De trouwe lezer van deze blog heeft waarschijnlijk al begrepen dat ik zelden een patroon naar de letter volg. Ik naai nu bijna zeven jaar, en ik heb gaandeweg ontdekt dat mijn lichaam allesbehalve standaard is. Daarom pas ik patronen vaak in meer of mindere mate aan, zodat het volledig mijn ding wordt. Zo ook met de Nia broek van Bel’Etoile… alleen ging het deze keer nogal mis.
Op het eerste zicht denk je misschien dat het wel meevalt… Lees vooral verder, want je zal zien dat ik deze keer serieus de mist in ben gegaan. Het vreemde is echter, dat ik niet eens weet waar het fout ging. Ik hackte de Nia namelijk al twee keer eerder en mijn tweede exemplaar draag ik elke hele zomer lang met veel plezier. Bij deze broek heb ik het aangepaste patroon -met rits in de zijnaad in plaats van een elastiek in de tailleband achteraan- gewoon op dezelfde manier uitgevoerd.
Voor mijn vierde Nia (de testversie voor Bel’Etoile en mijn eerste hack kregen jullie nooit te zien) koos ik een neutrale maar oh-zo-mooie stretch polyester viscose in donkerblauw van Minerva. De effen blauwe stof valt mooi soepel, verwerkt makkelijk en kreukt niet, ideaal dus voor een geklede broek. Aan de stof zal het dus niet liggen dat mijn broek uiteindelijk niet draagbaar is.
Lees verder “Een mislukte Nia hack”
Girls in Uniform 