Maand: september 2017

De voorloper van de webshop

Gepubliceerd op door Girls in Uniform4 reacties

Heb je je ooit al afgevraagd hoe onze naaiende voorouders begin vorige eeuw hun stoffen en fournituren uitkozen, zonder hun huis te verlaten? Webshops bestonden nog niet, en toch slaagden de dames erin om de juiste materialen in huis te halen.

Hoe dan? Wel, ik vond deze zomer in de bibliotheek van mijn overleden vader een interessant boekje uit 1911. Het bleek de catalogus te zijn van ‘le grand magasin du printemps’, een van de beroemste modewinkels van Parijs uit het begin van de twintigste eeuw. De flagshipstore ‘le Printemps’ bestaat trouwens nog steeds op de Boulevard Hausmann te Parijs.

Deze catalogus trok mijn aandacht om verschillende redenen. Hij staat vol stoffen, naaibenodigdheden en (half-afgewerkte) confectiestukken, volgens de mode van 1911-1912, en geeft ons een heel goed beeld over de wijze waarop er gewinkeld werd in deze tijd.

De catalogus opent met een uitzonderlijk aanbod stoffen in uitverkoop. De stoffen zijn in kleine stukjes in de catalogus gelijmd, zodat je als naaister meteen een idee kreeg van de ‘look-and-feel’ van deze stof. Daarna krijg je een lijst met stoffen die tot onze verbeelding spreken. Aangezien de foto nog niet algemeen ingeburgerd was, moest de naaister voortgaan op de beschrijving: crêpe Antoinette, Surah Ecossais, velours côte de cheval, serge anglaise,… Ik veronderstel dat de meeste naaisters toen deze termen wel kenden, maar ik voel me hier helemaal verloren. De meeste stoffen hebben trouwens een breedte tussen 0,50 m en 1m10, een stukje smaller dan nu. Verder in de catalogus staan ook huiden te koop van buidelrat, astrakan (schaap), stinkdier en … kat!

Halverwege de catalogus staan de naaibenodigdheden. Ik herken een heleboel getekende voorwerpen die wij ook vandaag terugvinden in de naaiwinkels: kleermakerskrijt, allerlei soorten linten, patroonradars, naaigaren, drukknoppen, ogen en haakjes, etc. Daarnaast ook enkele opmerkelijke voorwerpen zoals de armpads (tegen transpiratie – de automatische wasmachine bestond nog niet), sokkenophouders (elastiek en stretchstoffen bestonden nog niet) en rubberband om de kraag op te houden.

Alles kon per post besteld worden en werd gratis verzonden vanaf 25 Franse francs. De betalingen gebeurden per cheque. Dit betekende dus enkele weken wachten op dat nieuwe stofje.

Dus dames, als we volgende keer iets bestellen in een webshop, en menen dat het niet snel genoeg gaat, bedenk dan dat onze voorouders veel meer geduld moesten uitoefenen om dat geweldige stofje in handen te krijgen!

Tot schrijfs,
Tatiana

 

 

Getest en goedgekeurd: de Cobalt sweater (mét kortingscode)

Gepubliceerd op door Girls in Uniform25 reacties

Toen ik voor het eerst een foto van de Cobalt sweater van Blou zag passeren op Instagram, viel ik uit de lucht… Wat een mooie trui, en ik had er nog nooit van gehoord! Ik nam contact op met de mensen van Blou, en mocht meteen aansluiten bij de lanceringstour van hun allereerste patroontje. Wat een eer!

cobalt_manual_front-600x600

Zelf zou ik het niet mooier kunnen omschrijven, dus ik pik de tekst van hun site: “Cobalt is een heel veelzijdig patroon, met verschillende opties: je kan kiezen tussen een lange of een driekwart-mouw, tussen een bescheiden of een diepere uitsnijding, tussen een V-rug of Y-rug, en tussen omgezoomde mouwen of mouwen met een contrasterende manchet”. Je kunt er dus echt alle kanten mee uit. Bovendien kan je er zowel een t-shirt als een sweater of trui mee maken.

© Moors M - IMG_4472

Het leuke is, dat je dit PDF patroon helemaal naar jouw zin kan aanpassen. Je kiest tussen een A0 en een A4 afdruk (die je dan aan elkaar moet kleven), en kan zelfs kiezen of je het mét of zonder naadwaarde print. Ik ging voor de A0 met naadwaarde, zo hoef ik die al niet meer bij te tekenen op mijn patroon. Handig toch!

© Moors M - IMG_4500

In mijn stoffendoos lag al heel lang een zwierig zilverkeurig tricotje -gekocht bij Toverstof– te wachten op het geschikte project. Te licht voor een truitje, te zwaar voor een t-shirt, leek dit patroon mij ideaal.

© Moors M - IMG_4525© Moors M - IMG_4534© Moors M - IMG_4513

Ik naaide boordjes in dezelfde stof om de elegante Y-hals op de rug af te werken. De draadrichting van de boordjes ligt dwars op die van de rest van de trui, waardoor het licht anders breekt op de stof. Dat maakt het kleurverschil subtiel aanwezig, en zo’n chique stofje heeft niet veel tralala nodig om tot haar recht te komen. Ik koos voor lange mouwen, maar die kan ik makkelijk oprollen tot een driekwart lengte. Zo kan ik het makkelijk aanpassen naargelang de gelegenheid.

cobalt_handleiding-600x600

Het lag zeker niet aan de mooi geïllustreerde handleiding, die mij vlot doorheen het proces leidde, maar het was niet evident alles mooi af te werken De stof leidde haar eigen leven. Na een paar uur zuchten en steunen ben ik wel superblij met het resultaat. Ook mijn ventje is fan, en dat gebeurt niet veel!

© Moors M - IMG_4541

Zin gekregen om zelf aan de slag te gaan met dit prachtige patroon? Je koopt het tijdens de lanceringstour met 15% korting! De code TOUR0917COBALT is geldig tot en met woensdag 4 oktober. Niet twijfelen dus!

© Moors M - IMG_4449

Wil je meer Cobalts zien? Neem dan deze week een kijkje bij:

Tot snel,
Lieve

PS: Foto’s van Michael Moors 😘

 

Met de moed der wanhoop

Gepubliceerd op door Girls in Uniform26 reacties

Dagelijks scroll ik op Facebook, instagram en Pinterest langs prachtige creaties van naaisters overal ter wereld. Op de foto’s geen enkel schoonheidsfoutje, enkel blije gezichten. Af en toe stelt een van die dames wel eens een kritische vraag over haar naaisel. “Maakt het mij niet te dik?” “Vinden jullie dit draagbaar?” Ja, anderen twijfelen ook wel eens aan zichzelf. En toch. Als ik in mijn naaikamertje zit, lijkt het wel alsof ik de enige ben die zo zit te sukkelen om tot een aanvaardbaar resultaat te komen.

Theo voorblad

Zo ook de laatste dagen. Na maanden twijfel overwon ik eindelijk mijn drempelvrees, tekende ik het patroontje van dat leuke Theo-for-men hemd, en knipte ik met de nodige schroom de patroondelen uit de stof. Ik was blij, want eens die eerste stappen gezet, komt het resultaat meestal snel in zicht. Niet zo deze keer.

Is dit project vervloekt? Zo lijkt het wel. De maten van de man in kwestie nam ik een paar maand geleden al. Drempelvrees, weet je wel? Ik volgde mooi de richtlijnen van het patroon, die me vertelden dat het hemd ontworpen is voor een man van 1.76 m. Laat mijn neefje nu net iets groter zijn. Ik verlengde dus braaf alle panden met vier centimeter. Het leek wel een jurkje, zo lang werd het. Ik vroeg mijn neef dus om een passend hemd binnen te steken, zodat ik wat houvast had, los van de cijfertjes.

sewing-1229711

Terwijl hij er dan toch was, hield ik meteen het afgewerkte achterpand tegen zijn rug. Tiens… was dat niet een beetje te smal? “Ik ben wat bijgekomen”, beaamde mijn neef. Maar zoveel toch niet??? Waarschijnlijk heb ik gewoon verkeerd gemeten, dat zou wel kunnen. Ik haalde snel de rugnepen terug uit, met onuitwisbare gaatjes als gevolg. Wassen en strijken brachten gelukkig soelaas, van de nepen is niets meer te zien.

©Lieve Deduytschaever 170908 01

Maar mijn gesukkel ging verder, bij elke stap die ik zette. Hoe moet dat met die twee rugpanden, zodat de naden onzichtbaar zijn? Drie keer opnieuw beginnen gaf mij niet het nodige inzicht. Er een nachtje over slapen gelukkig wel. Op naar de volgende stap. De voorbereiding van de zoom. Ook daar stikte ik verschillende keren mis, tot ik het helder zag. Ok, vol goede moed op naar de kraag. Die staander daar onder, wat is dàt voor een uitvinding zeg? Tja, je kan het al raden… Keer op keer moest ik opnieuw meten, spelden en stikken. En toen het geheel op mijn hemd zat… ging het wéér mis. Grrrrrrr. Zou ik er niet beter even mee ophouden?

Maar dan komt mijn koppig kantje naar boven. Al had ik geregeld zin om dat ding door het raam te gooien, kon ik wel huilen van frustratie en was mijn geduld uitgeput, ik wilde per sé nog de mouwen erin krijgen. Tja… dat had ik nu beter niet meer gedaan. Had ik nu stof te veel aan die mouwkop? Waar kwamen die lelijke plooien vandaan?

©Lieve Deduytschaever 170908 02

Uiteindelijk heb ik mijn plan getrokken. Want ja, dàt kan ik goed. Maar nu de bijgeknipte mouwen (sorry Sharon!) erin zitten, ben ik uitgeput.

Ik kijk niet uit naar morgen… want dan staan de manchetten en de Amerikaanse mouwsplit op het programma. Alweer nieuwe technieken… Och ja, misschien verras ik mezelf wel met mijn handigheid. Of gooi ik de boel alsnog uit het raam. Ik weet het niet…

©Lieve Deduytschaever 170908 05

Eén ding weet ik wel: met de moed der wanhoop kom ik er wel!

Tot snel,
Lieve

Gevoerde stropkes

Gepubliceerd op door Girls in Uniform5 reacties

Mijn ventje is een echte waterrat. Als wij op reis zijn, zit ik meestal een boekje te lezen aan het zwembad, en speur ik het water af tot ik een donker kopke boven water zie verschijnen. Mijn ventje zie ik enkel, als hij uit het water komt om iets te drinken, of als we gaan eten.

sea-717487

Zelf ben ik niet zo’n held als het op koud water aankomt. Meestal waag ik mij stap voor stap de trap van het zwembad af, tot het water aan mijn buik komt. Da’s dan het moment dat ik huiverend terugvlucht naar mijn warm plekje op de stoel. Michael vindt dat telkens weer hilarisch. Hij is pas helemaal in zijn element, als we ergens op een pier zitten, vanwaar hij kan snorkelen in zee. Visjes kijken…

©Lieve Deduytschaever 170912 20

Tijdens mijn laatste poging tot snorkelen kreeg ik meer zout water binnen, dan dat ik iets zag onder de waterlijn. Laten we die herinnering dus maar snel vergeten… Toch heb ik mij voorgenomen mijn liefste op de volgende reis tegemoet te komen in zijn passie. Vol goede moed heb ik – net als hij – een snorkel gekocht. Met een stofje dat Margot mij toestuurde vanuit Mali, maakte ik een stropzakje om het ‘onding’ in stijl mee te nemen naar het strand. Ik voerde het met een simpel wit katoentje. Voor Michael geen kleurtjes, maar een zwart zakje, assorti met zijn snorkelset, wit gevoerd.

©Lieve Deduytschaever 170912 09©Lieve Deduytschaever 170912 17©Lieve Deduytschaever 170912 04©Lieve Deduytschaever 170912 18

Benieuwd hoe ik het gemaakt heb? Scrol snel verder naar de fototutorial!

Tot snel,
Lieve

Tutorial gevoerd stropzakje

©Lieve Deduytschaever 170912 27
Meet de lengte en breedte die je nodig hebt voor het zakje, plus 1 cm naadwaarde langs elke zijde. Knip twee maal de buitenstof, twee maal de binnenstof (voering), en twee maal het bovenstukje (breedte van je zakje * 8 cm – dit wordt de tunnel). Knip een stukje koord van drie keer de breedte van je zakje, en een schuivertje waarmee je het zakje stropt.
©Lieve Deduytschaever 170912 28
Stik op 1 cm van de rand, goede op goede kant, drie zijden van binnen- en buitenstof dicht. Laat de bovenkant open. Knip de onderste hoekjes schuin af tot vlak tegen het stiksel.
©Lieve Deduytschaever 170912 29
Leg het bovenstukje met de goede kanten op elkaar, en stik op 1 cm van de rand. Strijk de naadwaarde open.
©Lieve Deduytschaever 170912 30
Stik de naadwaarde langs beide kanten van de naad vast. Zo blijven die flapjes straks mooi op de plaats, als je er met het touwtje moet passeren.
©Lieve Deduytschaever 170912 31
Doe hetzelfde aan de andere rand van het bovenstukje.
©Lieve Deduytschaever 170912 32
Vouw en strijk het bovenstukje dubbel. Duid met kleermakerskrijt een horizontale lijn aan op 1 cm van de bovenrand, en markeer het midden. Daarna meet je langs links en rechts 1 cm af. Dat is waar je ringetjes komen. Verstevig het stukje langs de binnenkant met vlieseline of kleefkatoen.
©Lieve Deduytschaever 170912 33
Plooi het bovenstukje terug open. Gebruik een tang of hulpstukje om de ringetjes stevig in de stof te duwen.
©Lieve Deduytschaever 170912 34
Draai de binnenstof met de goede kant naar buiten. Speld het bovenstukje op de binnenstof, met de ringetjes naar boven en de zijnaden mooi op elkaar. Laat een keergat van 10 cm. Geef een hulpstiksel op 0,5 cm van de rand, zo blijft alles straks mooi op z’n plaats.
©Lieve Deduytschaever 170912 35
Schuif de binnenstof in de buitenstof, met de goede kanten op elkaar. Speld vast en stik door alle lagen heen op 1 cm van de bovenrand. Laat het keergat van ongeveer 10 cm open.
©Lieve Deduytschaever 170912 36
Trek de stoffen door het keergat en duw de voering in de buitenstof. Steek de hoekjes in elkaar.
©Lieve Deduytschaever 170912 37
Steek een veiligheidsspeld door je touwtje, en schuif het geheel, langs het keergat, door de tunnel bovenaan. Steek vervolgens de beide uiteinden door de ringetjes.
©Lieve Deduytschaever 170912 23
Bij het zakje van Michael was de stof te fijn om met ringetjes te werken. Ik koos ervoor om hier de zijnaad een stukje open te maken en het touwtje daardoor naar buiten te laten komen. Maak dan op een cm van boven- en onderrand een dwarsstikel. Zo voorkom je dat de naad verder open gaat.
©Lieve Deduytschaever 170912 38
Plaats het schuivertje over het touw en leg een of twee knoopjes in de uiteinden, zodat het touw er niet terug door schiet. Speld het keergat dicht.
©Lieve Deduytschaever 170912 39
Stik op enkele mm van de rand alles door. Zo sluit je ook het keergat.
©Lieve Deduytschaever 170912 40
Klaar is je gevoerde zakje!

©Lieve Deduytschaever 170912 21

Gelezen en goedgekeurd: Het handboek ‘Kleding Maken’

Gepubliceerd op door Girls in Uniform2 reacties

‘t Is weer lang geleden sinds we nog eens naailectuur bespraken. Dat komt omdat de meesten onder ons dezelfde boeken gebruiken. Het handboek ‘Naaitechnieken’ had Lieve al eens besproken, ik heb er een tweede versie van liggen: het handboek ‘Kleding Maken’. Van dezelfde reeks, maar met de insteek dat het toegespitst is op –hoe raad je het– kleding maken. Ik heb de beide boeken nu in mijn kast staan, een vergelijkende studie drong zich dus op.

20170327_112625

Wat lees je zo allemaal in het boek? Er worden bepaalde naaitechnieken herhaald, maar het grootste verschil is, dat ze je patronen geven van een basic jurk, -broek, -blazer en -bloes, en ze je uitleggen hoe je hierop varianten kunt maken. De patronen kun je ofwel downloaden van Internet en uitprinten, of overtekenen en vergroten op patroonpapier.

20170327_114428

Verder is er ook nog een hoofdstuk over aanpassingen, hoe je een kledingstuk wat kunt pimpen, en nog een hoofdstuk over reparaties.

Ik had eerst dit boek gekocht om mezelf daarna met kerst te trakteren op het eerste handboek, en ik vind deze versie iets minder nuttig als het ‘Basishandboek Naaitechnieken’. Er zijn bepaalde technieken en zelfs hoofdstukken die helemaal dezelfde zijn in beide boeken, maar in ‘Naaitechnieken’ wordt dit iets beter en uitgebreider uitgelegd. Het grote verschil tussen beide zijn de patronen, maar als je een paar naaitijdschriften in huis hebt, heb je minstens evenveel keuze in broeken, rokjes, hemdjes en jasjes.

Dus, voor zij die twijfelen tussen deze en het boek ‘Naaitechnieken’, zou ik voor het laatste gaan. Diegenen die twijfelen of dit een mooie aanvulling is op boekencollectie: ik vind eerlijk gezegd van niet. Maar als je deze hebt, dan zijn de meeste naaitechnieken hier ook wel in uitgelegd, en is het geen slecht naslagwerk. Het is op dezelfde manier opgebouwd als de voorganger, dus met veel uitleg en stap voor stap duidelijke foto’s. Ook bij de reparaties en aanpassingen zitten wel nuttige dingen. Maar zoals gezegd: ik ben eerder fan van de rode variant.

20170327_112543

Ken je deze? Vind je het een goed boek? Laat het me weten!

Tot schrijfs,

Margot

Rock chick – jasje gepimpt

Gepubliceerd op door Girls in Uniform16 reacties

Heb jij ook zo’n kledingstuk, waar je zo van houdt, dat je het draagt tot het bijna letterlijk uit elkaar valt? Zo heeft ook Jess, een echte rock chick, een onverbrekelijke band met haar zwarte jasje. Ze draagt het al jaren, en kon er zelfs geen afscheid van nemen toen het helemaal versleten was.

Ooit was het een tof jasje, daar kan ik niet omheen. Jess staat er ook supergoed mee. Maar mijn creatief brein schoot meteen in overdrive toen ik de schade zag. Wat kon ik doen, opdat ze de levensduur van haar jasje nog wat zou kunnen verlengen?

©Lieve Deduytschaever 170822 03

Eerst dacht ik eraan, de losse stukjes terug op hun plaats te lijmen… maar dat zou een onoogelijke puzzel geworden zijn. Toen ik het jasje aan een nader onderzoek onderwierp, had ik een aha-erlebnis: waarom die losse vellen er niet helemaal aftrekken, en er een stukje zwarte kant over naaien? Toevallig had ik nog voldoende over van mijn projectjes tijdens de kantmaand.

(Nvdr: Doet mij eraan denken, dat ik die prachtige rok eigenlijk nog maar één keer gedragen heb. Daar moet ik dringend iets aan doen!)

©Lieve Deduytschaever 170822 09

Ik ken mijn limieten, en probeerde het jasje niet uit elkaar te halen. De stiksels zijn dus zichtbaar aan de binnenkant van het jasje, door de voering heen. Maar… wat een transformatie! Stiekem ben ik wel fier op mijn werk.

En Jess? Die ziet er superknap uit in haar ‘designer jasje’.

©Lieve Deduytschaever 170828 02

Tot snel,
Lieve

Trotse toiletzak

Gepubliceerd op door Girls in Uniform3 reacties

Ik kreeg enkele maanden geleden van mijn moeder een vijftal meters pauwenstof. Deze stof was in de jaren ’70 een gordijn in onze olijfgroene badkamer. De stof heeft ondertussen vier verhuizen (weliswaar in dozen) overleefd, en ziet er nog steeds picobello uit: een stille getuige van oerdegelijke kwaliteit. Om mijn moeder toch een stukje verleden mee te geven op haar reis naar haar nieuwe heimat Roemenië, besloot ik een mooie toiletzak te maken met de stof die ze al zovele jaren had gekoesterd.

Ik gebruikte hiervoor een fantastische tutorial van Handmade Mieke. De stappen zijn heel erg duidelijk uitgelegd en het resultaat ziet er echt mooi uit. Ik naaide een grotere toiletzak met een voorvak en een binnenzakje. Om zeker te zijn dat de binnen- en buitenstof  bestand zou zijn tegen uitlopende verzorgingsproducten, behandelde ik deze met ‘HG waterdicht voor textiel’.

En of mijn moeder blij was met haar verrassing! Vlak voor ik deze zomer op reis vertrok naar mijn ouders in Roemenië, vroeg ze me om dezelfde toiletzak nog eens te maken en mee te brengen. Geen probleem want stof genoeg. Groot was echter mijn verbazing, toen mijn moeder mij vertelde dat het eigenlijk een cadeautje was voor zichzelf. Ze was het originele exemplaar immers verloren onderweg naar huis, maar durfde mij dat niet onmiddellijk opbiechten. De gelukkige vinder is nu wel een unieke toilettas rijker!

 

PS: Ik gebruikte hetzelfde patroon om de toilettas voor Margot in Mali te maken, weliswaar in een iets kleinere versie. Hiervoor recycleerde ik een hemd in desertstof uit de Stock Americain, met de nodige leuke accenten op de binnenstof.

Hebben jullie ook al eens een toilettas gemaakt? Ik ben nog op zoek naar een goed mannenmodel, dus tips zijn steeds welkom!

Tot schrijfs,
Tatiana

 

 

 

Rompertjes te geef

Gepubliceerd op door Girls in Uniform5 reacties

Het lijkt wel alsof er in mijn omgeving weer een babyboom aan de gang is. Zwangere kennissen, pas bevallen aangetrouwde nichtjes… Oh, wat zijn die kleintjes toch schattig! Voorlopig hoef ik niet ver te zoeken voor een geboortecadeautje. Een tijdje geleden maakte ik een schattig rompertje voor een klein indiaantje, en dat patroontje (Burda Kids 9384) bestaat in verschillende uitvoeringen.

©Lieve Deduytschaever 170812 27

Met een bevalling en een babybezoek in het vooruitzicht, kroop ik achter mijn naaimachine. Het kleine meisje werd enkele maanden geleden al geboren, dus maakte ik maatje 86 met een restje van een fleurige zomerjurk. Hoe schattig! Ik zou meteen een meisje willen ‘maken’ om dit aan te zien. Ik vermoed echter dat mijn ventje niet zal willen meewerken 😉. Ik liet het zakje op de borst weg, en koos voor kaki in boorstof en kamsnaps. Zo krijgt het girly rompertje toch weer iets stoers.

Geen idee wat de baby-op-komst zal worden. Ik ken mama’s stijl ook niet zo goed, en vond niet meteen een ‘veilig’ stofje in mijn restjesbak. Tot nu toe heb ik vooral voor de neefjes in de familie, of voor mezelf genaaid, en de stofjes zijn dan ook erg jongensachtig of net het tegenovergestelde. Bij de Stoffenknop vond ik een superschattig Disney stofje in een grijs-blauw met zwart. Tenzij het zo’n meisje-meisje wordt, vind ik het pakje wel unisex. Deze keer koos ik voor het model zonder beentjes, in maatje 68. Oei, dat klinkt vreemd. Bon, je begrijpt wel wat ik bedoel. Zwarte boordstof en ijzeren drukknopen maakten het geheel af.

Tja, ik smelt helemaal wanneer ik de kruippakjes zie liggen. Hopelijk zijn de mama’s er ook blij mee.

©Lieve Deduytschaever 170812 22

Zou jij blij zijn met zo’n cadeautje?

Tot snel,
Lieve