Pfff… winter. Totaal geen fan van dit seizoen. Ik denk niet aan vrolijke sneeuwvlokjes en wintersport. Winter is voor mij weinig daglicht en koude, vochtige lucht waar geen zonnestraal doorgeraakt. Mocht het dan nog een seizoen zijn zijn met een staalblauwe hemel en temperaturen die de Nederlanders hun Elfstedentocht doen plannen. Maar nee, in België staat winter synoniem voor grijze dagen waar regen en mist elkaar opvolgen. Beurk…
Toen ik de tweede editie van Fibre Mood in mijn handen kreeg, viel mijn oog meteen op de Kamille-jurk. Eindelijk een jurk die aan al mijn wensen voldeed! Zalige snit die de rondingen op de juiste plaatsen accentueert en de andere verdoezelt. Het stofje vond ik al snel bij Toverstof: een mooie petrolkleurige fluweel. Niet geheel toevallig maakte ik mijn Blanche tijdens de workshop van Katrienette ook in een petrolkleurig stofje, ik had toen al een soort ‘stof-pairing’ in mijn hoofd.
Ik ben een tassenmadam. Mijn allereerste naaisel was een omkeerbare tas, en sinsdien ben ik nooit meer gestopt met tassen maken. Je zou denken dat ik er vroeg of laat wel genoeg van had… maar neen, mijn passie voor tassen naaien wordt enkel groter!
Natuurlijk wordt die passie ook gevoed door de talloze tassenpatroontjes die ik overal zie. Eind vorig jaar kwam er nog een prachtig nieuw tassenboek op de markt. Nog voor ik ‘Mijn Tas II’ cadeau kreeg van mijn lieve schoonzusje en haar ventje, maakte ik al de Oscar rugzak voor mijn petekind Wolf. Daar stopte het echter niet bij: van zodra ik even tijd had, ging ik aan de slag met de Renée II.
Net als alle andere tassen in het boek komt de Renée ook in twee versies: een eenvoudig model met lederen riemen, en een wat specialer model dat door de plaatsing van de schouderriem steeds een andere driehoekige flap heeft. Op Renée II werd ik verliefd, de andere spreekt mij net iets minder aan.
Een paar maand geleden deed ik een (mis)koopje op het lokale Stoffencircus. Ik viel als een blok voor een lap zetelstof in een leuke blauw-grijze tint, in het idee dat zoiets ideaal zou zijn voor mijn Blanche. Doordat de stof al op voorhand gewatteerd is, viel dat plan echter in het water, en de lap lag al een tijdje stof te vangen op ons logeerbed. Voor de Renée is ze echter ideaal: de tas wordt verstevigd met vlieseline, dus die stap kon ik meteen overslaan.
In mijn restjesbak vond ik een mooie grijze structuurstof van Ikea die ik ooit gebruikte om stoelen te stofferen. Bij nader inzien is ze wat stijf om als voering te dienen en de rits botst telkens tegen de hogere stukjes stof, maar het geeft wel een speciaal effect. Het reepje zwarte canvas voor de riem kreeg ik van een Lieve naamgenote. De mooie lederen riemen, de rivetten en de rest van de fournituren bestelde ik bij Kbas.
Al ziet de Renée er niet ‘simpel’ uit door de mooie details, er is echt niets moeilijks aan het naaiproces. In wezen is het gewoon een grote ritstas met aan de zijkanten lusjes en D-ringen die nadien de vorm bepalen. Ik beperkte deze keer ook de aanpassingen en toevoegingen tot een paar opgestikte zakjes in de voering. De tas was dan ook na enkele uurtjes klaar.
Door haar grote volume dat je makkelijk een stuk kleiner maakt, gewoon door de flap om te vouwen, is de Renée II multifunctioneel. Ze kan dus geregeld met mij op stap: voor een uitje met vriendinnen, om te gaan shoppen, om naaispulletjes in te vervoeren of gewoon naar het werk.
Hoe vaker ik er naar kijk, hoe leuker ik deze tas vind. Wat denk jij ervan?
Tot snel,
Lieve
Het is alweer een tijdje geleden sinds ik mee kon doen aan een patroontest. Weinig tijd, andere prioriteiten en heel veel tassen genaaid de laatste maanden, verder moet je het niet zoeken. Toen ik echter een oproep zag van Designer Stitch om mee te doen aan de tweede testronde van de JoJo twijfelde ik geen seconde.
De JoJo is een oversized patroon waarmee je alle kanten uit kan. Je kan variëren met rolkragen, ronde- en V-halzen, een watervalhals of een kap, vier lengtes, een trui, tuniek, een jurk met aangeknipte rok of een jurk met een bloezend bovenstuk en kokerrok, je kiest tussen drie mouwlengtes en twee verschillende polsboorden… kortom: met dat ene patroon kan je je hele kleerkast vullen. Lees verder “JoJo jo!”
Valentijn, het feest van de liefde. Al vinden heel wat mensen het te commercieel, voor mij is het elk jaar weer een gezellige periode. Hartjes overal, koppels die hand in hand over straat lopen, stelletjes die voor een keer de GSM van tafel vegen om romantisch samen te dineren… Mooi toch?
Onze bib in Mechelen heeft een hart voor naaisters. Je kan er in alle rust verschillende naaitijdschriften doorbladeren en er je patronen overnemen.
Sinds een jaartje hebben de bibmensen de lat nog een beetje hoger gelegd en er een twist aan gegeven: naast de hedendaagse zelfmaakmode kan je ook de retro toer opgaan met patronen uit de jaren ’50 tot ’80.
Ik geef het grif toe: ik ben een ijdeltuit. Zonder make-up ga ik zelden de deur uit en ik beslis meestal de avond voordien al wat ik de volgende dag ga aandoen, want anders sta ik te lang te twijfelen voor de spiegel. Ik besteed aandacht aan mijn kapsel, nagels en juwelen, en mijn handtas en schoenen zijn afgestemd op de kleuren van mijn kledij. Het zal niet altijd even goed lukken, maar ik doe toch mijn best om alles samen te laten passen.
Dat ik fan ben van de Blou patronen, is algemeen geweten. In mijn kast hangen een Celeste, een Maya, twee Cobalts en twee Herons.
Dat het nu wat stiller is op het Blou front, heeft alles te maken met de professionele activiteiten van de twee dames achter de schermen. Druk op het werk, minder tijd om te ontwerpen. In afwachting van hun nieuwe patroontjes, ging ik nogmaals aan de slag met de Heron.
Op zich heb ik nog niets moeten veranderen aan het patroon, want mijn truien zitten perfect. Maar ik ben een echte koukakker en in de winter zie je mij dan ook constant rondlopen met sjaaltjes of hoge kragen. Ik besloot de Heron te hacken om hem winterproof te maken. Lees verder “Een winterse Heron hack”
Girls in Uniform 