Sporten doe ik het liefste in stijl. Ik ben een heuse koukleum. Zelfs als ik intensief sport, krijg ik het zelden te warm. Van zodra ik weer stilval, heb ik het koud. Een leuke sweater komt dus zowel bij de opwarming als bij de cool down goed van pas.
Ik had begin dit jaar een leuk sweaterstofje gekocht bij Studio Sanne, en gebruikte dezelfde boord (van De Stoffenknop) als bij mijn glitter Aster. Een beetje glamour in sportkledij kan nooit kwaad, toch?
Van mijn zus kreeg ik ‘I love sweaters’ cadeau. Laat het nu typisch ik zijn… maar ik vond de mannen- en kinderpatronen veel leuker dan die voor de vrouwen. De Jesi meisjessweater leek mij wel tof. Vooral de aparte kraag en de leuke paspelzakken spraken mij aan.
De maattabel vertelde mij dat ik in kindermaatje 170 pas, dus ik besloot het erop te wagen. Ik nam de Aster van LMV erbij als referentie, deed er in de lengte 7 cm bij en ook de mouwen verlengde ik een stukje.
Margot had mij gewaarschuwd dat een paspelzak een heuse uitdaging was. Kwam er nog eens bij dat het patroon mij wel heel breed leek. Ik durfde het er dus niet op te wagen de zakken er in te stikken als eerste stap. Ik vreesde al dat de aanpassing in de lengte niet de enige zou zijn.
Ik besloot de hele trui eerst in elkaar te steken en pas op het einde de zakken erin te stikken. Het zou mij iets minder bewegingsvrijheid geven, maar zo ben ik tenminste zeker dat de zakken op de juiste plek zitten.
Gelukkig pakte ik het op die manier aan! De trui hing echt als een zak rond mijn lijf. Ik besloot hem wat te versmallen en te tailleren, en maakte ook de mouwen minder breed.
De asymetrische kraag vond ik niet zo mooi, dus ik verschoof alles zodat de overslag middenvoor zit. Ik zette ze er ook licht rekkend in, zoals boordstof, waardoor de kraag wat meer aansluit dan in het originele ontwerp.
De koordjes die ik erin wilde steken liet ik weg: mijn ventje was geen fan en ik zou de grote kraag toch omplooien. Daardoor had ik nogal weinig plaats voor de touwtjes en het zou er misschien een beetje vreemd uitzien.
De laatste stap was de meest beangstigende. Toen de trui volledig klaar was, moest ik erin gaan knippen om de paspelzakken te maken. Gaat het op dat moment mis, dan kan ik het hele kledingstuk weggooien… Ik bespaarde deze keer dus niet op proeflapjes en probeerde het vier keer met twee verschillende technieken voor ik op de trui aan het werk ging. Bleek dat nog eens tien keer moeilijker te zijn wegens gebrek aan ‘werkruimte’. Maar ik bracht het gelukkig tot een acceptabel einde.
Wat denk je, kan ik hiermee stijlvol naar de gym?
Tot snel,
Lieve
Girls in Uniform 