Omdat ik mijn Hanna jurk zo graag draag en ik het stofje zo mooi vind, koesterde ik het metertje dat ik nog over had. In de hoop dat het een mooie zomer zou worden, haalde ik het een paar maand geleden toch weer boven om er iets mee te maken. Dat het een rokje zou worden, stond als een paal boven water. Maar welke rok dan???
Toen ik het stofje voor de spiegel gewoon eens rond mijn heupen wikkelde, vond ik dat meteen mooi vallen. Waarom zou ik niet gewoon zelf iets creëren? Op die manier moest ik mijn ontelbare boekjes niet doorbladeren om het perfecte patroon te vinden. Zo gezegd, zo gedaan…
Het zijn vreemde tijden… Het ‘nieuwe normaal’ dicteert dat iedereen een masker op zak moet hebben, want je moet er eentje dragen op het openbaar vervoer en in de winkels. Tot voor kort nam ik mijn masker mee in twee plastiek zakjes: eentje voor mijn propere masker, eentje voor het gedragen exemplaar. Alleen wilde ik veel liever iets stijlvoller én duurzamer om mee te nemen. Et voila, ziehier A Girl’s Mask Bag, een twee-in-een tasje dat je makkelijk kwijt kunt in je handtas of rugzak.
Het patroontje past perfect voor de small versie van het FOD maksker. Wil je graag je large maskers meenemen, dan teken je overal een centimeter bij. De gebruikte technieken zijn heel eenvoudig: eigenlijk plooi je gewoon twee envelopjes, die je dan rug tegen rug aan elkaar stikt. Veel ervaring hoef je niet te hebben: iedereen kan er mee aan de slag.
Wil je zelf ook zo’n handige, duurzame en makkelijke oplossing om jouw maskers overal mee naartoe te nemen? Druk de A3 versie van het patroon af of print het als ‘poster’ op vier A4’s. Je kan de patroondelen ook makkelijk tekenen volgens bovenstaande afmetingen, want de basis is gewoon een A4-tje. Neem de fotohandleiding erbij en je bent vertrokken!
Mijn AGirl’s Mask Bags zitten in mijn handtas en in de rugzak van het werk. Zo reist er dagelijks eentje mee naar Brussel. Handig toch?
Deze zomer planden we een roadtrip langs negen landen, met een langere stop in Istrië, Kroatië. Toen we daar vier jaar geleden aan de kust verbleven, mocht ik telkens snorkelend op zoek gaan naar schelpen voor mijn jongens die toen nog niet zelf konden zwemmen, laat staan duiken. Ondertussen zijn het twee echte waterratten die houden van snorkelen, dus de keuze voor de Kroatische kust met haar glashelder water was snel gemaakt. Snorkelsets met zwemvliezen, handdoeken en gewone waterschoenen moesten allemaal een plaats vinden in onze auto met compacte koffer.
Ik wist al heel snel dat ik zelf een aantal stevige doch soepele reistassen wou maken om de laatste gaatjes in de autokoffer optimaal te gebruiken en al het watermateriaal mee te nemen naar het strand. Ik kocht ettelijke meters stevige canvas in een Zweedse woonwinkel, felle rode ritsen en soepele rode tassenband bij Stoffen Van Leuven in Schellebelle, zonder evenwel over een concreet patroon te beschikken. Het materiaal lag al een paar maanden in mijn naaikamer te blinken en ik vond maar geen geschikt model.
Enkele dagen voor ons vertrek ontdekte ik op de blog Emma&Mona deze geweldige tutorial van een eenvoudige reistas. Ik kopieerde de afmetingen (zonder na te gaan of deze wel in onze koffer pasten… niet echt slim, I know), liet de glijders achterwege en had in enkele uren niet één maar twee reistassen klaar. Ongelofelijk maar waar, ze pasten bovendien op elkaar in de koffer van onze auto. Lees verder “Nooit meer zonder reiszak”→
Als ik mij ergens in vastbijt, kan ik heel lang doorgaan tot ik het resultaat bereik dat ik voor ogen had. Noem het doorzettingsvermogen… of koppigheid, maar na maanden proberen, hoofdbrekerij, patroontjes tekenen en hertekenen, is het mij eindelijk gelukt het perfecte kubus ritszakje te maken. Driewerf hoera!!!
Het begon met een ideetje voor een themamaand op de blog. De drie Girls pinnen constant leuke linkjes op Pinterest, maar wat doen we eigenlijk met al die inspiratie? Weinig, was het unanieme antwoord. Ik blijk heel veel tassenideetjes op te slaan. Een van de dingen die geregeld terugkomen, zijn de leuke hoekige ‘box pouches’. Ik keek er vaak naar, pinde telkens weer de patroontjes, maar durfde er nooit aan te beginnen. Het leek erg ingewikkeld, dus schoof ik dat idee telkens weer opzij.
Het overleg met de Girls was een schop onder mijn kont om er toch eens mee aan de slag te gaan. Ik vond een patroontje van een schattig kubusje en ging ermee aan de slag. Groot was mijn verbazing toen het helemaal geen kubus bleek te zijn. De vorm was totaal anders dan in de tutorial. Wiskunde was nooit mijn sterkste kant, maar zelfs mensen met een schitterend 3D inzicht snapten er niets van.Lees verder “A Girl’s Cube – een patroontje van Girls in Uniform”→
Ik geef het grif toe: ik ben een ijdeltuit. Zonder make-up ga ik zelden de deur uit en ik beslis meestal de avond voordien al wat ik de volgende dag ga aandoen, want anders sta ik te lang te twijfelen voor de spiegel. Ik besteed aandacht aan mijn kapsel, nagels en juwelen, en mijn handtas en schoenen zijn afgestemd op de kleuren van mijn kledij. Het zal niet altijd even goed lukken, maar ik doe toch mijn best om alles samen te laten passen.
Zoals jullie reeds konden lezen in deel 1, had ik het genoegen om (door omstandigheden) op vakantie een gordijn te kunnen naaien.
De lengte van de panden bedroeg bijna drie meter, dus er was best nog wel wat stof over. Zonde toch, om dat zomaar te laten liggen… De drie kussens in de zetel bleven maar naar mij lachen… die kon ik toch niet zo achterlaten? Als de rechtmatige eigenaars het toch maar niets zouden vinden -wat ik betwijfel- dan kunnen ze de hoesjes er toch gewoon terug afhalen?!
De kussensloopjes waren, in tegenstelling tot de gordijnen, een makkie. Ik maakte ze zoals een klassieke beddengoed-kussensloop met ‘flappen’.
Ondertussen draaide mijn uitgerust naaibrein op volle toeren, want er bleef best wel nog wat stof over… dus ik besloot een oplossing te vinden op de vraag ‘waar ook alweer die afstandsbediening van de tv of dvd is gebleven’.
Het resulteerde in een zelfgemaakt zakje, dat je over de leuning van de zetel kunt hangen, en waar je die afstandsbediening netjes in kwijt kan, samen met je favoriete boek. Want lezen, daar vraagt deze locatie toch om, niet?
Aangezien ik best wel tevreden was met het resultaat van het zakje, heb ik er een tutorial over gemaakt die je hieronder kan terugvinden.
Er is nog een groot stuk over van het andere pand, zo’n 4*0,5m… hebben jullie nog ideetjes wat je er nog zoal zou kunnen van maken? Ik maak jullie voorstellen zeker over aan de eigenaars! Of wie weet, kan ik volgend jaar opnieuw aan de slag…
Groetjes,
Gastblogster
An
Tutorial zetelzakje
Stap 1: Voorbereiding stof
1) knip 2x een rechthoek uit van 55×20 cm (exclusief naadwaarde) voor de boven- en onderstof, 2) 2x een trapezium voor de zakjes met korte zijde 20 cm , lange zijde 25cm en hoogte 15 cm (exclusief naadwaarde) en 3) 10 cm velcro
Enkel de breedte van de zetelzak is afhankelijk van de zetel. De andere afmetingen heb ik bepaald in functie van de grootte van de afstandsbediening die erin moest kunnen.
Je kan vlieseline tussen de boven- en onderstof strijken. Let er dan wel op, dat het enkelzijdige kleefvlieseline is, aangezien je aan de binnenkant naait en dus het geheel binnenstebuiten moet kunnen keren.
De velcro dient om het geheel op zijn plaats te houden, indien het gewicht langs beide zijden verschilt. De breedte doet er niet zoveel toe. Ik heb er van 1,5 cm gebruikt.
Stap 2: Velcro bevestigen
Naai beide velcro’s aan de GOEDE zijde van de onderstof (= de kant die je niet ziet en die over de stoelleuning komt te liggen) op 3cm van de rand in het midden van de korte zijde.
Stap 3: Zakjes voorbereiden
Zoom de lange zijde van beide zakjes om.
Leg één van de zakjes met de SLECHTE zijde op de GOEDE zijde van de bovenstof (zodat je alleen maar de goede kant ziet van beide stoffen) en stik met een siersteekje het zakje in twee.
Stap 4: Boven- en onderstof verbinden
Leg het tweede zakje op dezelfde manier op de bovenstof en leg daarna de onderstof met de GOEDE zijde op de GOEDE zijde van de bovenstof en de GOEDE zijden van de zakjes.
Speld alles zodanig vast dat de naadwaarde van de trapezium-vorm van de zakjes mooi in de naadwaarde van de boven- en onderstof past. Behoudt een keergat van +/- 5cm op een van de lange zijden van de boven-en onderstof tussen beide zakjes.
Start bij het keergat en stik rondom (! Keergat niet dichtstikken !). Hou extra draad over aan het einde om het keergat dicht te naaien. Knip daarna de naadwaarde bij en knip de hoekjes schuin.
Stap 5: Hocus pocus…
Keer het geheel binnenste buiten door het keergat.
Duw de hoekjes zoveel mogelijk uit.
Naai tenslotte met de hand het keergat dicht met een blinde steek en klaar is kees!
Een tijdje geleden vroeg mijn liefste schoonmoeder me: “Schat (ja, in Antwerpen zeggen ze tegen iedereen ‘schat’ :-)), zou jij eens iets voor mij willen naaien? Mijn handtas is al zo vol, en ik heb geen plaats meer voor een brillendoos”. Natuurlijk wilde ik dat voor haar doen! Met veel plezier zelfs… je moet namelijk weten, dat zij één van de ‘sponsors’ van mijn twee machientjes is. Zowel mijn naaimachine als mijn overlock is er voor een groot deel dankzij haar gekomen. Ik ben dus blij, dat ik eens iets terug kan doen!
Op Facebook en Pinterest vond ik niet meteen een geschikt patroontje. Ik wilde graag een gevoerde brillenhoes, die ook wat bescherming biedt voor de leesbrilletjes van Yvonne. Mijn eerste poging om zelf iets in elkaar te steken, strandde zonder succes. Om het materiaal niet de vuilbak in te gooien, verknipte ik het probeersel tot een mini etuitje voor wat kleingeld, een juweeltje of wat haarspelden. Hopelijk krijgt ook dat een plaatsje in de overvolle handtas van mijn schoonmama. Het paste perfect bij mijn volgende, geslaagd exemplaar, want vlak nadien rolde er een briletui vanonder mijn machine.
Vijf kleurige stuks maakte ik uiteindelijk, en elke etui zou perfect passen in onze #naaimaandtegenverspilling. Ik gebruikte enkele oude tafelkleden, een restje van mijn eerste shoppingtas, een stofje uit een giftbag, een restje van een andere tas (die de blog nooit gehaald heeft, maar wel intensief gebruikt wordt door mijn schoonzusje), een oude kussensloop… ook de kamsnaps waren restjes van andere naaisels. Zo’n briletui is eigenlijk het ideale project om restjes te verwerken. Bovendien is het een snel-klaar werkje.
Wil je zelf ook aan de slag? Scrol naar beneden voor een foto-tutorial!
Tot snel, Lieve
Tutorial
Knip van je buitenstof en voering telkens twee rechthoeken van 22*11 cm. Tussen de binnen- en buitenstof komen twee stuks vlieseline H630 van 20*9 cm.Strijk de vlieseline op de averechte kant van de buitenstof.Stik de voering, goede op goede kant, langs drie kanten dicht met een rechte steek en 1 cm naadwaarde. Laat een korte kant open, en hou aan de tegenoverliggende zijde een keergat open.Stik de buitenstof, goede op goede kant, langs drie zijdes dicht met een rechte steek, en 1 cm naadwaarde. Laat een korte zijde open.Knip de helft van je naadwaarde weg.Knip schuine hoekjes, zodat je na het keren een mooie hoek hebt.Ook bij de voering knip je naadwaarde en hoekjes weg, maar hier behoud je aan de korte kant de volledige naadwaarde. Zo heb je nadien stof genoeg om het keergat te sluiten.Keer de voering met de goede kant naar buiten.Schuif voering in buitenstof, goede kant op goede kant. Zorg dat de zijnaden perfect op elkaar liggen, en pin de stoffen aan elkaar vast.Stik buitenstof en voering met 1 cm naadwaarde op elkaar. Stik aan de binnenkant van je werkje, je zal merken dat je niet voldoende ruimte hebt om langs de buitenkant te stikken.Trek de voering uit de buitenstof.Keer beide stukken door de opening in de voering.Leg de stof op deze manier voor je, en stik het keergat in de voering dicht op 1 mm van de rand.Duw de voering op zijn plaats. Zorg dat de hoekjes en de naden mooi in elkaar passen.Je hebt nu een etui van 20*9 cm. Je kan de bovenrand nog eens doorstikken, maar de kamsnaps houden de voering op zijn plaats, dus dat is niet noodzakelijk. Plaats aan elke open zijde een kamsnap op 4,5 cm van de zij- en op 1,5 cm van de bovenrand.Klaar is je etui!
Constant ben ik op zoek naar manieren om orde in de chaos te brengen. Toen ik de pijpen van mijn jeans afknipte, bleef ik met twee mooie stukken stof zitten, waar ik natuurlijk mee aan de slag wilde in de #naaimaandtegenverspilling. In mijn badkamerkast stonden allerlei potjes en doosjes waarin ik alles een plaats gaf, en op Pinterest vond ik een leuk ideetje om daar verandering in te brengen.
Natuurlijk wilde ik er, koppig als ik ben, mijn eigen versie van maken. Dat is net het leuke aan dit snel-klaarprojectje: je kan er eindeloos mee variëren. Ik maakte vier jeansmandjes, alle vier gelijk en toch weer anders. Perfect de maat die ik nodig had voor dat ene en dat andere hoekje in de kast. Zo kregen mijn make-up en haarspulletjes, maar ook mijn gezichtscrèmes, een nieuw mandje.
Telkens als ik de kastdeur openschuif, word ik hier blij van. Ik heb de smaak te pakken… zou de kast van mijn man ook geen opfrissing nodig hebben 😉 ?
Wil je weten hoe ik het aanpak? Hieronder een voorbeeldje, als basis voor je eigen projectje. Veel plezier ermee!
Tot snel,
Lieve
Tutorial
Knip 20 cm van je broekspijp en een voering van 40×20 cm, plus 38×18 cm H630 als versteviging.
Leg de versteviging mooi in het midden van de voering, en strijk ze erop.
Plooi de voering in de lengte met de goede kanten naar binnen, en stik de onderkant dicht. Ook de onderkant van je jeansbuis naai je toe (niet op de foto).
Een zijkant van de voering krijgt een stiksel. De bovenkant blijft open.
Trek de hoek van voering en jeans naar boven, en plooi ze dwars op de gestikte kant.
Je naad komt in het midden van een gelijkbenige driehoek te liggen.
Meet langs beide benen van de driehoek 6 cm, en zet een merktekentje op die plek.
Trek, speld en stik een lijn tussen beide merktekens. Nu heb je echt een driehoekje.
Knip de punt van de driehoek af. Doe hetzelfde met beide hoeken van je jeans.
Plooi de jeans met de goede kant naar buiten, en steek die in de voering, goede kanten op elkaar.
Speld voering en jeans op elkaar. Stik door op 1 cm van de rand en laat een keergat van 10 cm.
Keer alles weer binnenstebuiten.
Je ziet nu de voering en de buitenkant van je mandje.
Duw je voering in het jeansmandje, vouw de stofjes van het keergat naar binnen, speld dicht en stik alles door op een paar millimeter van de rand.
Al een tijdje wilde ik aan de slag met mijn oude jeansbroeken. Maar… zelfs al zijn ze te groot, of was er ooit een andere reden om ze opzij te leggen, emotioneel liep ik steeds weer tegen een muur. Want ‘ze zijn toch nog goed, en ga ik ze op die manier niet kapot maken’?
Maar… ik ben uiteindelijk gezwicht voor mijn creativiteit en nieuwsgierigheid. Die ene bootcutbroek, net iets te los rond mijn heupen, leende zich uitstekend voor een recyclage-werkje. Ik trok naar Toverstof voor een strookje rekbaar kant, en naar Veritas voor opstrijk-attributen, voor ik mijn moed verzamelde, en er de schaar in zette.
Het resultaat overstijgt mijn stoutste verwachtingen. Al jarenlang ben ik op zoek naar het ideale jeansshortje. In de winkels vind je bijna uitsluitend exemplaren tot net onder de bilnaad, of tot op de knie. Geen van de twee modellen flatteert mij, dus kies ik meestal voor een rokje. Maar deze short, die ga ik deze zomer dragen, tot hij van mijn billen valt :-).
Benieuwd hoe ik het gedaan heb? Lees verder onder de tekst, voor een stap-voor-stap fototutorial.
Wat vind jij ervan? Heb jij zelf ook al eens kledij verknipt tot iets nieuws? Laat het me snel weten, ik ben benieuwd!
Tot snel, Lieve
Tutorial
Als je het hebt, neem je een shortje uit de kast, om de lengte af te meten. Heb je dat niet, dan meet je op je been af, waar je kniplijn moet komen.
Aan de hand daarvan, meet je de lengte van binnen- en buitenbeen, en knip je de pijpen eraf.
Meet de omtrek van je broekspijp, en knip de strook kant op lengte. Stik de korte zijden door, goede kant op goede kant.
Speld het kant op je afgeknipte broekspijp, met de naad van het kant op de binnennaad van je broek. De randen afwerken is niet nodig, aangezien de rest van je broek ook een ‘used look’ krijgt. Bovendien zullen de rafels niet snel onder je kantboord uitkomen.
Je kan het kant er met de machine aanstikken met een lange smalle zigzagsteek. Kies een garen in dezelfde kleur, en volg de golvende rand van het kant. Je zal zien, dat het nauwelijks opvalt. Nog mooier is het natuurlijk, als je het onzichtbaar met de hand opnaait.
Fixeer de onderkant van je broek met een klein handsteekje aan het kant. Zo blijft je boord mooi op de plaats, en gaat hij niet opkrullen.
Haal op één van de achterzakken de gele stiksels eruit. Onder de stiksels, is de originele kleur van de stof nog zichtbaar, een leuk accent.
Strijk de strijkapplicaties, aan de hand van de bijgeleverde handleiding, op één achterzak, en op het muntzakje van de voorzak.
Trek de broek aan, en duid met kleermakerskrijt aan waar je een gaatje in je jeans wil knippen.
Speld een stukje kant aan de binnenkant van je broek, zodat het volledige gat gevuld is, en je langs alle kanten nog een centimeter over hebt.
Stik met een lange smalle zigzag rond het gat, om het kant op z’n plaats te zetten. Het is niet evident, je hebt niet veel plaats, maar met een beetje prutswerk lukt het wel. Het hoeft niet mooi te zijn, want straks zie je er niets meer van.
Gebruik je decovitje, om de randen uit te rafelen tot aan de stiknaad.
Dit is het resultaat, de rest van de verwering zal snel genoeg in de wasmachine gebeuren. Je ziet dus niets meer van de stikrand rond het gat…
De jongens van mijn zus zijn helemaal gek op een langwerpig Piet Piraat kussen. Ze slapen er elke nacht op, maar omdat de sloop er niet af kan, moet mijn zus telkens weer het hele kussen in de wasmachine steken. Toen wij er laatst op bezoek waren, vertelde ze me, dat ze het kussen naar de kringloopwinkel zou brengen… “Waarom maken we geen leuke sloop?” vroeg ik haar, en zo ging het ook.
Raar maar waar, een kussensloop maakte ik nog nooit. Ik moest er dus even over nadenken… Bij Pieke Wieke vond ik een superleuk tricootje, waarmee ik aan de slag ging. Tricot voor een sloop? Inderdaad… ook voor mij was het een gok. Maar het stofje had een hoog aaibaarheidsgehalte, dus ik moest het wel proberen.
Omdat het een heel rekbare, dunne tricot is, nam ik exact de afmetingen van het kussen, van naad tot naad gemeten, over de bolling van het kussen heen.
Ik knipte een voor- en een achterpand in die afmetingen, plus een flapje van 15 cm in de breedte van het kussen. Achteraf gezien, mocht die flap nog een stukje langer zijn, maar bon, zo werkt het dus ook, alleen komt het kussen nu alleen af en toe eens door de gleuf piepen… 25 cm zou ideaal geweest zijn. Jaja, ik leer al doende heel veel bij!
Voor- en achterflap naaide ik aan elkaar, goede kant op goede kant, aan een korte zijde. Aan de vrije kant van de voorflap, naaide ik op dezelfde manier het lapje van 15 cm. Beide uiteinden plooide ik twee keer om, en stikte ik door met een tricotsteek.
Daarna plooide ik de twee achterflappen met de goede kant tegen de voorflap, met het korte eind bovenop, en naaide alles dicht, rondom rond, met de overlockmachine.
Binnenstebuiten draaien, en klaar! De sloop past als een handschoen. Ik gaf mijn zusje de raad, hem over het kussen te trekken als een kousenbroek: eerst oprollen, en dan geleidelijk aan terug uitrollen. Zo is er het minste kans dat de kussensloop uit vorm geraakt.
