode met allerlei ideeën voor kledij, speelgoed , accessoires, etc. Er is zelfs een hele poppengroep met eigen kledingslijn. Kortom, alles wat een kinderhart begeert.

In Knippie vind je telkens een mengeling van patronen voor baby’s, peuters en kinderen van 0 tot 12 jaar. Persoonlijk vind ik dat er meer aandacht gaat naar projecten voor kleine kinderen (maat 50 t.e.m. maat 134). De keuze voor tieners is eerder beperkt. Het tijdschrift bestaat uit 2 delen, het tijdschrift zelf en een stoffenbijlage volgens een specifiek thema. In het midden van het tijdschrift vind je een overzicht van alle patronen uit dat nummer alsook de werkbeschrijvingen en allerhande tips. De patroonbladen zijn overzichtelijk, elk patroon heeft zijn eigen kleur.  De patronen worden in Nederland ontworpen en vallen dus ruim uit. Het voordeel is dat de gemaakte kledij in een bepaalde maat vaak nog een maat groter ook meegaat.

Knippie is een naaitijdschrift voor naaisters met enige ervaring. Bij elk project wordt de moeilijkheidsgraad aangegeven door bolletjes. Eerlijk gezegd heb ik in al mijn Knippies geen patroon gevonden van minder dan 2 bolletjes (meer ervaring). Ik heb me als beginnend naaister gewaagd aan een jongenshemdje en een broek en ik beken dat ik enkel dankzij de nodige sturing van Katrien van Boho deze projecten tot een goed einde heb gebracht. De werkbeschrijvingen staan in tekstvorm zonder afbeeldingen, het vraagt dus een goed ruimtelijk inzicht van de naaister. En hoewel Knippie niet echt geschikt is voor de beginnende naaister, heeft Knipmode gelukkig wel een handig hulpje voorzien: het handboek voor zelfmaakmode. In dat boekje worden de beschreven technieken uit Knippie gedetailleerd uitgelegd met behulp van tekeningen.

Conclusie: ik vond het vooral een leuk tijdschrift om in te kijken, minder om uit te naaien. Nu ik wat meer naaiervaring heb, moet ik mij misschien opnieuw aan een nieuw projectje uit Knippie wagen…..

Hebben jullie dezelfde naaiervaring? Laat het mij gerust weten!

Veel leesplezier,

Tatiana

 

 

 

 

 

 

 

 

The most wonderful time of the year

De kerstperiode is een magische tijd… Twinkelende lichtjes, versiering, warmte en blijdschap overal. De koude zorgt ervoor dat mensen het thuis gezellig maken en samen binnen blijven. Dit jaar kwam de sneeuw een paar weken te vroeg, maar zelfs die winterse prik kon de pret niet drukken.

Onder de feestelijk versierde kerstbomen liggen mooi verpakte cadeautjes. De zoektocht naar het ideale geschenk bezorgt ons soms wel wat stress. Gelukkig hebben wij dé ideale hobby om een uniek en gepersonaliseerd cadeautje te maken voor de mensen die we graag zien.

christmas-2979751_1920

Al ontmoeten we elkaar niet zo vaak, als de Girls in Uniform samenkomen, is het altijd dolle pret. Zo dicht bij Kerst hadden we het ideale excuus om nog eens af te spreken: onder het genot van een hapje en een drankje zelfgemaakte cadeautjes uitwisselen. Of dat was toch de bedoeling… een venijnig wintervirus velde Tatiana daags voor ons kerstfeestje. We zullen dus nog even moeten wachten voor we elkaar nog eens in levende lijve zien, maar hieronder zie je alvast wat wij voor elkaar gemaakt hebben…

MargotKerstcadeautjes kopen of maken… Ik ben er geen held in. Voor mij moet een cadeautje vooral nuttig zijn. Dus heb ik Tatiana gewoon gevraagd wat ze graag zou willen. Het verrassingseffect is dan wel een stuk weg maar soit… Haar antwoord was: “Een etuitje is altijd leuk”.

Ja maar voor wat? Bij twijfel vrage men raad aan Google, bij gebrek aan inspiratie is Pinterest de reddende engel. Ik vond er een leuke boxy etui.

Dus kwam ik met het idee om een etui te maken om pumps in op te bergen, en omdat elke vrouw wel meer dan een paar pumps heeft, besloot ik er drie te maken. Om ervoor te zorgen dat je snel weet welke schoen erin zit, maakte ik een spiekvenster in de etui. Niet zo simpel, vooral omdat je met een voering zit waar je dat venster ook in moet maken, en mijn 3D inzicht is berucht voor afwezigheid.

Het feit dat je op voorhand je voering al vastmaakt aan je buitenkant van je stof maakt het keren van je stof ook een stuk beperkter, maar dat hadden noch ik, nog mijn 3D-inzicht opgemerkt in het begin. Tornen maar…

De tassen heb ik verstevigd met decovil light omdat die etuis anders maar zielig in elkaar zakten. Het ruitpatroon vond ik chique en speels, en ik dacht dat Tatiana ook wel ruiten leuk vond.

Tatiana, meid, ik hoop dat je het leuk vindt. Alvast een super kerst en hele fijne eindejaarsfeesten gewenst met een goede gezondheid voor iedereen en veel (naai)plezier, met ons!! Dikke kerstknuffel.

Lieve: Door weer en wind fietst Margot haast elke dag vanuit Mechelen naar haar werk in Evere. Zij komt graag stijlvol voor de dag, maar wil zich natuurlijk ook lekker warm kleden voor die rit. Ik haalde na lange tijd mijn breinaalden nog eens boven en maakte een lekker warme crèmekleurige beanie. Het was weer even wennen… en er passeerden een paar proeflapjes voor ik het patroon foutloos kon afwerken, maar het was leuk en gezellig nog eens te breien. Het smaakt naar meer! Margot, ik hoop dat je veel plezier hebt aan je muts. Ze is alvast met heel veel liefde gemaakt!

©Lieve Deduytschaever 171220 01Ook de buitenkant van een cadeautje vind ik erg belangrijk. Uit een van de stoffen die Margot opstuurde vanuit Mali maakte ik een leuk stropzakje om de muts in te verpakken. 

©Lieve Deduytschaever 171220 06

Dit jaar wilde ik mijn kerstkaartjes grotendeels zelf maken. Een tijdje geleden bestelde ik leuke themaknoopjes op Aliexpress, en ging ermee aan de slag voor Margot en Tatiana.

©Lieve Deduytschaever 171220 08

Tatiana: Lieve symboliseert voor mij een vrouw met heel veel veerkracht, zacht, vrouwelijk en tegelijk ook een tikkeltje stoer. Bovendien weet ik dat ze zich in het winterseizoen graag warm induffelt, dus ik dacht dat een lekker warme sjaal zeker van pas zou komen. Ik wilde dat de sjaal ook een stukje van haar persoonlijkheid toonde. Lieve draagt graag blauwtinten dus ik koos voor de zachte binnenkant een witte soft minkee en voor de buitenzijde een blauwe soft sweater melange, beiden ontdekt in de Stoffenkamer.

Pintrest bood wel inspiratie voor sjaals maar nergens vond ik een goede tutorial. Ik maakte het dan maar volgens mijn eigen inzichten, gebaseerd op de wikkelsjaals van het duitse merk DaWanda en met een lus/knopsluiting. De grote stoere houten knopen vond ik ook bij de Stoffenkamer.

Uiteraard was ik erg benieuwd naar Lieve haar reactie, het blijft toch een wilde gok om een kledingstuk voor een naaister te maken als die niet zelf de stof heeft gekozen. Ik gaf Lieve mijn cadeautje tijdens een gezellige ochtendbabbel met een lekker kopje thee en ja hoor, gelukkig kon ze het eindresultaat waarderen! Ze gaf er een eigen twist aan door de onderste knoop te verwijderen en kijk, het geheel is er nog beter door geworden. Voor mij was dit alvast een geslaagde leuke uitdaging!

Prettig kerstfeest!

Margot, Tatiana en Lieve

Een extra Aster kan nooit kwaad

Met de winter in het land is het tijd voor warmere kledij. Bij Mertens Mercerie had ik een tijdje geleden een prachtige blauw-grijze tricot gekocht, die eruit ziet als een gebreide stof. Ideaal!

©Liesbet de Bolster 171115 11

“Waarom geen leuke Aster?” suggereerde Inge, de verkoopster. Een Aster? Dat model moet wel het allergrootste succes van La Maison Victor zijn, zo vaak zie je de truien nog steeds in allerlei prachtige versies passeren op de naaifora. Maar ik had er toch al eentje gemaakt? En ik wilde een ‘chique’ trui, zonder boordstof. Het lapje ging dus bij de voorraad, wachtend op inspiratie.

©Liesbet de Bolster 171115 04

De zoektocht naar het ideale model bleef duren tot mijn vriendin-en-schoonzus Annelies -jawel- een Aster maakte. Het begon toch weer te kriebelen om met het patroon aan de slag te gaan. Bij de Stoffenknop vond ik uiteindelijk de ideale bijpassende tricot, want ook de jacht op boordstof kostte nog een beetje tijd.

©Liesbet de Bolster 171115 01

Afgaand op mijn ervaring met het sterrentruitje, maakte ik het patroon 10 cm langer en een stukje smaller ter hoogte van de taille. Het boordje achteraan moest ik ook lostornen en wat minder breed maken, zodat de halsboord mooier viel. En last but not least verlengde ik de mouwen een beetje, zodat de boord een lekker warm stukje over mijn handen valt.

©Liesbet de Bolster 171115 14©Liesbet de Bolster 171115 05

Had ik al eens verteld dat ik een koukleum ben? Van zodra het hoogtepunt van de zomer voorbij is, draag ik sjaaltjes om mijn hals te verwarmen. Met een restje van de basisstof maakte ik een cirkelsjaal. Die viel niet helemaal naar mijn zin en sloot niet voldoende aan tegen mijn hals, dus legde ik een paar plooien, tot hij op een punt op mijn borst viel. Een bijpassende knoop, et voilà, klaar was mijn sjaaltje! Zo is mijn truitje helemaal bibberproof!

©Liesbet de Bolster 171115 08

Een paar jaar geleden, nog voor ik er zelfs maar aan dacht te beginnen naaien, breide ik aan de lopende band. Deze blauwe muts lag een beetje verloren in mijn kast, want paste eigenlijk nergens bij. Toch vind ik ze supermooi, en vooral lekker warm. Trui en muts vormen nu een perfect team!

©Liesbet de Bolster 171115 09

Wat vind jij ervan?

©Liesbet de Bolster 171115 13Tot snel,
Lieve

PS: Voor de foto’s ging ik voor het eerst op stap met Liesbet.  Zij offerde haar lunchpauze op om met mij naar de dokken te trekken. Het was een super gezellig uurtje, en dat zie je!

©Liesbet de Bolster 171115 12

 

Let’s sti(c)k Togheter – it’s a party

Onder leiding van Marjolein naait een groepje blogsters telkens weer rond een thema of een aantal criteria. Vorige keer naaide ik deze outfit, nu gaan we voor een party-outfit met een stofje uit onze voorraad.

18157163_10211358990223802_4807226239215224763_n

Drie stoffen werden aan de andere deelnemers voorgelegd tijdens een stemmenronde. In mijn geval stemden de blogsters massaal voor het blauwe tricootje met bloemen.

23131007_10155762163103788_4135718443187786589_nEen prachtige stof, heel geschikt voor een topje, maar jammer genoeg had ik niet genoeg voor een hele outfit. Hoeveel combinaties ik ook probeerde, behalve jeans vond ik geen enkele stof die perfect machte, en dat vind ik nu niet echt feestelijk. Tot mijn grote scha en schande moest ik dus een van de andere stoffen gebruiken, en de mening van de groep naast mij neerleggen. Sorry meisjes!

Telkens weer zag ik leuke foto’s van It’s a fits 1059 de revue passeren. Toeval wil dat ik in mijn kast al een paar gekochte jurkjes in een soortgelijk model hangen heb. Het leek mij vreselijk moeilijk, zo’n wikkeljurkje. Ik stuitte opnieuw op mijn drempelvrees, en liet het patroontje keer op keer aan mij voorbij gaan.

©Hanne Decock 171204 06

Tijdens de zomersolden vond ik bij Mertens Mercerie het ideale tricotje. Aangezien ik echt niet sta met zwart, vind ik donkerblauw het ideale alternatief. Toch had ik deze uitdaging nodig voor ik effectief aan de slag ging met stof en patroon.

©Hanne Decock 171204 12

Mijn vrees bleek totaal onterecht. Ok, ik maakte het mezelf weer eens moeilijk door af te wijken van het voorgeschreven patroon. Om te beginnen is de kleinste maat van het patroon voor mij nog te groot. Ik moest het dus een maatje kleiner tekenen.

©Hanne Decock 171204 01

Ik vond ook niet meteen een bijpassende biais en gebruikte overlock en tweelingnaald om de hals om te zomen. De korte mouwtjes vond ik niet zo bijzonder, dus hertekende ik dat patroonstukje naar een luchtig ruchemouwtje, afgewerkt met een rolzoompje. Door die kunstgrepen verloor ik tijd, terwijl het eigenlijk helemaal geen moeilijk patroon is.

©Hanne Decock 171204 11

Eens het naaiwerk achter de rug, moest ik op zoek naar een feestelijke locatie. Thuis komen boom en versiering pas vlak voor kerst van de zolder, dus dat was geen optie…

©Hanne Decock 171204 03©Hanne Decock 171204 07©Hanne Decock 171204 15©Hanne Decock 171204 17

Voor de fotoshoot trok ik naar een heel bijzondere, maar altijd mooie locatie. Had je al geraden waar ik zo feestelijk stond te wezen? Jawel, Ikea Gent was zo lief fotografe Hanne en mij voor de shoot in de winkel toe te laten. Dankjewel Anke-van-Ikea, voor de leuke samenwerking!

©Hanne Decock 171204 05.jpg

Neem vooral ook een kijkje bij de andere party-animals, er zitten weer pareltjes tussen.

FlaflinkoFlexjeStofjesverslaafdMade for InkaAdiva StyleSewing à la carteJust DelphineSpoetniksels –  FrullemiekeTwo OwlettesDraadjesJust-Just10LarthVlijtig Liesje Knutseltwoohoo by Davinayjonis
WilwarincoutureKhadetjesNoxeema

Tot snel,
Lieve

Gelezen en goedgekeurd – naaitijdschrift La Maison Victor

Aan goede patronen heeft een naaister altijd nood. In mijn kast vind je dan ook een mengeling van losse- en PDF patronen, naast een hele rij naaitijdschriften. Ik naai nu zo’n twee-en-een-half jaar, en schrik ervan hoeveel ik er al verzamelde. Tijd om de tijdschriften eens kritisch te bekijken.

©Lieve Deduytschaever 171118 14

Twee jaar lang had ik een abonnement op La Maison Victor. Ik heb elk tijdschrift sinds december 2015, en bestelde daarnaast nog enkele eerdere edities online, op zoek naar specifieke patroontjes. Dit tijdschrift ken ik dan ook het beste.

©Lieve Deduytschaever 171118 19

LMV vind ik een heel mooi ‘naai- lees en kijktijdschrift’. De vormgeving is door de jaren heen wat veranderd, maar trouw aan de stijl is het boekje een mengeling van interessante artikels, mooie foto’s en leuke patroontjes.

In La Maison Victor vind je telkens een mix van patronen voor kinderen, mannen en vrouwen. Leuk als je een kroost hebt, minder interessant als je meestal enkel voor jezelf naait.

Ook beginnende naaisters kunnen per editie zeker een paar projectjes tot een goed eind brengen. LMV geeft het niveau duidelijk aan met huisjes, en staat bekend om de uitgebreide stap-voor-stap handleiding vol duidelijke tekeningen. De patroonbladen zijn vlot leesbaar en -niet te verwaarlozen- hebben een makkelijk hanteerbaar formaat.

Voor de dames beginnen de maten soms bij 30, wat voor mij heel leuk is, al tailleren de maten wel heel ruim. Ik moet meestal wel aanpassingen doen, ook al omdat er vaak wijdere modelletjes te vinden zijn bij LMV, en die stijl staat mij niet zo.

Er sluipen geregeld foutjes in de werkbeschrijvingen en soms ontbreken er patroondelen. De rechtzetting vind je op hun website, maar als je snel begint te naaien, ben je er aan voor de moeite. Daardoor raden heel wat naaileerkrachten af, met het tijdschrift aan de slag te gaan.

Ik maakte al heel veel leuke dingen uit La Maison Victor. Mijn Odette-hack ging intussen viral, maar ook de Hanna-, de Eden– en de Kyotojurk, alsook de Astertrui en de Kristyrok passeerden in verschillende versies de revue. Met de Rochajas waagde ik mij aan een iets moeilijker patroon, en maakte ik een vriendin gelukkig. En die lijst is bijlange niet volledig, want ook Tatiana en Margot showden prachtige creaties uit het tijdschrift op deze blog…

De laatste tijd merkte ik echter, dat ik in sommige edities mijn meug niet vond. Toch een beetje zonde van het geld…

Conclusie: ik blijf fan van het tijdschriften kijk steeds reikhalzend uit naar de nieuwe editie, maar vanaf nu koop ik het in de winkel nadat ik het eerst goed bekeken heb.

Wat vind jij van La Maison Victor?

Tot snel,
Lieve

Is naaien zoals fietsen?

Na een lange zending terug thuiskomen, geeft soms wat praktische problemen. Ik heb ongeveer al mijn paswoorden opnieuw aangevraagd, moest een halfuur zoeken naar mijn toegangskaart voor mijn werk, en wat is de pincode van mijn bankkaart ook alweer?

Soit, het feit dat ik een chaoot eerste klas ben en een geheugen heb als een zeef helpt waarschijnlijk niet. Maar die kleine vergetelheden maakten me bezorgd of ik nog de voorkant van een achterkant van mijn naaimachine zou herkennen. Naaien, verleer je dat feitelijk?

Er is maar één manier om er achter te komen, en dat is het eens testen. Ik heb snel mijn Marie van onder het stof gehaald, en het patroon van mijn eerste jurk erbij genomen. Gezien ons kikkerlandje vrij killig is, vooral na half jaar tropische temperaturen, wou ik nog een paar warme winterjurkjes produceren.

Om het mezelf wat makkelijker te maken gebruikte ik een patroontje dat ik al kende. Mijn eerste jurk, de Megan. Is wel wat symbolisch, mijn eerste jurk voor de tweede keer.

In mijn stoffendoos vond ik nog een geweven couponnetje van Marie Karo dat hier perfect voor was, en ik startte met naaien. Tot mijn grote opluchting (en verbazing) ging het erg goed. Patroondelen werden vlot aan elkaar gezet en zelfs op de juiste plaats, jawel!

De mouwen heb ik verlengd en ik heb ervoor gezorgd dat ze een beetje poften. Het kleedje is voor de rest erg sober en ik ben zot op pofmouwen. Geeft het iets extra girly.

Om toch nog een accentje te hebben in mijn Megan jurk, gebruikte ik een truc die ik van Lieve pikte 🙂 . De achterkant van de geweven stof heeft een mooie grijstint, dus als je die mouwen een beetje deftig omstikt, heb je onmiddellijk mooi afgewerkte mouwen met een leuk detail.

Achteraf gezien was deze jurk een van de vlotste projecten die ik al gedaan heb. Ik heb er mijn tijd voor genomen, en geprobeerd me enkel te focussen op het naaien, zonder dat ik dertig keer opsta om iets anders te doen. Dat heeft waarschijnlijk ook geholpen.

Besluit is dat ik het naaien niet verleerd ben. Integendeel, ik geniet er nog steeds van en heb weer heel wat ideetjes in mijn hoofd voor mijn volgende projecten. Lesson learned: een naaistop van zes maanden is geen ramp. De goesting blijft en eenmaal je de pedaal indrukt, ga je automatisch verder. Net zoals fietsen.

Tot schrijfs,

Margot

Wat als… afscheid nemen niet bestaat

Soms heb ik een beetje het gevoel dat ik mezelf herhaal. Patroontjes die ik een keer met plezier gemaakt heb, haal ik snel terug uit de kast voor een nieuw project. Ergens vind ik dat ook ecologisch verantwoord, want ik teken mijn patronen op het stevige plastiek van puinzakken… Het leuke aan zelf naaien is echter, dat je eindeloos met een patroon kan variëren, waardoor je eigenlijk nooit twee keer hetzelfde maakt.

Zoals jullie lazen in deze tekst, dwongen lichaam en geest mij een jaar geleden beter voor mezelf te zorgen. Ik wist dat rust levensnoodzakelijk was, maar dat het niet genoeg zou zijn. Om na deze episode steviger in het leven te staan, moest ik mezelf volledig resetten (ik noem het een grondige detox), en dat deed ik aan de hand van intensieve therapie.

Nu ik terug in het ‘echte leven’ stap, moet ik het team dat mij ondersteunde stilaan loslaten. Eén van hen is mij onderweg heel erg dierbaar geworden. Ingrid, mijn coach, stond naast me bij elke stap die ik gezet heb, en ik heb heel veel van haar geleerd. Al ben ik haar zielsdankbaar voor de steun, ook van Ingrid moet ik nu afscheid nemen. Lees verder “Wat als… afscheid nemen niet bestaat”

De Warmste Week: een knuffel voor Wendy

Op een ijskoude herfstdag vonden de Girls in Uniform elkaar in een huisje nabij Gent, met een hartverwarmend doel voor ogen: naaien voor de Warmste Week. We naaiden ‘een knuffel voor Wendy’, waarvan de opbrengst gaat naar Rozerood, een Limburgse vereniging  van en voor kankerpatiënten en hun naasten.

Een knuffel voor Wendy - affiche

Heidi -de drijvende kracht achter de actie- bezorgde ons de nodige stofjes, en dankzij de gulle giften van enkele buren en natuurlijk ook van de Girls zelf, hadden we voldoende materiaal om een hele familie uiltjes te voorschijn te toveren. Nog tot 13 december wonen de beestjes in Zwijnaarde, daarna verhuizen ze naar hun broertjes en zusjes bij Heidi in Zonhoven.

©Lieve Deduytschaever 171203 21

Zo’n uiltje kopen? Dat kan! Stuur ons een mailtje of neem contact op met Heidi. Een knuffeltje kost slechts 6 euro (excl. verzendkosten). Wil je een uniek exemplaar? Lees dan even verder…

Naast het warme gevoel dat we kregen omdat we naaiden voor het goede doel, was het ook superleuk elkaar nog eens te zien. Het was de eerste keer dat An en Tatiana elkaar in levende lijve ontmoetten, en ik had An ook in geen maanden gezien. Wat hebben we weer plezier gehad! Maar zelfs het gelach en getetter verstomde tijdens het naaien. De uiltjes vroegen toch wat concentratie…

De Girls zouden de Girls niet zijn, als we niet onze eigen twist zouden geven aan de knuffels. We maakten twee unieke exemplaren: eentje in het woodland uniform van de Belgische militairen, en eentje in de desertprint die wij dragen op missie in woenstijnlanden. Ja hoor, dat uniform heeft Margot zes maanden lang gedragen in Mali.

De militaire knuffels verkopen we aan de hoogste bieder. Wil ook jij zo’n uniek exemplaar? Reageer voor 10 december op dit bericht met een bod voor het kaki of beige uiltje. Let wel: als we elkaar niet in levende lijve ontmoeten, komen hier ook verzendkosten bij.

© Moors M - IMG_5196

Hopelijk kunnen wij dan een mooi bedrag schenken aan Rozerood!

Tot snel,
Lieve