Elk naaisel begint hetzelfde… na het uitkiezen van je patroon, stof en nodige fournituren, start voor sommigen het minst leuke gedeelte: je patroon overtekenen, uitknippen en vastspelden. Vaak hoor ik collega-naaisters klagen dat ze het een saai en vervelend werk vinden. Maar ik eigenlijk niet.

Ik hou ervan om de patroonstukken voor de eerste keer te zien. Misschien omdat ik nog een groentje ben, en elk patroon iets nieuws herbergt. Maar je tafel helemaal leeg maken om ze erna te overladen met A0 papieren, je kalkbladen of doorschijnende plastic erover leggen en te tekenen… Doodsaai volgens sommigen, maar ik kom ervan tot rust. Een hele avond neem ik de tijd om mijn lijnen zo precies mogelijk over te nemen op mijn blad, en de naadwaarden erbij te tekenen.

Ik ben geen nauwkeurig type, ben van nature een grote chaoot, en ik werk zelden iets tot in de puntjes af. Dus mezelf dwingen om elk lijntje zo precies en netjes mogelijk te kopiëren, is een soort mentale training. Een voorbereiding op het naaiwerk met de belofte aan mezelf: dit stuk gaat mooi en zonder fouten afgewerkt worden.

Het simpele, repetitieve werk is mijn perfecte ontstresser. Het doet me denken aan mensen die terug aan het kleuren slaan. Vroeger keek ik hoofdschuddend naar pendelaars die hun kleurenboek voor volwassenen in de krantenwinkel afrekenden. Nieuwe kleurplaatjes gekocht meneer? Flink zo! Maar als ik eerlijk ben, ik doe net hetzelfde met mijn patroonblad. Het werk niveau eerste kleuterklas brengt me rust, en ik ervaar een bijna kinderlijke voldoening als ik een patroon naar wens overgetekend heb.

Dit zen-gedeelte valt wel direct weg wanneer je een patroonblad krijgt voorgeschoteld met de patroondelen van tien verschillende kledingstukken op één blad geperst (liefst nog in acht verschillende maten). Al die lijnen en kleuren vervagen direct tot een visuele diarree, die je stante pede hoofdpijn geeft. Als je zo’n patroon enkel voor jezelf gebruikt, kan je jouw maat eerst in fluo aanzetten, voor je het overtekent.

Een andere tip om zo’n spaghetti  te ontcijferen, is eerst op elk kruispunt van lijntjes een bolletje zetten zodat je zeker op jouw stuk blijft. Maar het blijft met zo’n bladen behelpen.

Geef mij maar bladen waar er één, hoogstens twee patronen door elkaar staan. Simpel te volgen, fijn om na te tekenen. Nog even zenmodus- all is well– totdat ik effectief begin te naaien…

Je patroon overtekenen, hoe ervaar jij dat? Laat het ons weten!

Tot schrijfs,

Margot