Sinds ik voor het eerst de Kyotojurk van La Maison Victor maakte, kan ik er niet genoeg van krijgen. Ik ben helemaal fan van het patroon. Helemaal in het begin van mijn ‘naaicarrière’ tekende ik al een beige-met-bruine versie, met een glitterboord. Jammer genoeg verwees ik die meteen naar de kledingcontainer, wegens helemaal mijn ding niet. Maar het mijn sterrentruitje droeg ik al heel vaak.
Deze keer ging ik helemaal voor een zomers jurkje met de typische raglanmouwen in een korte versie, en met een gesloten rugpand. Op de site van Droomstoffen werd ik verliefd op het prachtige bloemenstofje, maar eens ik het in real life zag, was het toch een beetje te girly voor mijn doen, al is roze tegenwoordig wel helemaal mijn kleur. Ik brak mijn hoofd over mogelijke patronen, waar wat pit in mocht zitten om dat te compenseren. Na een heuse zoektocht besloot ik het over een andere boeg te gooien. Je kan de Girl uit het uniform halen, maar het uniform nooit uit de Girl! Ik kocht een kaki tricootje, dat verrassend mooi bij de roze tinten paste.
Het resultaat is een heerlijk casual zomerjurkje, ideaal voor een leuke uitstap op een zonnige dag. Wie de blog een beetje volgt, weet dat het niet echt mijn stijl is… maar dat is net het leuke aan naaien: je verlegt constant je grenzen. Wie had twee jaar geleden gedacht, dat ik roze topjes, witte jurkjes-met-pijlen of een kleedje-met-glitterelastiek zou dragen? Ik alvast niet! Mijn hobby stuurt mijn stijl, en ik ben er blij om!
Wat vind jij ervan?
Tot snel,
Lieve
PS: Fotootjes natuurlijk weer van mijn talentvol ventje, Michael Moors. Ik ben echt mega fier op hem!
