Toen Katrienette vorig jaar haar gratis patroon voor een briletui uitbracht, was ik meteen verkocht. Katrien heeft immers de kunst om strakke vormgeving te combineren met een eenvoudige en duidelijke handleiding. Zelf minder ervaren naaisters kunnen mits het volgen van de verschillende stappen, tot hetzelfde perfecte resultaat komen. Dus patroontje werd uitgeprint en kwam op mijn to-do stapeltje terecht. Het ging meermaals door mijn handen de afgelopen maanden maar ik geraakte op één of andere manier niet meer achter mijn naaimachine.

Tot enkele dagen geleden plots de naaikriebel terugkwam en ik zin kreeg in een snel projectje dat ook als een cadeautje kan dienen voor mijn familie en vriendinnen die ik de volgende weken terug ga zien. Ik ben niet de meest extraverte persoon, dus dit is mijn manier om iedereen te tonen dat ik wel aan hen denk en om hen geef.

 

Ik koos voor mijn eerste testversie als buitenstof een muntgroen nepleer dat ik ooit kocht voor een tweede Stinger en als binnenstof een overschotje van het lentefeesthemd van mijn oudste zoontje. De versteviging maakte ik uit een overschot stylevil. De buitenstof bleek tijdens het stikken echter geen goede keuze aangezien het nepleer niet soepel onder mijn naaivoetje door gleed (misschien was een teflonvoetje hier handig geweest). Ik volgende het stappenplan zorgvuldig en warempel, na minder dan 2 uur rolde er een (bijna) afgewerkt exemplaar onder mijn naaimachine vandaan.

 

 

Toen kwam echter de grootste uitdaging: het inzetten van de bovenste drukknop. Aangezien ik in de nachtelijke uren naai, als de rust eindelijk over het huis is gedaald, besloot ik hiervoor mijn tang met aangepaste stukken te gebruiken. Die nacht zijn er 7 exemplaren platte knopen gesneuveld. Ik wou echter de strijd niet opgeven en besloot uiteindelijk, eerder uit pure frustratie omdat ik anders niet zou kunnen slapen, om toch de truuk met de hamer toe te passen. Ik kan je verzekeren, mijn mannen zijn goede slapers, want geen enkele van hen heeft mij horen hameren ondanks het feit dat mijn naaikamer naast de slaapkamers ligt. Mijn buren daarentegen….. Achteraf gezien was een magneetsluiting misschien ook een optie geweest maar die had ik sowieso niet op voorraad.

En kijk, mijn briletui met zonnebril ligt nu blinkend te wachten op het eerste lentezonnetje. En zelfs al is dit een testexemplaar, ik ben ontzettend blij met het resultaat. Nu nog een paar mooie versies maken voor de vriendinnen!

Hebben jullie ook al eens iets geks gedaan om toch maar een naaisel af te krijgen? Deel het met ons!

Geniet van jullie naaiprojecten en tot gauw,

 

Tatiana