Hoewel ik meestal voor mezelf naai, is het wel leuk om eens iets te in elkaar te steken voor iemand anders. Alleen wordt de druk er niet minder op, want hoe weet je zeker dat je keuze qua stof en patroon ook voor hen een geslaagde missie was? En wat met de kleine foutjes die in je naaisel kruipen? Om nog maar te zwijgen over hoe je kunt nakijken of alles wel goed zal passen. Kortom: dikke stress!
Maar toch, iets maken voor een ander geeft veel voldoening. Ik ben echter kieskeurig wie ik met mijn cadeautjes blij maak. Broerlief is een geliefkoosd slachtoffer: het moet stevig in elkaar zitten en functioneel zijn. Dat er eens een stiksel wat scheef zit, daar maakt broer zich geen zorgen over.
