Ik heb nog nooit een tas gemaakt. Mijn eerste ervaring met zakjes was een klein naai-etuitje als tweede naaiproject, dat vooral diende om een rits te leren innaaien. Een smartphonehoes voor broerlief bleek gelukkig functioneler dan mooi. Maar toen Lieve aankondigde dat ze even een tas had ontworpen en me vroeg om hem eens te testen, dacht ik, why not?
Lieve kennende zou de uitleg heel uitgebreid zijn met tekeningen en zo, dus leek haar Stinger de perfecte eerste tas. Tijdens een van onze chatsessies gaf Lieve me ook het idee een Afrikastofje te gebruiken dat ik had meegenomen uit Mali. Het was een vrij donkere stof, maar het patroon vond ik zo mooi dat ik de coupon kocht zonder dat ik enig idee had waarvoor ik hem zou kunnen gebruiken. Voor de Stinger zou ze perfect zijn, zeker in combonatie met zwart kunstleer dat ik kocht bij Stitch en Co. Ook voor de voering koos ik een Afrikastofje: een mooie muisgrijze taft waar ik gek op was maar die absoluut geen goede kleur had om te gebruiken voor mezelf.
Lieve stuurde me eerst de handleiding in tekst door. Bij het doorlezen werd ik wel wat ongerust, want ik kon me het proces niet goed voorstellen. Maar dat zou wel in orde komen. Ik besloot mijn versie zonder lange draagriem te maken. Ik gebruik zo’n riem nooit en die blijft overal achter hangen. Ik vind het veel handiger om een tas over mijn schouder te hangen, dus verlengde ik gewoon mijn handvaten.
Het goede aan een tas te maken, is dat je geen ingewikkeld patroon nodig hebt. Het zijn meestal rechthoeken, dus je zit geen patroondelen over te tekenen. Ik schrok er wel van hoeveel patroondelen je nodig hebt voor een tas. Ik heb echt wel een paar keer het lijstje moeten overlopen om zeker te zijn dat ik alle stukken, verstevigd of niet, had klaarliggen. Dan begon het echte werk. Lieve’s handleiding is gelukkig duidelijk met tekeningen, en als ik dan een vraag had, kon ik mijn privé-hulplijn bellen om te polsen of ik het goed had verstaan.
Na drie naaisessies stond er plots een heuse tas voor mij. Ik denk dat ik de laatste van de testers was om hem af te maken en ik had al met bewondering naar mijn collega-Stingers gekeken, maar ik ben tevreden over mijn eerste versie. Hij is groot genoeg om heel wat spullen mee te nemen en het eenvoudige ontwerp spreekt me wel aan. Natuurlijk heb ik wat foutjes gemaakt. Ik moet er de volgende keer bijvoorbeeld op letten dat de voering niet gaat slobberen. Maar ik moet toegeven dat ik nu wel gebeten ben door het tassenvirus.
Wil je ook eens wagen aan de Stinger? De beschrijving vind je hier terug. Ter ere van de lancering van de Stinger geeft De Stoffenknop in Merelbeke zelfs 10% korting op je aankopen als je de code ‘stinger’ gebruikt. Laat me weten hoe jouw versie eruit ziet. Ik ben benieuwd !
Tot schrijfs,
Margot
PS: Wil je graag wat hulp bij het maken van je Stinger? Word dan snel lid van de Stinger-hulplijn, een groepje op Facebook waar je terecht kan met je vragen, opmerkingen, problemen én met leuke foto’s van je Stinger. We maken er een gezellig naaiclubje van!
