Categorie: Geen categorie

Een jaar of zes geleden breide ik aan een hels tempo truien voor iedereen om me heen. Voor mezelf breide ik niet zo vaak, omdat ik meestal buiten de maattabel val en je bij een trui nog weinig kan aanpassen aan het einde van de rit. Daarom stapte ik over op naaien, met het gekende gevolg… Toch kriebelde het sinds eind vorig jaar om er op nieuw mijn breinaalden boven te halen.

Na een eerst trui voor mezelf, die al snel weggegeven werd omdat de pasvorm weer niet was wat ik wilde, en een superleuke muts-met-kabels, besloot ik mij te wagen aan rondbreien. Het voordeel van rondbreien is dat je met de kraag begint en naar de onderkant toe werkt. Eens de armsgaten voorbij, kan je de trui dus passen en eventueel versmallen of verbreden. Er stond een supermooi patroon in de La Maison Victor (de Anker trui), maar ik durfde mij er bij gebrek aan ervaring niet aan te wagen. Net toen ik mijn idee weer wilde opbergen, zag ik – wonder boven wonder – een bericht van Creasis passeren.

Mijn zus verjaarde half augustus en dat kon ik niet onopgemerkt voorbij laten gaan. De Alice die ik haar cadeau deed, passeerde al eerder op de blog. Die gaf ik haar eigenlijk een paar weken te vroeg. Ze vertrok namelijk op reis en ik zag haar al langs rustieke paadjes en historische lanen flaneren met haar tas. Bovendien heb ik weinig geduld en popelde ik om haar cadeautje af te geven.

Natuurlijk kon ik niet met lege handen aankomen op haar verjaardagsfeestje. Ik had nog wat materialen over van de Alice waar ik mee aan de slag kon. De tas is prachtig, daar kan ik niet omheen, maar door de vorm is er weinig ruimte om vakjes en ritsen te verwerken in het patroon.

Lees verder “Een restjesgeschenk” →

Het is alsof de mensen achter La Maison Victor mijn gedachten kunnen lezen… Een tijdje geleden kocht ik bij de Stoffenknop een prachtige warme en zachte gebreide viscose voor een trui. Ik viel als een blok voor kleur en textuur, maar twijfelde nadien of een hele trui in dat zachte blauw niet te saai zou zijn. Ik kocht bij Toverstof een bijpassende structuurtricot en sloeg in mijn hoofd aan het puzzelen.

De Fenna uit de meest recente La Maison Victor deed mijn hart sneller slaan, maar het aantal patroondelen remde mijn enthousiasme een beetje af. Hoe meer leuke voorbeelden ik online zag passeren, hoe meer zin ik echter kreeg ermee aan de slag te gaan.

Ik besloot mij te beperken tot twee blauwtinten, verzamelde al mijn moed, en begon het patroon uit te tekenen en de stof te knippen. Daar was ik toch een paar uur zoet mee, dus wachtte ik tot het volgende vrije moment om te beginnen naaien.

Eerlijk? Het is een heel gepuzzel, maar toen ik al die stukjes naadloos in elkaar zag passen, werd ik daar heel blij van.

De Fenna is een echte sweater en valt dus ruim, wat mij niet flatteert. Ik nam de zijkanten vier centimeter in en versmalde ook de mouwen met twee centimeter.

De modellen uit LMV vallen vaak ook kort uit, dus maakte ik de trui drie centimeter langer. Nu komt de boord mooi over mijn broekrand, lekker warm in de winter.

De wijde halsopening vond ik ook niet zo handig in het koude seizoen, dus tekende ik anderhalve centimeter naadwaarde en naaide ik een boordje aan de hals.

Het was geen snel-klaar projectje, maar zeker de moeite waard. Ik weet nu al: dit wordt mijn lievelingstrui!

Tot snel,
Lieve