Dat ik fan ben van de Blou patronen, is algemeen geweten. In mijn kast hangen een Celeste, een Maya, twee Cobalts en twee Herons.
Dat het nu wat stiller is op het Blou front, heeft alles te maken met de professionele activiteiten van de twee dames achter de schermen. Druk op het werk, minder tijd om te ontwerpen. In afwachting van hun nieuwe patroontjes, ging ik nogmaals aan de slag met de Heron.
Op zich heb ik nog niets moeten veranderen aan het patroon, want mijn truien zitten perfect. Maar ik ben een echte koukakker en in de winter zie je mij dan ook constant rondlopen met sjaaltjes of hoge kragen. Ik besloot de Heron te hacken om hem winterproof te maken. Continue reading “Een winterse Heron hack”→
De Celeste is een stijlvolle jurk waarmee je alle kanten uit kan. Je kan kiezen tussen een model met wijde of kokerrok, met of zonder mouwen. Ook met de ruguitsnijding kan je verschillende kanten uit: sexy diep of iets minder uitgesneden… Zo maak je vier verschillende jurken met het patroon.
Zoals we het gewend zijn van Blou is de pasvorm perfect. Ik hou van het matensysteem. Geen gepruts met confectiematen, je kiest puur op basis van je maten, genummerd vanaf 1 tot en met 7.
De uitgebreide fotohandleiding loodst je vlotjes door het hele proces heen. Val je net tussen twee maten in of moet je het kleedje in de lengte aanpassen? Ook dat leggen de dames je stap voor stap uit.
Omdat ik tegenwoordig in mijn nieuwe functie in ‘burgerkledij’ aan het werk mag, koos ik voor een geklede versie met de super leuke mouwtjes, een bescheiden ruguitsnijding en een heerlijke zwierrok tot net op de knie.
Eerlijk gezegd was ik een beetje bang voor een paar stappen in het naaiproces. Voor de voering koos Blou een soort ‘rolsysteem’ dat ik nog nooit gebruikt had. Nadien hoorde ik dat het de ‘burrito methode’ heet. Op de testerspagina schreeuwde ik mijn drempelvrees bijna uit, maar de andere testers garandeerden mij dat het zichzelf uitwijst.
En inderdaad, aan de hand van de foto’s in de handleiding was het een fluitje van een cent. Waarom ik er zo’n schrik voor had? Nu heb ik daar geen idee meer van. Het systeem zorgt voor een naadloze voering, die nergens naar boven komt piepen (tenzij je raar op de grond gaat zitten, zoals je kan zien).
Ik ben absoluut geen fan van een beleg, dus is deze manier van voeren mij op het lijf geschreven. Een mooie afwerking binnenin geeft je naaiwerk een professionele finish. Prachtig gewoon!
Het is een indrukwekkende muurschildering die, raar maar waar, qua kleuren perfect bij mijn jurk past. Of is het andersom 😉 ?
In eerste instantie was ik niet zo enthousiast over mijn jurk. De combinatie van stof en model deden mij twijfelen of het wel iets voor mij was. Maar mijn ventje bracht de jurk zo mooi in beeld, dat ik nu helemaal mee ben in het verhaal. Deze zomer zul je mij nog vaak in de Celeste zien flaneren!
Van zodra ik de eerste pentekening van de Heron zag, was ik verkocht. De dames achter Blou weten altijd precies wat ik mooi vind, en ik ben er dan ook altijd als de kippen bij om mij kandidaat te stellen voor de testgroep. Mijn eerste Heron werd meteen mijn favoriete truitje!
Alleen… ik kan het niet laten patroontjes een beetje naar mijn humeur en zin van dat moment aan te passen. Ik maak dan ook zelden iets exact zoals de ontwerper het bedoelde.
Wat een leuk stofje: vanuit elke hoek ziet het er anders uit, de kleuren veranderen, er verschijnen vormen die je niet eerder zag, de accenten verleggen zich… Het maakte mij wel een beetje bang voor het resultaat, want vraagt zo’n stof nu om een strak of een los model?
De stof heeft een heel leuke rand en een prachtige gladde binnenkant, wat mij deed fantaseren over de mogelijkheden.
Laat de Heron zich nu perfect lenen voor dat soort improvisatie!
Ik verving de paspel uit het originele ontwerp door de rand van de stof en liet die terugkomen in de mouwboord. Om het geheel niet té druk te maken, verving ik de pofmouwen door een recht model. Soms is te veel ook echt te veel, toch?
Voor eenieder die aan de slag wil met velours een goede raad: gebruik nooit binnenkant op binnenkant! De bovenkant van dit truitje is namelijk gedubbeld en de gladde binnenkanten leiden echt hun eigen leven.
Vreselijk lastig om te naaien (honderden speldjes en nog schuiven!), maar ook eens alle stukken aan elkaar, blijft het bovenstuk schuiven.
Over het eindresultaat zijn de meningen verdeeld. De testgroep van Blou was niet eensgezind, en ook Sanne was niet zeker wat ze ervan moest vinden… Maar ik ben overtuigd en dus ging ik met mijn ventje (die niet bij de fans van het truitje hoort) op stap voor een fotoshoot.
Dit is dus een heuse test voor mij… wat vinden jullie ervan? Is het draagbaar of stop ik het beter weg in een donker hoekje van mijn kleerkast?
Als blogger krijg ik af en toe de kans nieuwe patroontjes te testen. Spannend telkens weer, want je weet niet in hoeverre het patroon al afgewerkt is. Het zou dus kunnen dat je er werk, tijd en stof insteekt, en het patroontje helemaal niet uitvalt zoals het zou moeten. De bedoeling is dan ook dat je meedenkt in het proces, en zowel de beschrijving als het patroon met een kritisch oog bekijkt, zodat het patroon en de beschrijving perfect in orde zijn van zodra het in verkoop gaat. Meestal verschilt de testversie dus nog wat van het uiteindelijke resultaat.
Het is nu de derde keer dat ik mag testen voor Blou, een jong bedrijfje met twee dynamische en creatieve drijvende krachten: An en Catherine. Hun eerste patroontje was de Cobalt, waarvan ik meteen twee versies naaide. Daarna volgde de Maya-jurk, waar ik een leuke herfstversie van maakte.
Nu is het dus tijd voor hun tweede truitje: de Heron. Mijn ervaring leert me dat de dames heel goed voorbereid aan de testfase beginnen. Ik maakte mij dus helemaal geen zorgen….
De Heron is een aansluitend, getailleerd model met boothals en met tal van mogelijkheden om je trui te personaliseren, zoals een contrasterende pas met of zonder rushes, of een rugsplit met een knoopje.
Eyecatchers zijn de opvallende pofmouwtjes, maar je kan er nog heel wat leuke details aan toevoegen, zodat geen enkel truitje lijkt op dat van een andere naaister.
Kies je voor een model in een of meerdere kleuren? Met of zonder paspel? Split achteraan of liever niet? Een wijde boothals of toch liever iets smaller dankzij de kleine schouderstukjes? Met de Heron kan je alle kanten uit.
Welke optie je ook kiest: de rijkelijk geïllustreerde handleiding loodst je er vlotjes doorheen. Ook beginnende naaisters kunnen er dus mee aan de slag, hoe leuk is dat?
Van mijn muntkleurige Cobalt had ik nog een metertje stof liggen. Meer dan genoeg om te gebruken in een tweekleurige Heron. Ik besloot geen enkele uitdaging uit de weg te gaan. Bovenstuk en mouwen maakte ik in een iets donkerder groene gebreide viscose en tussen de verschillende kleuren werkte ik (bij gebrek aan de juiste kleur paspel) met een donkerblauwe rekbare glitterbiais, die ik liet terugkomen in de mouwen.
Alle stofjes kocht ik bij de Stoffenknop, waar ik ook samen met Chantal de ‘combinatieknoop’ doorhakte. Want je weet nooit écht hoe iets gaat uitdraaien, toch?
Nog voor de trui afgewerkt was, had ik mijn hart al verloren aan dit model. Ik hou van de pasvorm die ervoor zorgt dat mijn beperkte vrouwelijke vormen er op hun voordeligst uitkomen.
Ik ben fan van de lange mouwen en van het leuke glittertje in stof en paspel. De kleuren staan mij heel goed en roepen een instant lente-gevoel op.
Bovendien past hij perfect bij de Kristy rok die ik eerder maakte bij de Cobalt. Maar ook op een donkerblauwe jeans schittert de Heron.
Wil je zelf ook aan de slag met dit fantastische patroon? Surf dan als de bliksem naar de shop van Blou. Nog tot en met dinsdag koop je de Heron met 15% korting!
Een paar maand geleden stuitte ik per toeval op de Cobalt sweater, het allereerste patroontje van Blou. Ik mocht meedoen met de lanceringstour, en maakte al snel een tweede exemplaar. Wat een heerlijk, veelzijdig patroontje! Toen de meiden van Blou een oproep deden om hun tweede patroon te testen, stelde ik mij dus zonder aarzelen kandidaat.
Het Maya-patroon is er opnieuw eentje waar je alle kanten mee op kunt. Een top met lange of aangeknipte mouwen, een A-lijn jurkje, of eentje met een kokerrok. Voor de mama’s (in spé) is er zelfs een zwangerschaps- en borstvoedingsversie van dit patroon!
Omdat ik al een wikkeljurkje met uitlopende rok heb (het haalde de blog nog niet), koos ik voor het exemplaar met driekwart mouwen en rechte rok.
Al had ik er alle vertrouwen in dat Blou weer een toppertje gemaakt had, het was en bleef een test. Ik ging dus op zoek naar een soepel, betaalbaar tricootje. Dat vond ik in de koopjeshoek van de Stoffenknop in Merelbeke. Helemaal buiten mijn comfortzone, maar liefde op het eerste gezicht! Toch liep ik eerst nog drie keer de winkel rond, voor ik het kocht.
De test verliep heel vlot. Net als bij de Cobalt, zijn er verschillende printmogelijkheden voor dit PDF patroon. Ik koos voor de A0-versie met naadwaarde. De handleiding is opnieuw heel overzichtelijk, en zo geraakte ik zonder problemen aan het einde van de rit.
Wat ben ik blij met mijn Maya-jurk! Het kleedje in viscose-tricot zit zalig. De kraag, de overslag en plooitjes in de taille maken het een heel vrouwelijk en elegant model, en de stof geeft het nét dat beetje extra. Ik ben zeker dat er niemand op de hele wereld rondloopt met deze jurk.
PS: Voor de gelegenheid ging ik op stap met een ‘nieuwe’ fotograaf. Hanne en ik kwamen met elkaar in contact dankzij de handige burenapp Hoplr, en zij maakte deze prachtige foto’s van mij. Meer werk van Hanne vind je op haar site.
Nu Flaflinko de hele maand Belgische ontwerpers, patronen en stofjes in de spotlights zette, wordt deze ‘Let’s sti(c)k together’ het orgelpunt van haar campagne.
Onze opdracht: kies een Belgisch patroon dat je nog nooit maakte, of hack een gebruikt patroon.
Toeval wil dat ik onlangs mocht meedoen met de blogtour van de nieuwe Cobalt, een patroontje van Blou, en dat het patroon heel veelzijdig is. Ik hoefde het dus niet te hacken, maar koos een versie die ik nog niet eerder maakte.
Met deze herfsttemperaturen ging ik voor een sweater met bescheiden V-rug en driekwart mouwen. Manchetten zijn niet zo mijn ding, dus koos ik voor een simpele afwerking met grijze glitterboordstof aan de mouwtjes. Het muntgroene glitterstofje had ik al meer dan een jaar liggen; hoog tijd dus dat ik ermee aan de slag ging.
Enkele weken geleden kreeg ik een schitterend tricootje van De Stoffengalerij. Mijn lange rok werd meteen mijn favorietje, en ik had nog een mooi stuk stof over. Het muntgroene van de sweater past perfect bij de print van de stof, dus maakte ik de Kristy rok van La Maison Victor. Ja, die naaide ik al eerder in zwarte kant, maar nu koos ik voor de ongevoerde versie tot net boven de knie. Toch weer even anders…
Zo kan ik nu de straat op in een op en top Belgische outfit. Hopelijk ben ik op die manier geslaagd in de uitdaging van Marjolein.
Marjolein zaait nog steeds cadeautjes in het rond. Op haar blog geeft ze drie prijzen weg: het boek ‘Stof voor Durf-Het-Zelvers’, het boek ‘200 rokken en broeken’ en een cadeaubon ter waarde van 30 euro van Mon Depot.
Wil je ook een kijkje nemen bij de vele andere dames? Dat kan!
Toeval wil dat ik onlangs mocht meedoen met de blogtour van de nieuwe 
