We hebben allemaal wel onze manieren om lapjes stof van een deftige oppervlakte op te naaien. Etuis, topjes, tasjes… Het Odette T-shirt uit LMV is ook ideaal om van je reststofje iets moois te maken. Hoewel ik het direct hoog op mijn naailijst had geplaatst, duurde het nog een hele tijd voordat ik effectief begon aan het patroontje. De stof van mijn kerstjurkje had ik iets te ruim gekocht en het leek me zonde om niets met die lapte doen.
Onder leiding van Marjolein, naait een groepje blogsters elke maand rond een thema of een aantal criteria. Vorige maand naaide ik deze outfit, deze keer moest ik op zoek naar iets in het thema ‘Zon, zee, strand‘. En laat dit nu nét de zwoelste lente geweest zijn in jaren… perfect thema dus!
De Odette van La Maison Victor is een heuse hype in naailand. Het is ook logisch… de losse snit en het eenvoudig patroontje maken het voor elkeen een haalbare kaart. Ook ik naaide al eens aan zo’n shirtje, al maakte ik er naar aloude traditie mijn eigen versie van. Het stond mij heel goed, dus ik beloofde mezelf, dat patroon niet te ver weg te leggen.
Tijdens het naaiweekend in Malle, waagde ik mij aan een nieuwe patroonhack. Ik tekende het bovenstuk wat ruimer onder de oksels, maakte de mouwtjes iets langer en knipte er een rechte rok aan. Mijn Odette werd omgezoomd aan de hals en aan de mouwtjes, en ik versmalde de jurk ook, zodat ze wat losser valt in de taille, maar vanaf de heupen mooi aansluit. De roze stretchkatoen (gekocht bij Toverstof in Destelbergen) maakte het geheel heel stijlvol en zorgt voor een hoog draagcomfort, ook op warme zomerdagen.
Heel even ging het goed mis, toen ik een te heet strijkijzer op de hals zette, met een lelijke en onmogelijk te camoufleren brandvlek tot gevolg. Dat foutje resulteerde in een diepere halslijn achteraan, maar aan het eind van de rit vind ik dat nog wel leuk.
Toch vond ik, dat het geheel een beetje te sober was. Ik kon er natuurlijk een mooie ketting op dragen, of een riempje, maar een toffe applicatie leek mij veel leuker. Toevallig had ik nog een mooi stukje gouden flexfolie liggen, en wilde Liesbet mij opnieuw te hulp schieten met haar cameo. Het strijkijzer erop (heel voorzichtig deze keer), en klaar is mijn zomerjurkje!
Voor de shoot trokken Michael en ik naar de Blaarmeersen in Gent, waar we rond de Krekenvijver aan het werk gingen… Mijn ventje maakt zulke mooie foto’s, en die wil ik je niet onthouden! En, wat vind jij ervan?
Onder leiding van Marjolein, naait een groepje blogsters elke maand op dezelfde dag rond een thema of een aantal criteria.
Vorige maand heb ik forfait moeten geven, dus wilde ik in mei zeker een tandje bijsteken. Maar… ook hier lukte het mij bijna niet. De criteria van deze maand waren dan ook niet van de poes:
– Dit is Belgisch
– werken met restjes/recycleren
– a touch of bling
Ik wilde zo graag nog eens iets voor mezelf naaien, maar hoe doe je dat met restjes? Ik koop mijn stofjes meestal niet zo ruim, dat ik na het werkstuk nog een meter over heb… Het duurde dus een tijdje voor ik het licht zag.
Dat gebeurde pas, toen ik bij Mertens Mercerie een couponnetje tricot zag liggen, waar ik meteen verliefd op werd. Niet groot genoeg voor een kleedje, dus ik had niet meteen inspiratie, maar ik wist wel: het lag dan niet in mijn eigen kast, maar het laatste stukje van een rol stof, die niet meer binnen komt in de winkel, is ook een restje hé! Ik besloot een gevoerd zomers rokje te maken. En die voering… jawel, daar had ik wél nog een restje van, dat groot genoeg was. Twee maal hoera!
A touch of bling was meteen in orde, toen ik bij de Stoffenknop een glitterelastiek vond, die perfect bij mijn tricootje paste. Hupsakee… Geen patroon, gewoon de volledige stofbreedte van stof én voering rimpelen en aan een elastiek zetten. Omzomen, klaar.
Aangezien ik zelf een Belgische ben, en bij uitbreiding mijn rokje dus ook, zou de derde voorwaarde automatisch ingevuld zijn. Maar zo makkelijk wilde ik het mezelf ook niet maken. In mijn kast vond ik niet meteen een topje of t-shirt dat perfect bij mijn rokje paste, dus ging ik mee met de hype van het moment: de Odette van het – jawel! – Belgische tijdschrift La Maison Victor. Het leuke zijde-achtige stofje vond ik alweer bij de Stoffenknop in Merelbeke.
Naar aloude gewoonte, maakte ik er weer mijn eigen versie van. Om te beginnen, verlengde ik de top met vijf centimeter, en tailleerde ik hem een beetje. Ik sukkelde wat met de omslagboord, die nogal stijf rechtop bleef staan, dus stikte ik die vast, en stak ik er een brede elastiek door. Het geeft een beetje een pofmouwtjes-effect, maar dat maakt het net extra feestelijk. De halsboord liet ik achterwege, ik sloeg de rand twee keer naar binnen, en stikte door op een centimeter.
Et voilà, mijn zomerse outfit is klaar! Bedankt Marjolein, voor de uitdaging. Zonder jou was ik nooit uit mijn pijp gekomen 😊. Door al die hoofdbrekers, ben ik trouwens maar nét op tijd klaar geraakt… Een heuse race tegen de tijd!
Oh ja, mijn chique Odette staat trouwens ook heel mooi op mijn bleke jeans, die ook niet zomaar met gelijk welke kleur te combineren valt. Twee vliegen in één klap dus.