Simply the best – Pippa jurk van Atelier Jupe

We kennen allemaal wel het probleem: je bent gek op een stofje maar kan niet beslissen wat je ermee moet maken. Toen ik in Marie Karo een donkerblauw viscose stofje met lurex zag, was ik direct verkocht. Maar wat maak je ervan? Nog een kleedje of toch eens een hemd? Het donkerblauwe stofje was zo soepelvallend dat ik vreesde dat een hemd iets teveel als een patattenzak rond mijn lijf zou hangen. Dus heb ik toch weer voor een jurk gekozen want daar kan je er niet voldoende van hebben. Toch?

Van Atelier Jupe had ik nog de Pippa jurk op de planning staan wat een erg simpel patroontje is maar na mijn naaidipje ben ik simpele stukken meer gaan appreciëren. Pippa bestaat enkel uit een voor- en achterpand, mouwen en beleg dus moeilijk had ik het mezelf niet gemaakt. Ik vond mijn stofje op zich al zo mooi dat ik het beter tot zijn recht laat komen met een basic patroon.

Lees verder “Simply the best – Pippa jurk van Atelier Jupe”

Een herfstcardigan voor de lente

Hoera… het is lente! Of nee, toch nog niet want het is weer beginnen sneeuwen… maar straks is er weer zon. In ons belgenlandje weet je nooit wat de meteorologische dag brengt. En dat maakt het maken van kledij soms makkelijk want zelfs een warme cardigan kan in de lente nog haar nut hebben. Ik heb een dubbel gevoel bij cardigans. Het is handig, je kan het lekker over een lichter kledingstuk dragen, maar ik vind dat ik er vaak uitzie als een seut of als een bomma.

Toch had ik het plan om mezelf in de winter te verwennen met een warm, gebreid, leuk stofje en om me toch aan een cardigan te wagen.

Lees verder “Een herfstcardigan voor de lente”

Overstag voor overslagjurk Savannah

Hoeveel zelfgemaakte kleedjes heb jij in je kast hangen? Ik durf ze niet te tellen, maar er zijn er al heel wat van onder mijn naaimachine gerold. Toegegeven, met wisselend succes en… het ene jurkje is het andere niet. Ik ben gek op nauwaansluitende kleedjes maar ze vormen een praktisch probleem op de fiets. Ik hou ervan om ook op koudere dagen een jurk aan te trekken, dus ik heb nood aan een hele resem van vormen met mouwen, nauwaansluitend , A-lijn, … noem maar op.

Maxijurken vind ik heerlijk, zolang ze maar geen tent zijn of te bohémien. Wat een geluk toen ik zag dat dat mijn favoriete stoffenwinkel Mare Karo nu ook met een eigen patroonlijn én stoffencollectie kwam, Atelier Jupe. Hun Savannahjurk trok meteen mijn aandacht. Een lange overslagjurk die vooraan korter is en mooi valt. Ideaal voor de herfst, maar met een paar laarzen en leuk jasje ook nog leuk voor de iets koudere dagen. De donkerblauwe bloemenviscose leek me ideaal voor Savannah. Fleurig genoeg en toch al in najaarsmodus.

Lees verder “Overstag voor overslagjurk Savannah”

Chloë top van Fibre Mood

Het begint een gewoonte te worden dat minstens één van de Girls meedoet aan de Fibre Mood Linkparty en ook deze 19de editie konden we niet aan ons laten voorbij gaan. Er waren deze keer heel wat jurken bij maar ik vond geen van hen bij me passen. Ik zat vertwijfeld te scrollen en me af te vragen of ik deze keer zou passen, maar de Chloë top bleef mijn aandacht trekken. Logisch, want het is een asymmetrische top en alles wat niet volledig recht moet zijn is mijn ding.

Bij de beschrijving stond er dat je de keuze had qua stof: ofwel ging je voor een soepelvallende stof, zoals viscose of satijn, zodat de top mooi naar beneden valt, ofwel ging je voor een wat stuggere stof die zorgde dat de top meer volume had. Chloë leek me een heel leuke luchtige top om te dragen bij zomerse temperaturen dus de stofkeuze was snel gemaakt. Bij Marie Karo vond ik een mooie gebloemde viscose die je zowel sportief als elegant kunt dragen en diezelfde avond plande ik om mijn stof te knippen. Ik was wel even verbaasd toen ik zag dat er 1m95 werd voorzien aan stof. Dat leek me wat veel voor mijn klein kledingmaatje en inderdaad, met 1m20 kwam ik toe. Ik besloot om de strik niet te maken dus dat scheelde wel een beetje, maar ik denk dat ik het er ook nog wel had uit kunnen puzzelen. Als je twijfelt of je hebt een duurder stofje op het oog, neem je patroonstukken mee naar de stoffenwinkel, dan ben je zeker.

Lees verder “Chloë top van Fibre Mood”

Paulette: to ruffle or not?

Als Fibre Mood online haar nieuwe patronen voorstelt, zijn de Girls altijd wat zenuwachtig. Welke pareltjes zitten er nu bij en wie neemt wat voor haar rekening?

Toen deze editie uitkwam, waren Lieve en ik allebei enthousiast over de mogelijkheden. De Mabel trui en de Paulette blouse zagen we beiden zeker zitten en ook die jumpsuit was een prachtig patroon. Maar we mogen maar een patroon kiezen dus na wat heen-en weer getwijfel ging Lieve voor de Mabel trui en koos ik de Paulette. Ik maak graag blouses maar de ruffles aan de voor-en achterkant deden me wat twijfelen. Ik heb altijd gezegd dat ik eens iets wil maken met ruffels en op het laatste moment haak ik steeds af, overtuigd dat het niks voor mij is.

Lees verder “Paulette: to ruffle or not?”

Pittige peplumjurk

Iets wat ik vaak maak zijn kleedjes. A-lijnen, wikkeljurken, strakke kleedjes… Maar je kent mij al hé.  Bij mij moet er steeds een hoek af zijn, dus ben ik altijd op zoek naar een volgend jurkje dat net iets anders is.

© Lieve Deduytschaever 180805 18

Lees verder “Pittige peplumjurk”

Is naaien zoals fietsen?

Na een lange zending terug thuiskomen, geeft soms wat praktische problemen. Ik heb ongeveer al mijn paswoorden opnieuw aangevraagd, moest een halfuur zoeken naar mijn toegangskaart voor mijn werk, en wat is de pincode van mijn bankkaart ook alweer?

Soit, het feit dat ik een chaoot eerste klas ben en een geheugen heb als een zeef helpt waarschijnlijk niet. Maar die kleine vergetelheden maakten me bezorgd of ik nog de voorkant van een achterkant van mijn naaimachine zou herkennen. Naaien, verleer je dat feitelijk?

Er is maar één manier om er achter te komen, en dat is het eens testen. Ik heb snel mijn Marie van onder het stof gehaald, en het patroon van mijn eerste jurk erbij genomen. Gezien ons kikkerlandje vrij killig is, vooral na half jaar tropische temperaturen, wou ik nog een paar warme winterjurkjes produceren.

Om het mezelf wat makkelijker te maken gebruikte ik een patroontje dat ik al kende. Mijn eerste jurk, de Megan. Is wel wat symbolisch, mijn eerste jurk voor de tweede keer.

In mijn stoffendoos vond ik nog een geweven couponnetje van Marie Karo dat hier perfect voor was, en ik startte met naaien. Tot mijn grote opluchting (en verbazing) ging het erg goed. Patroondelen werden vlot aan elkaar gezet en zelfs op de juiste plaats, jawel!

De mouwen heb ik verlengd en ik heb ervoor gezorgd dat ze een beetje poften. Het kleedje is voor de rest erg sober en ik ben zot op pofmouwen. Geeft het iets extra girly.

Om toch nog een accentje te hebben in mijn Megan jurk, gebruikte ik een truc die ik van Lieve pikte 🙂 . De achterkant van de geweven stof heeft een mooie grijstint, dus als je die mouwen een beetje deftig omstikt, heb je onmiddellijk mooi afgewerkte mouwen met een leuk detail.

Achteraf gezien was deze jurk een van de vlotste projecten die ik al gedaan heb. Ik heb er mijn tijd voor genomen, en geprobeerd me enkel te focussen op het naaien, zonder dat ik dertig keer opsta om iets anders te doen. Dat heeft waarschijnlijk ook geholpen.

Besluit is dat ik het naaien niet verleerd ben. Integendeel, ik geniet er nog steeds van en heb weer heel wat ideetjes in mijn hoofd voor mijn volgende projecten. Lesson learned: een naaistop van zes maanden is geen ramp. De goesting blijft en eenmaal je de pedaal indrukt, ga je automatisch verder. Net zoals fietsen.

Tot schrijfs,

Margot

Bertero: stof in een harnas

Wat als je een stofje wilt bewerken, dat zo fragiel is, dat je denkt dat het uit elkaar valt als je het vastpakt? Wel, dan verstevig je dat gewoon door er interlining op te strijken. Bertero is zo een interlining van Italiaanse makelij, die je gewoon, net als vlieseline, op de slechte kant van de stof strijkt.

Cote 100%Het zorgt ervoor, dat je stof niet uitrekt, rafelt of vervormt, net als vlieseline. Het grootste verschil is, dat het je stof niet stijver maakt. Het is gewoon een zachte stof, je die je erover plakt met je strijkijzer. De stof is handelbaarder, en een groot voordeel: het is ook makkelijker om je patroondelen uit te knippen, als je ze met Bertero hebt behandeld.

Je kan de interlining gewoon ook terug verwijderen, als je voorzichtig trekt. Of er in laten, het ziet er gewoon uit als een witte geweven structuur.

Ik ben alvast fan maar je vindt het niet overal. Ik kocht het om mijn Jacky jasje te verstevigen bij Marie Karo in Mechelen.

Heb jij het al eens gebruikt? Laat het me weten wat je ervan vindt.

Tot schrijfs,

Margot

Jacky Jasje

Iedereen heeft wel een stijlicoon waar ze naar opkijkt. Bij mij staat Jackie Kennedy hoog op het lijstje. Haar jurken en jasjes… zalig! Het was dan ook normaal, dat het patroon Jacky van La Maison Victor me onmiddellijk aansprak.

Bij Marie Karo vond ik een jaar geleden een Chanel stofje waarbij er lintjes door de stof geweven zijn. Ik wist: dit wordt mijn Jacky. Het stofje was snel gekocht, maar lag uiteindelijk een jaar in mijn stoffendoos, voordat ik de schroom overwon om er ook effectief aan te beginnen. Zoals iedereen die een mooi stofje koopt, beginnen de twijfels te knagen voordat je je schaar er durft in te zetten. Is dit wel een goed patroon? Kan ik de technieken wel, heb ik alles goed uitgeknipt? Vooral omdat mijn materiaal ruw geweven is, was ik bang dat het uit elkaar zou vallen als ik het bewerkte. Of dat mijn naaivoetje tussen de linten en draden zou blijven haken.

Cote 100%

Moeder Spruyt van Marie Karo gaf me een gouden tip: met grof geweven stof werken, is een makkie als je er Bertero over strijkt. Dat doen we dus. Een uurtje op mijn knieën op de tegelvloer, met mijn strijkijzer naast me en voila, een veel makkelijker te verwerken stofje.

De Jackie is een makkelijk patroontje, maar ik maakte wel een uitschuiver, omdat ik dacht dat je de mouwen moest inknippen, terwijl je er eigenlijk gewoon een neep in moest zetten. Ik vergat ook bijna mijn beleg met vlieseline te beplakken, maar kon dat op de laatste minuut rechtzetten.

Het resultaat is een jasje dat je met vanalles kan combineren. Het is niet getailleerd, maar de zijpanden zorgen voor een vrouwelijke vorm. Het mooiste aan een grof geweven stof, is dat de randen van je jasje wat rafelen. Ik heb de randjes wel gezigzagd met een lichtroze garen, zodat het niet opvalt. Anders zouden de rafels na een tijdje niet meer modieus maar armoedig aandoen.

Om het af te maken, naaide ik er het donkerblauwe lint op, langs de mouwen en de voorpanden. Met de hand (eerste keer dat ik iets met de hand naai en ben er vrij trots op). Om te zorgen dat die uiteinden niet begonnen te rafelen, schroeide ik ze dicht met een aansteker.  Mijn restjes stof vond ik te mooi om weg te doen, maar ze zijn te klein om er nog iets van te maken. Bij Marie Karo liet ik er sierknoopjes mee maken, om mijn mouwen nog wat te pimpen.

Weer een nieuwe aanwinst in mijn zelfmaak-garderobe. Dit wordt een favorietje. Hoe kan het ook anders… het is een Jacky.

Met dank aan mijn fotografe van dienst, Laura de La Colline

Tot schrijfs,

Margot