Begin april werd mijn grootmoeder -92 jaar jong- ziek en begon ze aan haar laatste reis. Al begreep iedereen dat het tijd was, dat ons memeetje terugkeek op een lang leven vol geluk -maar ook met veel verdriet- en dat ze blij was dat ze nu mocht gaan… toch was het afscheid heel erg zwaar.
Als oudste kleinkind heb ik een leven vol mooie herinneringen aan mijn meme. Haar liefde voor mij, voor heel haar familie, haar glinsterende ogen, haar deugnieterij, haar levensvreugde, die zal ik altijd bij mij dragen. Al zag ik ze niet zo vaak meer de laatste jaren, nu ze er niet meer is, mis ik haar vreselijk.
Net als de rest van de familie mocht ik in haar huisje gaan kijken wat ik als herinnering aan haar wilde meenemen. In de zetel lag een beige-met-bruin Ikea dekentje. Het leek mij de perfecte basis voor een trui of een vestje, dus ik nam het mee naar huis.
Het dekentje was grof geweven en heel soepel. Ik besloot een Jacky vestje van La Maison Victor te maken, maar vond het wel nogal slap en doorzichtig voor dat doel. Een voering zou het wat meer body geven en ook de afwerking zou mooier zijn. Ik ben namelijk niet zo’n fan van een beleg…
Bij De Stoffenknop vond ik een leuke viscose-tricot die, ondanks de stijlbreuk, toch perfect bij het dekentje paste. Ik kocht meteen wat extra, want het leek mij leuk het vestje te combineren met een jurk. Het pailettenlint voor de afwerking van de randen kocht ik bij Mertens Mercerie.
Op zich is het Jacky vestje heel makkelijk te maken. Het patroon is niet ingewikkeld en de beschrijving van LMV is uitgebreid. Ik moest wel even nadenken hoe ik de voering zou aanpakken, maar met wat opzoekingswerk bleek ook dat niet zo moeilijk. Ik nam twee centimeter in aan de rugnaad omdat het vestje toch wat losjes om mijn lijf hing, maar voor de rest was de pasvorm heel goed.
Het naaien was wel vrij emotioneel… Naast mijn naaimachine staat een foto en het rouwkaartje van mijn meme. Bovendien beeldde ik mij in dat haar geur nog in het dekentje hing, ook al had ik het gewassen. Ik was bang het mis zou gaan met het jasje en ik zo het dekentje zou verpesten. Maar gelukkig liep alles min of meer zoals het moest.
Alleen bleek mijn eerste idee juist: het dekentje is niet zo geschikt voor een vestje. Zelfs met voering valt het te slap. Ik had het volledig moeten verstevigen… Ik ging dus op zoek naar een leuk haakje, zodat ik het vestje dicht kan doen en het niet zo vormeloos open valt. Mertens Mercerie heeft een groot assortiment leuke sluitinkjes en daar vond ik mijn gading.
Met de rest van de viscose maakte ik de Lina jurk van La Maison Victor. Ik twijfelde of het wel een goed model was voor mij, omdat het nogal recht leek en ik zo al vrij weinig vrouwelijke vormen heb. Maar wie niet waagt…
Dit wordt deze zomer zeker en vast mijn lievelingsjurkje! De combinatie van de print en de stofkwaliteit maken het een uit-de-wasmachine-op-de-kapstok-en-weer-aan jurk.
Ook de combinatie met de Jacky vest werkt, al ben ik misschien eerder fan van een combinatie vest-top-broek.
Wat denken jullie?
Lieve meme, het verdriet om je vertrek zal nog heel lang blijven nazinderen… Maar dankzij de gesprekken over jou met de familie, dankzij jouw nalatenschap in zoveel kleine dingen, zal je altijd dicht bij mij blijven. Ik hou van jou, memeetje… met heel mijn hart.
Tot snel,
Lieve
Het zorgt ervoor, dat je stof niet uitrekt, rafelt of vervormt, net als vlieseline. Het grootste verschil is, dat het je stof niet stijver maakt. Het is gewoon een zachte stof, je die je erover plakt met je strijkijzer. De stof is handelbaarder, en een groot voordeel: het is ook makkelijker om je patroondelen uit te knippen, als je ze met Bertero hebt behandeld.
Girls in Uniform 