Het laatste jaar was niet makkelijk voor mij… Gelukkig kan ik steeds rekenen op een netwerk van mensen die mij steunen. Twee dames die mij dit jaar heel dierbaar geworden zijn, zijn twee ex-bazinnen. Zij stonden voor me klaar met raad en daad, en ik mocht hen op elk moment van de dag lastigvallen. Ze waren er op leuke en minder leuke momenten. Dat verdient een warme dankjewel!
“Kaur Threads?” hoor ik je vragen. Inderdaad, deze designer is nog totaal onbekend, maar binnen haar testersgroep niet onbemind. Ik reageerde op een oproep in een internationale tassengroep en daar had ik nog geen seconde spijt van!
De Haley Wristlet is een eerste en gratis patroontje van de 26-jarige Sandeep, het talent achter Kaur Threads. Zijn komt uit Punjab in India en woont momenteel in de Verenigde Arablische Emiraten. De Haley Wristlet is een leuk ritstasje met een ritsvak in het voorpand (of het achterpand, het is maar hoe je het zelf bekijkt) en een klein vakje binnenin. Door de aangekoppelde polsband kan je het gebruiken als avondtasje of klein handtasje overdag. Perfect in alle eenvoud!
Het patroon stond al een hele tijd op mijn to do lijst, maar omdat ik niet goed wist welke look ik de Traverse Bag van Noodlehead wilde geven, maakte ik er niet meteen werk van. Tot ik bij Minerva op deze prachtige heavy canvas van Art Gallery stuitte. Het was een instant crush: de mooie crèmekleur gecombineerd met prachtige goud- en bruintinten, samen met de zware kwaliteit van de canvas, vroeg om een stijlvol patroontje. De puzzel viel in elkaar!
Ik ben steeds een beetje huiverachtig om met anderstalige patronen aan de slag te gaan. Mijn ‘dagelijks Engels’ is best ok, maar naaitermen, dat is toch andere koek. Gelukkig hoefde ik mij nergens zorgen om te maken. Ik kreeg voor kerst het E-book ‘Naaien met Engelstalige patronen’ van Katrienette, dat ik naast me legde als naslagwerk. Bovendien is het patroon zelf ook super duidelijk geïllustreerd zodat je het zelfs bijna zonder de tekst te lezen stap voor stap kan volgen.
Al krijg ik niet zo vaak ‘bestellingen’, als iemand uit mijn omgeving me vraagt om iets op maat te maken, zeg ik zelden neen. Voor mezelf heb ik nu stilaan wel genoeg tassen, dus ik ben altijd blij als ik mijn hobby kan uitvoeren ‘op kosten van een ander’. Het is een win-win situatie: ik kan lekker naaien en aan de prijs van het materiaal heeft die ander een mooie tas. In dit geval vroeg mijn collega me of ik een laptoptas kon maken voor haar nieuwe Dell computer. Met de Kuoria van Hansedelli in mijn achterhoofd zei ik volmondig ja!
Collegaatje ‘K’ wist goed wat ze wilde: een combinatie van zwart, roze en bloemen. In het begin zag ik dat niet volledig goed komen, want haar smaak ligt buiten mijn comfortzone. Maar in overleg met Mieke van Kbas kwamen we tot drie stoffen die heel mooi samen kleurden: zwart kunstleer voor de basis, roze kurkleer als accent en een fleurige canvas van Pieke Wieke als eyecatcher in en op de tas. Daarnaast koos ‘K’ voor ritsen op rol met roze-gouden tandjes en voor roze tassenband. Ook de nodige verstevigingen kocht collega ‘K’ bij Kbas.
Lees verder “Rozig geluk – Kuoria van Hansedelli”
Ik heb een nieuwe crush, ik kan niet stoppen met ernaar te kijken en ermee te showen. Indien niet in gebruik, hangt hij zelfs aan de muur als decoratie…. Voor alle duidelijkheid, het betreft niet mijn man, noch een derde partij maar wel een geweldige laptoptas. En niet zo maar eentje. Een exemplaar dat de ontwerpster van de Stinger, Girl in uniform Lieve, dan ook nog eens zelf voor mij heeft gemaakt. Geef toe, een mooier cadeautje kan je toch niet krijgen!
Onlangs vroeg vriendin en medeblogster Margot me hoeveel tassen en tasjes ik al gemaakt had in de jaren dat ik naai. Ik moet eerlijk toegeven dat ik er geen flauw idee van heb… wel weet ik dat ik altijd wel weer een reden vind om een tasje te maken. Want het is toch zo leuk!!!
In dit geval had ik een stokoud gekocht tasje, door en door versleten, dat ik overal mee naartoe neem als ik geen grote tas nodig heb. Het kunstleer begint af te brokkelen, dus het werd hoog tijd om dat tasje te vervangen. Ik vind de grootte en vorm zo leuk, dat ik besloot het tasje na te maken. Met de eenvoudige vormen en afgeronde hoeken leek het mij een fluitje van een cent…
In mijn ogen zijn handgemaakte cadeautjes meestal de beste… Elke gelegenheid die ik krijg om zelf een cadeau te maken, grijp ik dan ook gretig aan. Voor kerst hadden we dit jaar opnieuw naampjes getrokken. Mijn ventje mocht een geschenk uitzoeken voor mijn vader, die aangaf dat hij wel een leuke ‘sporttas’ kon gebruiken. Mijn ouders logeren voor hun werk geregeld in een B&B, de tas zou daarvoor dienen. En ja hoor, mijn ventje vond het goed dat ik de tas maakte. Joepie!
Michael en ik hebben gelukkig nog meerdere grootouders. Michael’s oma woont een stukje over de grens in Nederland en – zeker onder deze omstandigheden – we zien elkaar niet zo vaak als we zouden willen. Toch proberen we haar met een kleine attentie, zoals een kaartje, een telefoontje of een bloemetje, geregeld te laten zien dat we haar niet vergeten.
Toen mijn schoonmoeder vertelde dat de shopper van oma door en door versleten was, vond ik het hoog tijd om voor haar een mooie Stinger (een gratis patroontje van Girls in Uniform) te maken. De tas is ruim genoeg voor haar boodschappen en elegant genoeg om stijlvol mee over straat te lopen. Want oma is een fiere vrouw!
Lees verder “Een Stinger voor oma”
Er zijn zo van die patroontje die je al heel lang liggen hebt, maar waar je om de één of andere reden niet toe komt. Je hebt geen tijd, het patroon ligt niet binnen oog- en handbereik of je denkt dat het te moeilijk is.
De Geo-Bag van Patty Doo, nochtans een gratis patroon, is er zo eentje. Ik had het patroon minstens twee jaar geleden afgedrukt, maar toen ik eraan wilde beginnen bleek mijn Duits zwaar ontoereikend te zijn. Ik legde het opzij, maar bleef bewonderend kijken naar de exemplaren die ik op de social media zag passeren.
Een tijdje geleden maakte ik een ‘dreamcathertas’ voor Michael’s Bomma Indiaan. Ze was jarig en kreeg van ons een heel persoonlijk cadeautje. Bomma koestert de tas die in de living hangt, waar iedereen ze kan zien. Als ze boodschappen doet, loopt ze er fier mee op straat.
Het mooiste compliment dat een tassenmadam zoals ik kan krijgen, is dat mensen een creatie zo mooi vinden dat ze er zelf ook eentje willen. Mijn schoonmoeder Yvonne ‘bestelde’ nog dezelfde dag een exemplaar voor zichzelf. Mijn ventje en ik wisten dus wat te geven voor haar verjaardag.
Girls in Uniform 