Stinger ‘old style’ terug online

Dik anderhalf jaar geleden haalde ik het Stinger patroon, dat mijn ventje en ik samen ontwierpen, offline. Er waren toen grootse plannen om het patroon te herzien en in een iets andere vorm opnieuw uit te werken, en er was bovendien een klein broertje onderweg: de Lil’Stinger. Het leven heeft er anders over beslist… en sinsdien kreeg ik haast wekelijks de vraag om de Stinger terug beschikbaar te stellen. Omdat de nieuwe versie nog niet in zicht is, heb ik besloten de originele versie voor een tijdje terug online te plaatsen.

Met zijn strakke design, grote volume en vele onderverdelingen is de Stinger een handige allrounder voor hem en haar, zowel op het werk als in je vrije tijd. Afgewerkt is de Stinger 40 centimeter breed, 30 centimeter hoog en 12 centimeter diep. Neem je de tas mee naar je werk? Dan kan je er zelfs je laptop tot zo’n 35 cm breed in kwijt!

Lees verder “Stinger ‘old style’ terug online”

Winnaars Bel’Etoile give-away

De Girls in Uniform mochten drie papieren patronen van Bel’Etoile weggeven. Dat idee vonden jullie duidelijk heel zinnig, want jullie waagden massaal een kans op de blog en op Instagram.

De onschuldige handen van de drie Girls kozen de winnaars.


Proficiat:
Anne van Kesteren
Marjon de Jong
Hilde_vq (Instagram)


Jullie krijgen een berichtje van mij!

Tot snel,
Lieve

Ik ga op vakantie en neem mee… drie Stingers!

Elk jaar trekken wij op groot verlof naar zonnige oorden. Sinds mijn eerste naailes was mijn omkeerbare shopper telkens trouw op post. Jammer genoeg begon die toch wel wat te verslijten en sinds vorig jaar zocht ik naar een patroontje om de tas te vervangen.

©Lieve Deduytschaever 180919 03

Vlak voor onze vakantie besefte ik ineens dat ik nog steeds geen nieuwe strandtas gemaakt had. Vele patronen hadden mijn aandacht getrokken, evenveel had ik er opzij gelegd wegens niet wat ik zocht. Het werd hoog tijd om aan de slag te gaan, anders had ik niets zelfgemaakt om op vakantie mee rond te struinen! Lees verder “Ik ga op vakantie en neem mee… drie Stingers!”

Stinger – het eerste tassenpatroontje van Girls in Uniform

We werken momenteel aan een update van de Stinger. Daarom is het patroon tijdelijk niet beschikbaar.

Vandaag stel ik zo fier als een pauw het eerste patroontje van Girls in Uniform aan je voor: de Stinger.

Leuke tassen heb je nooit te veel. Sinds ik tijdens mijn allereerste naaicafé een omkeerbare shopper maakte, ben ik een gepassioneerde tassenmaakster. Geen enkel patroontje bleef echter ongehackt. Het moest er vroeg of laat dus van komen dat ik met mijn eigen ontwerp zou rondlopen. Dankzij mijn even gedreven ventje en een top testteam werd het ontwerp ook een geïllustreerde interactieve handleiding!

© Moors M - 6U6A5460

Lees verder “Stinger – het eerste tassenpatroontje van Girls in Uniform”

Voorbereiden van je naaisel: zen of tegenzin?

Elk naaisel begint hetzelfde… na het uitkiezen van je patroon, stof en nodige fournituren, start voor sommigen het minst leuke gedeelte: je patroon overtekenen, uitknippen en vastspelden. Vaak hoor ik collega-naaisters klagen dat ze het een saai en vervelend werk vinden. Maar ik eigenlijk niet.

zen3Ik hou ervan om de patroonstukken voor de eerste keer te zien. Misschien omdat ik nog een groentje ben, en elk patroon iets nieuws herbergt. Maar je tafel helemaal leeg maken om ze erna te overladen met A0 papieren, je kalkbladen of doorschijnende plastic erover leggen en te tekenen… Doodsaai volgens sommigen, maar ik kom ervan tot rust. Een hele avond neem ik de tijd om mijn lijnen zo precies mogelijk over te nemen op mijn blad, en de naadwaarden erbij te tekenen.

zen2Ik ben geen nauwkeurig type, ben van nature een grote chaoot, en ik werk zelden iets tot in de puntjes af. Dus mezelf dwingen om elk lijntje zo precies en netjes mogelijk te kopiëren, is een soort mentale training. Een voorbereiding op het naaiwerk met de belofte aan mezelf: dit stuk gaat mooi en zonder fouten afgewerkt worden.

Het simpele, repetitieve werk is mijn perfecte ontstresser. Het doet me denken aan mensen die terug aan het kleuren slaan. Vroeger keek ik hoofdschuddend naar pendelaars die hun kleurenboek voor volwassenen in de krantenwinkel afrekenden. Nieuwe kleurplaatjes gekocht meneer? Flink zo! Maar als ik eerlijk ben, ik doe net hetzelfde met mijn patroonblad. Het werk niveau eerste kleuterklas brengt me rust, en ik ervaar een bijna kinderlijke voldoening als ik een patroon naar wens overgetekend heb.

Dit zen-gedeelte valt wel direct weg wanneer je een patroonblad krijgt voorgeschoteld met de patroondelen van tien verschillende kledingstukken op één blad geperst (liefst nog in acht verschillende maten). zen4Al die lijnen en kleuren vervagen direct tot een visuele diarree, die je stante pede hoofdpijn geeft. Als je zo’n patroon enkel voor jezelf gebruikt, kan je jouw maat eerst in fluo aanzetten, voor je het overtekent.

Een andere tip om zo’n spaghetti  te ontcijferen, is eerst op elk kruispunt van lijntjes een bolletje zetten zodat je zeker op jouw stuk blijft. Maar het blijft met zo’n bladen behelpen.

Geef mij maar bladen waar er één, hoogstens twee patronen door elkaar staan. Simpel te volgen, fijn om na te tekenen. Nog even zenmodus- all is well– totdat ik effectief begin te naaien…

Je patroon overtekenen, hoe ervaar jij dat? Laat het ons weten!

Tot schrijfs,

Margot