Iedereen heeft wel een stijlicoon waar ze naar opkijkt. Bij mij staat Jackie Kennedy hoog op het lijstje. Haar jurken en jasjes… zalig! Het was dan ook normaal, dat het patroon Jacky van La Maison Victor me onmiddellijk aansprak.

Bij Marie Karo vond ik een jaar geleden een Chanel stofje waarbij er lintjes door de stof geweven zijn. Ik wist: dit wordt mijn Jacky. Het stofje was snel gekocht, maar lag uiteindelijk een jaar in mijn stoffendoos, voordat ik de schroom overwon om er ook effectief aan te beginnen. Zoals iedereen die een mooi stofje koopt, beginnen de twijfels te knagen voordat je je schaar er durft in te zetten. Is dit wel een goed patroon? Kan ik de technieken wel, heb ik alles goed uitgeknipt? Vooral omdat mijn materiaal ruw geweven is, was ik bang dat het uit elkaar zou vallen als ik het bewerkte. Of dat mijn naaivoetje tussen de linten en draden zou blijven haken.

Moeder Spruyt van Marie Karo gaf me een gouden tip: met grof geweven stof werken, is een makkie als je er Bertero over strijkt. Dat doen we dus. Een uurtje op mijn knieën op de tegelvloer, met mijn strijkijzer naast me en voila, een veel makkelijker te verwerken stofje.

De Jackie is een makkelijk patroontje, maar ik maakte wel een uitschuiver, omdat ik dacht dat je de mouwen moest inknippen, terwijl je er eigenlijk gewoon een neep in moest zetten. Ik vergat ook bijna mijn beleg met vlieseline te beplakken, maar kon dat op de laatste minuut rechtzetten.

Het resultaat is een jasje dat je met vanalles kan combineren. Het is niet getailleerd, maar de zijpanden zorgen voor een vrouwelijke vorm. Het mooiste aan een grof geweven stof, is dat de randen van je jasje wat rafelen. Ik heb de randjes wel gezigzagd met een lichtroze garen, zodat het niet opvalt. Anders zouden de rafels na een tijdje niet meer modieus maar armoedig aandoen.

Cote 100%

Cote 100%

Om het af te maken, naaide ik er het donkerblauwe lint op, langs de mouwen en de voorpanden. Met de hand (eerste keer dat ik iets met de hand naai en ben er vrij trots op). Om te zorgen dat die uiteinden niet begonnen te rafelen, schroeide ik ze dicht met een aansteker.  Mijn restjes stof vond ik te mooi om weg te doen, maar ze zijn te klein om er nog iets van te maken. Bij Marie Karo liet ik er sierknoopjes mee maken, om mijn mouwen nog wat te pimpen.

Weer een nieuwe aanwinst in mijn zelfmaak-garderobe. Dit wordt een favorietje. Hoe kan het ook anders… het is een Jacky.

Met dank aan mijn fotografe van dienst, Laura de La Colline

Tot schrijfs,

Margot