Het patroon stond al een hele tijd op mijn to do lijst, maar omdat ik niet goed wist welke look ik de Traverse Bag van Noodlehead wilde geven, maakte ik er niet meteen werk van. Tot ik bij Minerva op deze prachtige heavy canvas van Art Gallery stuitte. Het was een instant crush: de mooie crèmekleur gecombineerd met prachtige goud- en bruintinten, samen met de zware kwaliteit van de canvas, vroeg om een stijlvol patroontje. De puzzel viel in elkaar!

Ik ben steeds een beetje huiverachtig om met anderstalige patronen aan de slag te gaan. Mijn ‘dagelijks Engels’ is best ok, maar naaitermen, dat is toch andere koek. Gelukkig hoefde ik mij nergens zorgen om te maken. Ik kreeg voor kerst het E-book ‘Naaien met Engelstalige patronen’ van Katrienette, dat ik naast me legde als naslagwerk. Bovendien is het patroon zelf ook super duidelijk geïllustreerd zodat je het zelfs bijna zonder de tekst te lezen stap voor stap kan volgen.

De Traverse Bag komt in twee maten. Omdat ik altijd heel wat spulletjes meesleur, koos ik voor de grootste versie. Ik schrok wel van het aantal patroondelen en de voorbereiding nam toch redelijk wat tijd in beslag. Al vond ik de canvas zeker zwaar genoeg, een stevige tas is altijd een meerwaarde, dus verstevigde ik alle patroondelen met Vefix, een opstrijkbare tussenvoering. Die geeft geen volume, maar zorgt er wel voor dat je tas zo goed als onverwoestbaar wordt.

Omdat ik de canvas zo leuk vind, gebruikte ik hem ook in de ritszakjes van de tas, en liet ik hem terugkomen als accent in de voering. De binnentas maakte ik met een prachtige lap jeans-met-gouddraad, die ik ooit eens kocht bij Studio Sanne, toen ze nog stoffen verkocht. De combinatie van het blauw-met-goud en crème-met-goud werkte zo goed, dat ik de voeringstof ook gebruikte om de paspel van de klep vooraan te maken.

De ritsen en fournituren komen uit mijn voorraad en dus een beetje overal vandaan… De buitenrits is een spiraalrits op rol van bij Toverstof. De schuifgesp, muskotonhaken en D-ringen komen van bij Kbas. Het ritsje in de voering is de laatste van een kerstcadeau dat ik vorig jaar van Girl in Uniform Margot kreeg. Altijd fijn als de spullen uit je voorraad mooi in elkaar klikken, toch?

Wat hou ik van tassen naaien! Na de voorbereiding, die ik minder leuk vind (al maakt een goed muziekje op de achtergrond alle verschil van de wereld) word ik blij van elke stap die ik zet. Je ziet de tas tot leven komen, al die kleine puzzelstukjes die stap voor stap een geheel beginnen te vormen… Ik geniet enorm van dat hele proces, misschien zelfs meer dan van het eindresultaat.

In tegenstelling tot de originele werkbeschrijving, besloot ik de klep vooraan te sluiten met een magneetsluiting. Over het algemeen vind ik dat handiger dan een drukknop, en al sla je mij dood: ik heb geen idee hoe je een drukknop in een afgewerkt voorpaneel krijgt. Ik gebruik voor drukknoppen namelijk altijd mijn variotang van Prym, en die heeft niet zo’n groot bereik. Maar bon, zoals ik zei: ik vind een magneetknop ook handiger, omdat je niet zoveel kracht moet zetten om de klep te sluiten.

Ben ik blij met mijn Traverse Bag? Ja zeker! Ik vind het een heel stijlvolle, ruime tas, met heel veel opbergruimte. Je vindt onder de klep twee open steekvakken en binnenin voegde ik een ritsvakje toe. Het open steekvak in de voering breidde ik een beetje uit, zodat ik nu over de hele breedte van de tas steekzakjes heb, afgeboord met de toffe pijlen-canvas. De tas sluit met een rits bovenaan, zodat pickpockets het moeilijk krijgen om je te beroven. Ik ben blij dat ik voor de grote versie koos, maar ik maak zeker nog een kleintje om op vakantie mee rond te lopen in het hotel. Op naar de volgende dus!

Tot snel,
Lieve