De trouwe lezer van deze blog heeft waarschijnlijk al begrepen dat ik zelden een patroon naar de letter volg. Ik naai nu bijna zeven jaar, en ik heb gaandeweg ontdekt dat mijn lichaam allesbehalve standaard is. Daarom pas ik patronen vaak in meer of mindere mate aan, zodat het volledig mijn ding wordt. Zo ook met de Nia broek van Bel’Etoile… alleen ging het deze keer nogal mis.

Op het eerste zicht denk je misschien dat het wel meevalt… Lees vooral verder, want je zal zien dat ik deze keer serieus de mist in ben gegaan. Het vreemde is echter, dat ik niet eens weet waar het fout ging. Ik hackte de Nia namelijk al twee keer eerder en mijn tweede exemplaar draag ik elke hele zomer lang met veel plezier. Bij deze broek heb ik het aangepaste patroon -met rits in de zijnaad in plaats van een elastiek in de tailleband achteraan- gewoon op dezelfde manier uitgevoerd.

Voor mijn vierde Nia (de testversie voor Bel’Etoile en mijn eerste hack kregen jullie nooit te zien) koos ik een neutrale maar oh-zo-mooie stretch polyester viscose in donkerblauw van Minerva. De effen blauwe stof valt mooi soepel, verwerkt makkelijk en kreukt niet, ideaal dus voor een geklede broek. Aan de stof zal het dus niet liggen dat mijn broek uiteindelijk niet draagbaar is.

Het patroon is getekend voor een geweven stof, maar ik vind een beetje rek in een broek altijd wel fijn. Is het daar dat ik de verkeerde beslissing nam? Hangt deze stretch viscose anders door dan een geweven viscose, zoals mijn gebloemde zomerversie? Ik weet het niet… De broek zit goed aan mijn heupen en achterwerk, maar de bandplooien in het voorpand vallen niet door. Zelfs als ik ze met een beetje stoom in de broek pers, trekt het bovenste gedeelte van het voorpand lelijk tegen. Het lijkt alsof ik zwanger ben…

Met een iets langer hemdje erover kan ik de lelijke plooien wel camoufleren, maar zelfs dan ziet de aandachtige kijker dat de broek niet valt zoals het hoort. Superjammer natuurlijk, want een geklede broek in zulke mooie stof kon ik wel gebruiken. In eerste instantie zag ik ook niet meteen een oplossing…

Het zag er naar uit dat ik de broek rechtstreeks in de kledijcontainer zou kieperen, zo teleurgesteld was ik. Gelukkig gaat er tussen een maaksel en de fotoshoot nog wel wat tijd over. Ik kan ze niet vanuit mijn frustratie weg gooien, want ik wil mijn verhaal graag met jullie delen. Dus moet ze op de foto, ook al schaam ik mij een beetje voor de mislukking.

Tijdens de fotoshoot bleef ik maar sjorren aan de broek, in de hoop dat de bandplooien spontaan in de juiste plooi zouden vallen. Dat viel dik tegen! Op die manier ontdekte ik echter het volgende: als ik het teveel aan stof op de buik naar boven trek, is de broek misschien wel draagbaar… Ik ga dus proberen die stof omhoog te plooien en vast te stikken. Als ik er dan een truitje over draag, is de broek misschien nog aanvaarbaar. Wat denk jij?

Tot snel,
Lieve